Ο «διαβαστερός» κυριος Πογέτ

Είμαι σίγουρος πως όταν γράφτηκε/ ακούστηκε πρώτη φορά το όνομα του Γκουστάβο «Γκας» Πογέτ για τον πάγκο της ΑΕΚ, οι περισσότεροι οπαδοί της Ένωσης αναρωτήθηκαν φωναχτά: Ποιός Πογέτ μωρέ; Η αλήθεια είναι πως δεν έχουν πολύ άδικο, αν αναλογιστεί κανείς ότι πρόκειται για έναν προπονητή με εξαετή θητεία στους πάγκους η συντριπτική πλειοψηφία της οποίας ήταν στη League One.

Από εδώ και πέρα όμως τα πράγματα γίνονται σύνθετα και η απλή οπαδική λογική δεν αρκεί για να αξιολογήσει έναν προπονητή. Ο Γκας Πογέτ δεν είναι σε καμία περίπτωση Ρέντναπ, Χουάντε Ράμος, Άλαρνταϊς ή Πάρντιου. Διαθέτει όμως ένα στοιχείο το οποίο στην Ελλάδα είναι προϋπόθεση για να εργαστείς σε μεγάλο σύλλογο, ειδικά όταν αυτός αναζητά τον δρόμο προς την κορυφή έπειτα από πολυετή ταλαιπωρία: είναι διαβαστερός.

Και προφανώς δεν αναφέρομαι στο αν έχει διαβάσει Κοέλιο ή Παπαδιαμάντη. Ο Πογέτ πέτυχε τα λίγα που πέτυχε στην Αγγλία επειδή γνώριζε σε ποιες ομάδες βρισκόταν, ποιοι ήταν οι στόχοι τους και ποιο ήταν το ταβάνι τους.

Για αυτόν τον λόγο κατόρθωσε να οδηγήσει τη Σάντερλαντ στον τελικό του Λιγκ Καπ σε μια σεζόν που «έσωσε» την κατηγορία (σ.σ Premier League) στο προτελευταίο ματς και για αυτό μπόρεσε να οδηγήσει τη Μπράιτον στην Championship στο τέλος της σεζόν 2010-11 ως Πρωταθλήτρια.

Είναι προπονητής που του αρέσει το «σφιχτό» ποδόσφαιρο, απαιτεί από τους ποδοσφαιριστές του να κοιτάζουν τους αντιπάλους στα μάτια και το βασικότερο όλων, ξέρει τι σημαίνει ντέρμπι. Στο πρώτο ντέρμπι απέναντι στη Νιούκαστλ οδήγησε τη Σάντερλαντ στη νίκη, οδηγήθηκε όμως στην έξοδο γιατί το ρόστερ που διέθετε δεν ήταν καν του «7 στα 10» ώστε να μπορέσει να καθιερώσει τις «μαυρόγατες» στην 13^η-14^η θέση και από εκεί να «χτίσει» κάτι καλύτερο για το μέλλον.

Η ΑΕΚ δεν είναι ομάδα που θα γνωρίσει τη συντριβή από τον Πανιώνιο με 4-0 όπως η Σάντερλαντ έχασε από την Άστον Βίλα στο τελευταίο ματς του Πογέτ. Και ο Ουρουγουανός τεχνικός γνωρίζει πολύ καλά που έρχεται, ποιες είναι οι απαιτήσεις της διοίκησης και ποιες είναι οι απαιτήσεις του κόσμου. Ο συγκεκριμένος διαχωρισμός είναι ξεκάθαρος και στην Premier League, όπου οπαδοί και διοίκηση δεν πάνε χέρι-χέρι, αλλά συμβαδίζουν σε πολλά όπως συμβαίνει και στην Ελλάδα.

Ο Πογέτ έχει πολλές ελπίδες να πετύχει κάτι καλό με την ΑΕΚ, έχει όμως μπροστά του και πολλή δουλειά. Είναι εργασιομανής και θα το αποδείξει από την πρώτη στιγμή, απαιτώντας από τους παίκτες του πειθαρχία και σεβασμό στους οπαδούς της ομάδας τους. Είναι εκρηκτικός όταν αδικείται αλλά φροντίζει να αναγνωρίζει τα λάθη του, προσγειώνοντας και τους ποδοσφαιριστές του στην πραγματικότητα για να μην... έχουμε άλλα.

Όπως κάθε προπονητής, έτσι και αυτός, πάνω από όλα χρειάζεται πίστωση χρόνου. Η ΑΕΚ έχει την πολυτέλεια για κάτι τέτοιο, διοικητικά και οπαδικά; Στο χέρι των ιθυνόντων και του κόσμου η απάντηση...

Υ.Γ. Το 2012, έναν χρόνο πριν ο Πογέτ αναλάβει τη Σάντερλαντ, ο Μπουονανότε βρέθηκε μια... ανάσα από τις «μαυρόγατες» αλλά τελικά δεν υπέγραψε. Η μοίρα φαίνεται πως τελικά θα διασταυρώσει τους δρόμους τους και αυτό μόνο θετικό μπορεί να είναι, με τον Ουρουγουανό τεχνικό να φημίζεται για το «βάρος» που τοποθετεί στις πλάτες των αστέρων των ομάδων του και να είναι ξεχωριστός για το ταλέντο που έχει να δουλεύει καλά με «βαριά» ονόματα. Τεράστιο «συν» για την ΑΕΚ αυτό.

Υ.Γ. 2 Δεν φοβάται να μιλήσει στους οπαδούς και το απέδειξε με επιστολή προς τους φιλάθλους της Σάντερλαντ στις 19 Φεβρουαρίου 2015:

«Για πρώτη φορά στη ζωή μου νομίζω ότι είναι η ώρα να γράψω ένα γράμμα σε εσάς. Τους οπαδούς.

Όταν μου δόθηκε η ευκαιρία να γίνω προπονητής στη Σάντερλαντ, έκλεισα τα μάτια μου και θυμήθηκα τον εαυτό μου να κάθεται στα αποδυτήρια του αντιπάλου στο στάδιο του φωτός στο ημίχρονο του αγώνα Σάντερλαντ-Τσέλσι 4-0. Εκπληκτική ατμόσφαιρα, μία από τις καλύτερες που είχα βιώσει, έτσι η απόφαση ήταν εύκολη. Θα ήθελα πάρα πολύ να γίνω προπονητής σε μία ομάδα με τέτοιους οπαδούς. Ευτυχώς πήρα τη δουλειά.

Ήρθα στην ομάδα με πρώτο στόχο αυτή να παραμείνει στην Πρέμιερ Λιγκ, στη συνέχεια να αποκτήσουμε σταθερότητα και μετά να εξελιχθούμε βάζοντας ταυτότητα στο παιχνίδι μας.

Ο πρώτος στόχος ήταν ο πιο δύσκολος της ζωής μου, αλλά όχι μόνο τα καταφέραμε με έναν τρόπο που έμοιαζε με θαύμα, αλλά πήγαμε και στο Γουέμπλεϊ για πρώτη φορά μετά από τέσσερα χρόνια, είχαμε θετικά αποτελέσματα με κάποιους από τους μεγαλύτερους αντιπάλους μας και πήραμε μεγάλες νίκες εκτός έδρας. Αυτό που καταφέραμε πέρυσι, το καταφέραμε όλοι μαζί. Η ομάδα (πρόεδρος, διευθυντές, τεχνικό προσωπικό και παίκτες) και οι οπαδοί. Κανένας εξωτερικός παράγοντας δεν μας βοήθησε. Ήμασταν μόνο εμείς, ενωμένοι.

Μετά ήταν η σειρά για τον δεύτερο στόχο. Να αποκτήσουμε σταθερότητα, να εξελίξουμε το παιχνίδι μας και να βάλουμε μέσα σε αυτό στοιχεία που θα έκαναν περήφανους εσάς τους οπαδούς. Αυτό παίρνει χρόνο και παρά το γεγονός ότι ο στόχος είναι ξεκάθαρος κατά τη διάρκεια της διαδικασίας πρέπει με κάποιο τρόπο να κερδίζουμε και να παίρνουμε βαθμούς.

Κατά τη διάρκεια της καριέρας μου, ως παίκτης και ως προπονητής, πάντα είχα μία εξαιρετική σχέση με τους οπαδούς, από τα χρόνια μου στην Ουρουγουάη και σε κάθε ομάδα στην Ευρώπη, πάντα η σχέση ήταν δυνατή, μία σχέση αμοιβαίου σεβασμού και κατανόησης, τους έδειχνα μέσα και έξω από τον αγωνιστικό χώρο, την αφοσίωση μου, το πάθος και τη δέσμευση μου για επιτυχίες που η κάθε ομάδα άξιζε.

Φυσικά υπήρξαν καλές και κακές στιγμές, επιτυχημένες και όχι τόσο επιτυχημένες, νίκες και ήττες σε τελικούς, αλλά έφυγα από κάθε ομάδα με την αναγνώριση από την πλευρά των οπαδών της ειλικρίνειας μου, του πάθους μου και του επαγγελματισμού μου.

Ας μην αφήσουμε λοιπόν κανένα να χαλάσει τη σχέση μας, σας υπόσχομαι ότι ενδιαφέρομαι και θέλω να κερδίζουμε όσο και εσείς και κανένας δεν σκέφτεται την ομάδα μέσα στην ημέρα περισσότερο από εμένα. Σας καλώ λοιπόν να παραμείνετε θετικοί, να είστε δυνατοί, κοντά ο ένας στον άλλον και να πιστεύετε σε αυτό που ξεκινήσαμε μαζί την περασμένη χρονιά και δουλεύουμε σκληρά για να το κάνουμε καλύτερο φέτος.

Για να ολοκληρώσω να ήθελα να κάνω ξεκάθαρο για μία ακόμη φορά: Ο κύριος υπεύθυνος για τα αποτελέσματα της ομάδας είμαι εγώ, το έλεγα πάντα και αποδέχομαι την ευθύνη.

Ανυπομονώ να δω το Στάδιο του Φωτός γεμάτο το Σάββατο, να υποστηρίζει την ομάδα και να τη σπρώξει σε μία σημαντική νίκη.

Σας ευχαριστώ όλους».