Άλλος γλεντούσε κι άλλος πλήρωνε
Ο Νίκος Συρίγος γράφει για τον καθρέφτη της παλιάς Ελλάδας που θα μπορούσε να είναι απλά μια φωτό του ΔΟΛ.
Ακούω συνέχεια πως η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη, αφού δεν πέτυχε τίποτα άλλο, να παίξει τα ρέστα της στο θέμα των ΜΜΕ και να αποκαταστήσει σε ένα βαθμό την έννοια δικαιοσύνη. Να με συμπαθάνε οι αισιόδοξοι αλλά επειδή πλέον όταν ο Τσίπρας κι ο Καμμένος λένε «καλημέρα» ανοίγω την κουρτίνα για να σιγουρευτώ πως είναι όντως μέρα, κρατάω όχι απλά μικρό καλάθι αλλά… πουγκί. Και γιατί δεν θεωρώ τυχαίο του «γλείψιμο» των τελευταίων μηνών από τα συστημικά μέσα στον Τσίπρα αλλά και γιατί από δαύτους τους πολεμιστές του γλυκού νερού έχουμε χορτάσει συγκρούσεις! Με τον τοίχο. Όπου τον βρίσκουμε χτυπάμε το κεφάλι μας.
Οπότε όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν και πάλι να μας πείσουν ότι ο Αλέξης θα κάνει… επανάσταση, καλό θα είναι να κρατάμε πισινή. Για πολλούς λόγους. Ανεξάρτητα πάντως με το τι θα κάνει ο Τσίπρας κι ο Καμμένος με το παλιό μιντιακό σύστημα, είναι μια κάποια πρόοδος ότι η παλιά Ελλάδα, αυτή που θα μπορούσε να περικλείεται σε μια φωτό του ΔΟΛ, δεν χαίρει πια τιμών και μεγαλείων. Άλλωστε μιλάμε για ένα σύστημα στο οποίο έστηναν… πωπό από πρωθυπουργούς μέχρι βασιλιάδες. Ένα βασίλειο γεμάτο τζάμπα μάγκες. Ακριβώς αυτό.
Τζάμπα μάγκες που είχαν μετατρέψει την πολιτική ζωή του τόπου σε καραγκιόζ μπερντέ, ανεβοκατεβάζοντας όσους τους έκαναν ή δεν τους έκαναν τα κέφια. Λένε πως η κρίση είχε και θετικά. Ένα από αυτά είναι ότι τελειώνουμε με τους τζάμπα μάγκες. Αυτούς που πλήρωναν το λογαριασμό με τα λεφτά του κοσμάκη. Αυτούς που θεωρούσαν τσιφλίκι την Ελλάδα. Αυτοί γλεντούσαν κι εσύ πλήρωνες. Και η πλάκα είναι πως για πολύ καιρό σε είχαν πείσει ότι μαζί τα τρώγατε… Για τόσο βλάκα σε είχαν…
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.