Επιτέλους ηρεμία και... ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑ

Δεν ήθελε πολύ να μην γίνει το 1-0 νωρίς στη Λεωφόρο κόντρα στη Λιβαδειά και να γυρίσει... μπούμερανγκ στον Παναθηναϊκό όλο αυτό το κλίμα που υπήρχε πάνω από το γήπεδο πριν τη σέντρα. Βέβαια, για να είμαστε απόλυτα δίκαιοι και ορθοί, Αναστασίου και ποδοσφαιριστές αυτή τη φορά ήταν... Παναθηναϊκός. Δεν έγινε κάτι το... σούπερ ουάου, αλλά έγινε το προφανές. Το ορθολογικό και αυτό που πρέπει να κάνει η ομάδα απέναντι σε αντίστοιχους αντιπάλους. Ειδικότερα μέσα στο σπίτι της.

Μπήκε στο γήπεδο όντας ο εαυτός της, όντας Παναθηναϊκός και τελείωσε την ομάδα από τη Λιβαδειά με συνοπτικές διαδικασίες. Αφού έγινε αυτό, αν και υπήρξε και πάλι σχετικός... πειραματισμός στην ενδεκάδα που όμως «βγήκε» στον κόουτς, μπόρεσε ο Αναστασίου να δώσει και χρόνο στους προερχόμενους από τραυματισμό Αμπέντ, Νίνη και Λαγό.

Θα μπορέσει τώρα με ηρεμία, χωρίς... μουρμούρα και «σύννεφα» να δουλέψει για το επόμενο ματς. Αυτό με τον Πλατανιά στη Λεωφόρο. Που για να είμαστε σοβαροί, θα πρέπει να έχει την ίδια μοίρα με τον Λεβαδειακό κι ο Παναθηναϊκός από το... ημίχρονο της Κυριακής να σκέφτεται την Ξάνθη. Εκεί σφίγγουν τα... γάλατα. Εκεί θα δείξει αν είναι έτοιμος για αντεπίθεση τίτλου.

Τουλάχιστον τώρα, έχει ηρεμία και μια σχετική άνεση να προετοιμαστεί. Διότι όλη την εβδομάδα που πέρασε είχε... ντράβαλα. Αρχικά με τη – δικαιολογημένη 100% - γκρίνια για το έκτρωμα που παρουσιάστηκε στη Νέα Σμύρνη και στη συνέχεια με την υπόθεση Εσιέν. Μια υπόθεση που έχει αρχίσει και κουράζει και που πρέπει πλέον να την πάρει και προσωπικά ο Γκανέζος. Δεν είναι και κανένας... χθεσινός να τον ξεφτιλίζει το άπαν σύμπαν επειδή δεν έχει παίξει ακόμα κι είχε και την εξωγηπεδική... αμαρτία για πάτημα ο κάθε πικραμένος που θέλει να του κάνει κριτική.

Για να μην ξεφεύγουμε, ο Παναθηναϊκός του Αναστασίου λοιπόν, θα πρέπει να πάει στο ματς με τον Πλατανιά με την ίδια φιλοσοφία που είχε και κόντρα στη Λιβαδειά. Όπως, όμως, είπε και η Θύρα 13 πολύ σοφά, θα πρέπει να πάει με την ίδια τρέλα, το ίδιο πάθος και την ίδια θέληση για τη νίκη, διότι η φανέλα είναι βαριά κι όποιος δεν μπορεί... τον ξέρει τον δρόμο.

Τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω...

Αφήνουμε τα της Λεωφόρου, και πάμε στο ΟΑΚΑ. Όποιος βρέθηκε στο κλειστό το βράδυ της Τετάρτης, θα έχει να το λέει και στα δισέγγονά του. Επίσης, όποιος βρέθηκε στο κλειστό και δεν δάκρυσε, δεν φώναξε, δεν συγκινήθηκε και δεν ένιωσε πως είδε ξανά την Παναθηναϊκή του ζωή να περνάει μπροστά από τα μάτια του, ας κοιτάξει τον καθρέφτη του να δει τον ψεύτη. Το ευχαριστώ για όσα έχει προσφέρει αυτή η ομάδα και φυσικά για όσα έκανε για τον τεράστιο αυτό σύλλογο ο αξεπέραστος κύριος Παύλος Γιαννακόπουλος, είναι το ελάχιστο που έχει να πει ο καθένας μας. Το γεγονός ότι 17.000 άνθρωποι ένιωσαν μια απίστευτη ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑ τη στιγμή που εμφανίστηκε ο κ. Παύλος Γιαννακόπουλος στο παρκέ, τα λέει όλα.

Πλέον, στις Παναθηναϊκές ημερομηνίες – σταθμούς όπως 2/6/1971, 11/4/1996, 20/4/2000, 5/5/2002, 6/5/2007, 3/5/2009 και 8/5/2011 θα προστεθεί και η 23η Σεπτεμβρίου του 2015...