Aν δεν αντέχεις, ΞΥΠΝΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΤΙ!
Τα παιδιά που πνίγονται δεν είναι απλά αριθμοί. Είναι αυτό ακριβώς που βλέπεις… Έτσι ακριβώς είναι ο θάνατος! Ο Νίκος Συρίγος γράφει…
Διαβάζω, ακούω, βλέπω στις ειδήσεις πως «ακόμη 10 πρόσφυγες, ανάμεσα τους 3 παιδιά πνίγηκαν ανοικτά της Λέσβου». Οι αριθμοί αλλάζουν και τα νησιά. Άλλες φορές περισσότεροι, άλλες λιγότεροι, άλλες φορές στην Κω, άλλες στην Κάλυμνο… Και φοβάμαι.
Φοβάμαι πως στο τέλος θα συνηθίσουμε την είδηση και θα αλλάζουμε κανάλι. Όχι για να μην χαλιόμαστε ψυχολογικά-όσο χαλιέσαι θυμάσαι πως είσαι άνθρωπος- αλλά γιατί θα έχουμε βαρεθεί να την ακούμε…
Το ίδιο που γίνεται στους πολέμους. Μετά τις πρώτες μέρες, αφού περάσει και το σόου των πρώτων βομβαρδισμών, απλά ακούς το νούμερο των νεκρών και συνεχίζεις. Πας παρακάτω. Ακούς για το πετρέλαιο θέρμανσης, βλέπεις που έχει πάει η τάδε γκόμενα το Σαββατοκύριακο, αν χώρισε με τον γκόμενο της και άμα είναι δε καλοκαίρι σου δείχνουν και κανένα ωραίο μπικινάκι από την παραλία κι όλα καλά! Μετά παραγγέλνεις και κάνα σουβλάκι, ντερλικώνεις και η ζωή σου κυλάει. Ειδικά αν είσαι στην Αθήνα κι όχι κοντά στο κακό. Βλέπεις τα κανάλια δεν σου δείχνουν εικόνες σαν κι αυτή. Λόγω μιας διεστραμμένης δεοντολογίας. Κι αν σου δείξουν σου βάζουν μωσαϊκό για να μην δεις το πραγματικό πρόσωπο της τραγωδίας! Γιατί αν το δεις μπορεί και να σοκαριστείς, να αγανακτήσεις και να βγεις στο δρόμο! Κι αυτό δεν το θέλεις κανείς… Να βγεις για να φωνάξεις ότι «όχι ρε δεν πάει άλλο!»
Να πεις στον Τσίπρα που δάκρυσε τις προάλλες για τους πρόσφυγες «μεγάλε εσύ είσαι ο πρωθυπουργός, οπότε αντί να δακρύζεις κάνε κάτι μπας και σώσεις κανένα από τα παιδάκια». Άνοιξε μια πόρτα στον Έβρο να μπαίνουν από εκεί οι φουκαράδες και να μην πνίγονται... Πάρε μία απόφαση. Πάρε τον Σούλτς από το χέρι και πήγαινε να του δείξεις τους πνιγμένους. Να δει πως είναι ο θάνατος. Αυτούς που δεν έχουν καν ένα μέτρο γης για να θαφτούν. Σκέψου ρε Τσίπρα… Δεν έχουμε πια πού να τους θάψουμε… Τα δάκρυα δεν σώζουν… Πριν τον Τσίπρα όμως πρέπει να κάνουμε εμείς το καθήκον μας. Σαν άνθρωποι. Να βοηθήσουμε τον αδύναμο. Να απαιτήσουμε λύση. Να σώσουμε τα παιδάκια… Να καταλάβουμε πως δεν είναι αριθμοί… Άνοιξε τα μάτια σου, δες την εικόνα και από εδώ και πέρα όταν ακούσεις ξανά πως ένα παιδάκι πνίγηκε να θυμάσαι πως η είδηση, αυτή η ρημάδα η είδηση, κρύβει από πίσω της αυτή την εικόνα. Έτσι είναι ο θάνατος… Ακριβώς έτσι…
Υγ. Η σημερινή “Liberation” το έγραψε και το έδειξε με τον καλύτερο/χειρότερο τρόπο… Όπως ακριβώς είναι… Ελλάδα ξύπνα, Ευρώπη ξύπνα… ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ!
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.