Ο θάνατος είναι ο ίδιος παντού. Και στη θάλασσα και στην ξηρά. Και στη Μεσόγειο και στο Παρίσι.
Ο Νίκος Συρίγος προσπαθεί να μην φοβηθεί απ'όσα γίνονται και θα γίνουν...
Όποιος δεν πίστευε ότι θα ερχόταν κάποια στιγμή και η ώρα της Ευρώπης να ζήσει τη δική της 11η Σεπτεμβρίου ήταν πολύ αισιόδοξος ή εντελώς αλλού. Η Γαλλία, η πιο φιλελεύθευρη, λάθος, η χώρα με τους πιο ελεύθερους πολίτες στον πλανήτη, μετράει ακόμη πτώματα. Ο θάνατος μεταφέρθηκε από τα νερά της Μεσογείου και του Αιγαίου Πελάγους, στην καρδιά της Ευρώπης. Απλά οι δεκάδες που πνίγονται καθημερινά, γνώρισαν τη φρίκη αυτών των ψυχοπαθών που στο όνομα του θεού τους σκοτώνουν, πολύ νωρίτερα απ'όσο τα θύματα στη Γαλλία. Ο θάνατος όμως παντού είναι ο ίδιος. Παντού είναι θάνατος.
Από χθες το βράδυ προσπαθώ για δύο πράγματα. Να μείνω ψύχραιμος και να μην φοβηθώ. Για μένα, τα παιδιά μου και για το μέλλον. Φαντάζομαι ότι ο εύκολος δρόμος είναι να πεις "ξεσκίστε τους" και να δώσεις δύναμη στα ακραία στοιχεία κάθε χώρας να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και μαζί και τα όπλα. Να μισήσεις τον απέναντι, να κλείσεις τα σύνορα, τις πόρτες του σπιτιού σου και την καρδιά σου και να ζήσεις μέσα εκεί "ασφαλής". Να κλαδέψεις μόνος σου το δέντρο της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης και να φυτέψεις αυτό του φανατισμού, του φασισμού και του μίσους. Να πεις "να πάτε στο διάολο όλοι, είτε είστε Τζιχαντιστές, είτε δεν είστε" και όχι μόνο να ανέχεσαι να τους πνίγουν αλλά να το ψιλοχαίρεσαι κιόλας.
Ξέρω επίσης πως είμαι πολύ μικρός για να γράψω κάτι και να εμποδίσω αυτό το τσουνάμι μίσους που θα σηκωθεί στην Ευρώπη. Αυτή τη φωτιά που θα κάψει μαζί με τα ξερά και τα χλωρά. Το αίμα άλλωστε ζητάει αίμα. Δεν είναι τυχαίο που χτύπησαν τη Γαλλία οι ψυχάκηδες. Ξέρουν τι κάνουν. Αν η ματωμένη και φοβισμένη Γαλλία πέσει στα χέρια των ακραίων, το παραμύθι της ενωμένης Ευρώπης σε όλα τα επίπεδα τελειώνει. Τι θα αρχίσει είναι άλλο καπέλο... Αυτή τη στιγμή άλλωστε οι ψύχραιμες φωνές όχι απλά είναι λιγότερες αλλά δεν ακούγονται καν... Και δεν θα ακούγονται για καιρό. Τώρα μιλάει το αίμα...
Το ντόμπερμαν που εκπαίδευσαν οι πολιτισμένοι για να φυλάξει το οικόπεδο τους εκεί κάτω, έσπασε την αλυσίδα του και γυρνάει παντού, λυσσασμένο. Γυρνάει, δαγκώνει και σκοτώνει. Πρώτα έφαγε τους γείτονες και τώρα αδέσποτο γυρίζει στην πόλη. Το αν τα πρώην αφεντικά του, κατορθώσουν να το μαζέψουν είναι το ένα θέμα. Το άλλο είναι αν έμαθαν από το λάθος τους. Θα τα μάθουμε και τα δυο εν καιρώ. Και μάλλον με το σκληρό τρόπο.
Στο δικό σου μικρόκοσμο, φίλε, το πρόβλημα είναι άλλο. Θα ζήσεις λεύτερος ή φοβισμένος; Θα αντέξεις την επίθεση; Εκτός κι αν πιστεύεις ακόμη ότι μετά τα χθεσινά η ζωή σου θα είναι η ίδια. Δεν θα είναι. Και ίσως τελικά αυτό να ήταν και το μέγα λάθος. Ότι αρκεστήκαμε στον πολιτισμό της Ευρώπης και δεν μας ένοιαξε πραγματικά ποτέ τι συνέβαινε μερικά χιλιόμετρα πιο πέρα. Με την οικονομική κρίση οι Ευρωπαίοι έδωσαν... μάχη για να κρατήσουν την ΕΕ όρθια και στο βωμό των φράγκων θυσίασαν τους Έλληνες. Τώρα που πρέπει να κρατήσουν όρθια την ίδια την Ευρώπη, ίσως καταλάβουν ότι όλα δεν είναι χρήμα, δεν είναι πράξεις στο κομπιουτεράκι... Αναρωτιέμαι βέβαια αν θα έχουν την ψυχραιμία να το σκεφτούν και πολύ περισσότερο αν ο Γάλλος ενδιαφέρεται πια για την Ευρώπη ή θα ανάψει πρώτος το φιτίλι...
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.