Έψαχνε ηγέτη, βρήκε τοίχο
Ο Δημήτρης Κοντός γράφει για τη μαχαιριά στην καρδιά της Ελλάδας που μπορούσε αλλά δεν το έκανε
Αν θέλουμε να μιλήσουμε για το παιχνίδι θα πρέπει να μη μασήσουμε τα λόγια μας. Ούτε διαιτησίες, ούτε αντιπάθειες, ούτε τίποτα. Η Ελλάδα ηττήθηκε από την Ισπανία που εμφανίστηκε πιο έτοιμη αγωνιστικά και πνευματικά. Ηττήθηκε από μια ομάδα που είχε ηγέτη πάνω στο παρκέ, τον Πάου Γκασόλ. Η Εθνική σε αυτό το ματς έψαχνε ηγέτη αλλά βρήκε τοίχο.
Μην αρχίσετε τα περί Παναθηναϊκού ή Ολυμπιακού σας παρακαλώ απλά ας μείνουμε στο 40λεπτο της ήττας μας. Ο Σπανούλης πήρε τραβηγμένες επιθέσεις στα κρίσιμα σημεία (όχι από το κεφάλι του), με τη διαφορά πως αυτή η Ελλάδα είχε δυνατότητες να χτυπήσει και με άλλους πρωταγωνιστές (θυμηθείτε το κρίσιμο τρίποντο από σπόντα όμως του Σλούκα). Στην τελική είναι προφανές πως η άμυνα των Ισπανών θα προσαρμοστεί γύρω από τον Θεσσαλό. Άρα, στα κρίσιμα πάρθηκαν λάθος αποφάσεις που κόστισαν πάρα πολύ.
Ο Αντετοκούνμπο ήταν απλά συγκλονιστικός, ενώ ο Καλάθης στο τέλος πήγε να θυμίσει κάτι από Διαμαντίδη ή Παπαλουκά σε παλαιότερα παιχνίδια που γύριζαν τα ματς μόνοι τους.
Στο πρώτο ημίχρονο η Ελλάδα ήταν εξαιρετικά άτολμη και κάκιστη στην αντιμετώπιση του πικ εν ρολ. Έπαιζε με βαριά χέρια και πόδια λες και είχε πνιγεί από το άγχος της επικράτησης. Στο τρίτο δεκάλεπτο ξεδιπλώθηκε και μ’ έναν καταπληκτικό Πρίντεζη και έναν εξαιρετικό Κουφό γύρισε όλη την εικόνα του ματς. Παρόλα αυτά και πάλι χάθηκε το μομέντουμ καθώς η αλλαγή της πεντάδας μπλόκαρε την ομάδα. Παράλληλα, τα φάουλ του Μπουρούση δεν έδωσαν στον Κουφό δυνατότητα να πάρει πολύτιμες ανάσες (δεν υπήρχε άλλο πεντάρι), εν αντιθέσει με τον Γκασόλ που είδε τον Ρέγιες με το γνωστό ατσούμπαλο στιλ του να παραδίδει μαθήματα μπασκετικής εξυπνάδας και αρετής και να τον αποφορτίζει.
Επειδή τα λάθη πληρώνονται, λοιπόν, η Εθνική έχασε τη μεγάλη ευκαιρία και συνέχισε να υποκλίνεται στους Ισπανούς. Με τη διαφορά πως φέτος δεν ευθύνεται η αδιαμφισβήτητη ανωτερότητα των Ισπανών αλλά εν πολλοίς τα δικά μας λάθη και οι επιλογές μας. Κρίμα γιατί χάθηκε μια τεράστια ευκαιρία να ξεσηκωθεί η χώρα.
Αυτό που μπορούμε να κρατήσουμε ως παρακαταθήκη είναι παίκτες όπως ο Αντετοκούνμπο, ο Καλάθης, ο Κουφός, ο Σλούκας, που θ’ αποτελέσουν την επόμενη ραχοκοκαλιά μας. Αντίθετα, οι Ισπανοί κλείνουν έναν κύκλο δίχως έτοιμη γενιά αλλά με το τελευταίο δηλητήριο να στρέφεται και πάλι στη δική μας καρδιά
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.