Εθνική σαν τα μούτρα τους!

Η ξεφτίλα της Εθνικής έχει έρθει σαν τιμωρία για πολλούς απο αυτούς που έτρωγαν και έπιναν στην υγειά της αλλά φάνηκαν αγνώμονες και παίξανε με τα συμφέροντα τους. Από ανθρώπους της Ομοσπονδίας μέχρι και δημοσιογράφους πιόνια τους. Θυμάμαι την απίστευτη κριτική στον Ότο Ρεχάγκελ το 2008 από κάποιους που αυτός τους έκανε ανθρώπους. Που εξαιτίας της μεγάλης ομάδας που έφτιαξε τότε, βρήκαν αυτοί ψωμί και λόγο ύπαρξης.

Θυμάμαι σαν χθες που το 2008 στο ξενοδοχείο της αποστολής υπήρχε δημοσιογράφος τσαμπατζής που είχε την απαίτηση να μένει μόνος στο δωμάτιο και όχι με άλλον δημοσιογράφο όπως τους είχε κλείσει τότε ο χορηγός. Θυμάμαι το κράξιμο στον Ρεχάγκελ επειδή η Εθνική δεν προκρίθηκε από τον όμιλο με Σουηδία, Ισπανία και Ρωσία με τις δύο τελευταίες να είναι οι καλύτερες του τουρνουά και η Σουηδία να μας καρφώνει εξαιτίας του μοναδικού Ιμπραίμοβιτς.

Ανύπαρκτοι έγιναν υπαρκτοί μετά το 2004. Άνθρωποι ως τότε ασχολούνταν με την ανύπαρκτη ως το 2004 Εθνική και κάνενας, δεν τους έδινε σημασία. Και μετά καβάλησαν το καλάμι. Δεν τους έκανε ούτε ο Σάντος. Επρεπε να αλλάξει επίπεδο η Εθνική έλεγαν να παίξει επιτέλους και ποδόσφαιρο. Έλεγαν αυτοί οι τιποτένιοι για τον δάσκαλο! Άλλαξε επίπεδο λοιπόν η Εθνική! Έγινε σαν τα μούτρα τους και σαν τα μούτρα αυτών που διοικούν το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Διότι μέχρι πριν οι ΜΟΝΑΔΙΚΟΙ και από τους λίγους σπουδαίους προπονητές στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, Σάντος και Ρεχάγκελ παρουσίαζαν μία Εθνική δική τους και όχι μία εθνική του ελληνικού ποδοσφαίρου. Πλέον όμως αποφάσισαν κάποιοι να πάρουν την Εθνική στα χέρια τους αποκλειστικά και να κάνουν κουμάντο. Τα αποτελέσματα φρικτά. Η εικόνα της Εθνικής είναι δίκαιη. Αντιπροσωπεύει το ποδόσφαιρο της χώρας. Ένα ποδόσφαιρο των εγκληματικών οργανώσεων, των στημένων ματς, των λαθρεμπόρων, της απόλυτης απαξίωσης και βρωμιάς.

Άλλωστε το δώρο του 2004 οι άνθρωποι του ποδοσφαίρου δεν μπόρεσαν να το εκμεταλλευτούν προς όφελος του ελληνικού ποδοσφαίρου. Οι μόνοι που κέρδισαν από εκείνη την μαγική ανεπανάληπτη και απίστευτη επιτυχία ήταν οι παράγοντες, οι ποδοσφαιριστές και οι άνθρωποι της ΕΠΟ.

Το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν είχε καμία ανάπτυξη και έντεκα χρόνια μετά, είναι λες και ποτέ η Ελλάδα δεν έγινε πρωταθλήτρια Ευρώπης. Καμία σωστή υποδομή, τίποτα το ιδιαίτερο από προπονητές, από παίκτες, από γήπεδα... Μόνο κάποιοι λογαριασμοί φούσκωσαν.

Η εθνική ομάδα θυμίζει το ελληνικό κράτος μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Απόλυτη απαξίωση μετά από χρόνια με φαγοπότια. Πάτε να δείτε τα γήπεδα στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις. Κατεστραμμένα μέσα στις αράχνες, πεδίο μόλυνσης. Και όλοι αυτοί που πλούτισαν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες ή που έπαιρναν διπλούς και τριπλούς μισθούς ζουν καλά και εμείς χειρότερα...