Απλά, καλύτερος!
Ο Δημήτρης Κοντός γράφει για τη σαφή ανωτερότητα και το αίσθημα υπεροχής του Παναθηναϊκού και του Σάσα Τζόρτζεβιτς
Ο Παναθηναϊκός μέσα σε δέκα ημέρες απέδειξε πως αν και ανέτοιμος, κουρασμένος και λαβωμένος είναι καλύτερος από τον Ολυμπιακό. Τα πράγματα είναι απλά και θα τα πούμε ευθύς αμέσως. Ας ξεκαθαρίσουμε πως μιλάμε για δύο μεγάλους αντιπάλους που οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά. Σε αυτές οι «πράσινοι» νικούν κατά κράτος. Θέλετε μία πριν πάμε στο …ζουμί; Η δημιουργία των ψηλών του. Ο Ραντούλιτσα θύμισε Τομάσεβιτς σε πολλές φάσεις, ο Κούζμιτς ήταν ο παίκτης «κλειδί» και η υπεροχή τους σαφής. Οι δύο τους έδωσαν τέσσερις ασίστ σε καταλυτικά σημεία του αγώνα, ενώ όσες φορές η μπάλα πέρασε από τα χέρια τους, αυτό έγινε με μεγάλη ασφάλεια, σε αντίθεση με τον Γιάνγκ αλλά και τον Μιλουτίνοφ.
Ο Ολυμπιακός τα έβαλε όλα με το «καλημέρα» έφυγε με 15 πόντους και απλά συνέχισε να κάνει το ίδιο πράγμα. Το 17-32 ήταν απόρροια της αργής αφύπνισης των πράσινων και των πέντε συνεχόμενων εύστοχων τρίποντων από Παπαπέτρου, Μάντζαρη και Πρίντεζη. Από εκεί και πέρα, οι Πειραιώτες πέταξαν πάνω από μια ντουζίνα στα ντουβάρια και οδηγήθηκαν στο επιμέρους 55-37 από εκεί και έπειτα.
Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς δεν σοκαρίστηκε από την εξέλιξη, είχε υπομονή, άλλαξε πολλές φορές σχήματα, έβαλε κοντούς, έπαιξε χάντμπολ με τους ψηλούς του και νίκησε κατά κράτος τον Γιάννη Σφαιρόπουλο ο οποίος απέφυγε με μαεστρία την έκθεση στη συνέντευξη Τύπου και τα είπε έξω από τ’ αποδυτήρια της ομάδας του.
Ο Βασίλης Σπανούλης ακόμη μια φορά στο ΟΑΚΑ ήταν σκιά του εαυτού του. Οι εννέα ασίστ στα πρώτα δώδεκα λεπτά ήρθαν και λόγω της τρομερής ευστοχίας των συμπαικτών του, ενώ τα εφτά λάθη και το 17% στα σουτ τριών πόντων (1/6) καταδίκασαν την ομάδα του που επέλεξε να μη χρησιμοποιήσει ουσιαστικά Στρόμπερι και Αθηναίου.
Πάβλοβιτς και Φελτντέιν ήταν «κλειδιά», ωστόσο, χρεώνονται κάποια κρίσιμα ατομικά λάθη σε αποφάσεις όταν όλα μετρούν διπλά, ενώ ο Μήτσος κράτησε τους συμπαίκτες του όταν το πράγμα στράβωσε. Ο Γιάνκοβιτς έκανε τρομερή δουλειά στην άμυνα, ενώ ο Γκιστ ήταν από τους αφανείς ήρωες της αναμέτρησης. Ο Φώτσης ήταν ο γνωστός «δολοφόνος» με το κρύο αίμα, ωστόσο, το απόλυτο «κλειδί» ήταν ο Κούζμιτς. Αυτό για όσους βιάζονται να …κράξουν. Υπομονή.
ΥΓ: Η νίκη δεν μπορεί να κρύψει τα εγκληματικά λάθη των διαιτητών.
ΥΓ 2: Όταν νικάς είναι όλα εύκολα, όταν χάνεις αλλάζουν όλα. Διακρίναμε μια ένταση.
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.