Χωρίς να καίγεσαι… καίγεσαι γιατί...

Να συμφωνήσουμε σε κάτι; Το παιχνίδι με τη Μπαρτσελόνα είναι το πιο εύκολο για τον Παναθηναϊκό. Μηδέν άγχος σε αυτή τη φάση που βρισκόμαστε. Οι νίκες επί του Ολυμπιακού, η αύρα του Σάσα Τζόρτζεβιτς και όλα αυτά που εμπνέει η ομάδα μετά από καιρό έχουν φέρει μια όμορφη ηρεμία στο μπάσκετ. Βάζοντας κάτω τα δεδομένα του ομίλου το μοναδικό ματς που οι «πράσινοι» δεν έχουν ένα μεγάλο «πρέπει» πάνω από το κεφάλι τους είναι αυτό της Βαρκελώνης. Και αν χάσουν; Τι έγινε; Ποιος θα τους πει κάτι; Άλλωστε, η πρώτη φάση είναι ένα απλό ζέσταμα για το ΤΟΡ-16. Εκεί κρίνονται όλα. Ο πρώτος άλλωστε, εδώ, είναι ότι και ο τρίτος και ο δεύτερος ότι και ο τέταρτος.

Σε κάθε περίπτωση, δηλαδή, ο Παναθηναϊκός δεν καίγεται τόσο για την εξέλιξη του συγκεκριμένου αγώνα. Απλώς, θέλει πολύ να φύγει νικητής καθώς αυτό το ζευγάρι έχει ένα ξεχωριστό …κλίμα πάνω από το κεφάλι του. Από τα φρέσκα κουλούρια με το περσινό καρέ νικών των Καταλανών επί του Παναθηναϊκού, τον άδικο αποκλεισμό την πρώτη χρονιά του Άρτζι, την …κηδεία του 2011 που οδήγησε στο έκτο Ευρωπαϊκό, την πρώτη κούπα στο Παρίσι, τον Ντέγιαν Μποντίρογκα, τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους και εσχάτως τον Σάσα Τζόρτζεβιτς.

Μικρές και μεγάλες ιστορίες που προσδίδουν ένα ιδιαίτερο χρώμα στην κόντρα με τους Καταλανούς. Που αναγάγουν αυτό το ματς σ’ ένα κλασσικό ευρωπαϊκό ντέρμπι που δίνει αυτοπεποίθηση στον νικητή.

Γι’ αυτούς του λόγους λοιπόν ο Παναθηναϊκός δεν καίγεται για το αποτέλεσμα αλλά …καίγεται πάντα να κερδίζει τη Μπαρτσελόνα. Κάτι σαν αυτό το συναίσθημα που περιγράφουν κάποιες φετινές παλιοσειρές βλέποντας τους «μπλαουγκράνα». «Τους είχαμε τα τελευταία χρόνια, αλλά δεν μας βγήκε και αυτό μας έχει πληγώσει πολύ». Με αυτά τα δεδομένα περιμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον αυτόν τον αγώνα.
ΥΓ: Μα να είμαστε λογικοί… Το «Σάββατο», έφερε τη «Δευτέρα» και πάει λέγοντας. Σημασία δεν έχει τι λέει κανείς, αλλά ποιος το λέει. Φαιδρότητες και γελοιότητες μαζί.