Ο ΠΑΟΚ που τρώγεται με τα ρούχα του

Ζούμε σε δύσκολες εποχές, αλλά μαζί με την ανάγκη να γίνει κάτι ώστε οι φτωχοί άνθρωποι να μπορούν να ζήσουν καλύτερα και φυσικά να μην εξαφανιστεί η μεσαία τάξη, δημιουργούνται ακόμη μεγαλύτερα μίση από ανθρώπους που ήταν κάποτε μέσα και πλέον αισθάνονται να είναι στην απέξω.

Στον ΠΑΟΚ μία ζωή οι απέξω ήθελαν να μπουν μέσα και όταν έμπαιναν μέσα, οι απέξω που ήταν μέσα, ήθελαν να ξανά μπουν και ο πόλεμος φούντωνε. Αυτό συμβαίνει μία ζωή στον ΠΑΟΚ και συμβαίνει και τώρα. Στις ήττες λοιπόν η πίεση γίνεται αφόρητη λόγω και αυτών των απέξω ενώ στις νίκες γίνονται υπερβολές από τους από μέσα. Η αλήθεια όμως είναι μία: Ο Ιβάν Σαββίδης σε μία εποχή που πολλοί δεν έχουν μαντήλι να κλάψουν ή έχουν αλλά δεν τα έδωσαν ποτέ για τον ΠΑΟΚ, δέχεται κριτική έντονη ενώ έχει δώσει πολλά εκατομμύρια και συνεχίζει να δίνει κρατώντας ζωντανή την ομάδα. Μία ομάδα που αγωνιστικά παραμένει μικρή παρά τα λεφτά του μεγαλομετόχου, όμως μία ομάδα που ελπίζει να γίνει μεγάλη πάλι εξαιτίας αυτουνού.

Πραγματικά μεγάλη μπορεί να γίνει με τον Σαββίδη η ομάδα του ΠΑΟΚ, διότι όταν αυτός βρει την κατάλληλη χημεία, που αναζητεί τόσο καιρό, τότε δεν θα μιλάμε για μία φούσκα μίας και δύο σεζόν αλλά για έναν παντοδύναμο ΠΑΟΚ. Μέχρι τότε όμως ο ίδιος θα δέχεται την αμφισβήτηση ακόμη και ειρωνικά σχόλια από πρώην στελέχη, υπαλλήλους και παραγωγούς μέχρι και τον μπακάλη της γειτονιάς, διότι έτσι έχει μάθει η κοινωνία του ΠΑΟΚ που εύκολα σε κάνει βασιλιά και εύκολα σε ξεφτιλίζει και σε απαξιώνει.

Ο ΠΑΟΚ κέρδισε στην Καλλονή και αν δεν τα κατάφερνε θα γινόταν το έλα να δεις. Ο Τούντορ θα ήταν ο χειρότερος προπονητής, οι παίκτες που έφερε ο Άρνεσεν σαπάκια και ο Σαββίδης ο άνθρωπος που κοροϊδεύει τον κόσμο. Τώρα που κέρδισε, έστω όπως κέρδισε, "παγωμάρα" μέχρι την επόμενη στραβή. Τα άσχημα αποτελέσματα άλλωστε ίσως είναι ευκαιρία για κάποιους να... συμβουλέψουν τον Σαββίδη για το ποιο είναι το καλό του ΠΑΟΚ! Όλοι το ξέρουν τώρα το καλό του ΠΑΟΚ αλλά δεν μας είπαν γιατί ο ΠΑΟΚ έχει να πάρει πρωτάθλημα από το 1985 και κύπελλο από το 2003. Η παγωμάρα αυτή μου θύμισε την παγωμάρα που είχαν πολλοί (όχι οι ίδιοι που παγώσαν την Δευτέρα αλλά άλλοι, τα πρόσωπα αλλάζουν όχι οι καταστάσεις) για πέντε μήνες όσους ήταν πέρσι πρώτος ο ΠΑΟΚ.

Κι όμως τα πράγματα κοιτώντας τα χωρίς να είναι κανείς κολλημένος, με πρόσωπα ή ακόμη και... θέσεις, είναι τόσο απλά. Ο Ιβάν Σαββίδης έχει αποφασίσει να μην δώσει πολλά εκατομμύρια ευρώ αντίστοιχα με αυτά του Ολυμπιακού όσο το ποδόσφαιρο δεν θα εξυγιανθεί, αλλά έχει δώσει τόσα ώστε ο ΠΑΟΚ να παλέψει για την δεύτερη θέση. Επίσης η παράδοξη πίεση όλων αυτών των χρόνων από το αρρωστημένο περιβάλλον του Δικεφάλου και η κουλτούρα του μεγαλομετόχου για "αποτελέσματα εδώ και τώρα" έχουν συνδυαστεί "υπέροχα καταστροφικά" και έχουν κάνει τον ΠΑΟΚ να ψάχνεται με τον ίδιο του τον εαυτό και να παλεύει ακόμη και για τα αυτονόητα, δηλαδή από εκεί που θέλει την δεύτερη θέση να βρίσκεται ακόμη πιο κάτω. Για τον ΠΑΟΚ θα ήταν αυτονόητο να έχει σίγουρη την δεύτερη θέση. Δεν είναι αυτονόητο όμως, όταν κανείς βάλει κάτω τα δεδομένα και το πως ξεκίνησε αυτή η σεζόν με προετοιμασία εξπρές, με ομάδα που θα έπρεπε να αλλάξει από το μηδέν. με την πίεση των προκριματικών, με παίκτες που ήρθαν μετά την προετοιμασία, με προπονητή και τεχνικό διευθυντή που μαθαίνουν για πρώτη φορά τα πάντα: Τον ΠΑΟΚ, τους παίκτες, τον κόσμο τις αντίπαλες ομάδες, τις ειδικές συνθήκες του πρωταθλήματος των γηπέδων, την διαιτησία... Υπομονή θέλει η ομάδα όσο και να μας πονάει. Όσο και να μας πονάει που ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί να κερδίσει τα αυτονόητα. Αν δεν δει αυτή την χρονιά ως σεζόν για αποκόμιση εμπειριών και ως ξεκίνημα για να χτίσει κάτι υγιές και με ποδοσφαιρική λογική, τότε θα συνεχίζει να μην μπορεί να να πετυχαίνει ούτε τα αυτονόητα και να τρώγεται με τα ρούχα του.