Εκλογές και κουραφέξαλα

Άνοιξαν τα σχολεία και κάθε μέρα που ανοίγουν τα σχολεία, προσπαθώ να θυμηθώ τι σκεφτόμασταν όταν ήμασταν παιδιά. Πόσο καλός νομίζαμε ότι ήταν ο κόσμος. Η κοινωνία. Πόσο περήφανοι ήμασταν για την Ελλάδα και πως γιορτάζαμε κάθε Εθνική γιορτή. Και φυσικά το παιχνίδι! Ατέλειωτο παιχνίδι. Ένα κουτάκι από αναψυκτικό βρίσκαμε κάτω στην αυλή του σχολείου και με αυτό παίζαμε ποδόσφαιρο και νοιώθαμε βασιλιάδες! Δεν θέλαμε τίποτα άλλο. Δεν μας ένοιαζε τίποτα άλλο.

"Πόσο όμορφα αθώα είναι τα παιδιά;", σκέφτομαι. Φυσικά κάθε ηλικία έχει την χάρη της, όμως δυστυχώς σε κάποιες χώρες που η διαφθορά και η βρωμιά είναι τόσο μεγάλη, η ενηλικίωση έρχεται απότομα και σε προσγειώνει επίσης απότομα, αφού από εκείνο τον ονειρικό κόσμο μεγαλώνεις και βρίσκεσαι ξαφνικά σε έναν κόσμο γεμάτο κλέφτες, λαμόγια, φελούς, αεριτζήδες, απατεώνες και φαφλατάδες διεφθαρμένους πολιτικούς. Σίγουρα ο κόσμος των μεγάλων δεν έχει καμία σχέση με τον κόσμο των παιδιών αλλά και από την άλλη αυτός ο κόσμος που λέγεται: Ελληνικό κράτος, είναι βγαλμένο από τους χειρότερους εφιάλτες μας.

Η πολιτική και πολιτικοί; Οι περισσότεροι, η πλειοψηφία τους από νεαροί σε οικογένειες που ήταν μέσα στο διεφθαρμένο σύστημα που έφτασε την χώρα εδώ που την έφτασε. Και φυσικά σε ένα τόσο διεφθαρμένο κράτος τίποτα δεν μένει όρθιο. Το ποδόσφαιρο άμεσα συνδεδεμένο με την βρώμα αυτού του κράτους, το κυβερνάνε πολλά, πολλά χρόνια τώρα ,άνθρωποι προϊόντα του συστήματος ή ακόμα και αφεντικά του συστήματος. Και η διαφθορά και η δυσοσμία στα ψηλά, έχει άμεση επίπτωση στα χαμηλά. Τι ψηφοφόροι γεννιούνται και μεγαλώνουν σε ένα τέτοιο σύστημα; Τι φίλαθλοι-οπαδοί δημιουργούνται σε ένα τέτοιο ποδόσφαιρο;

Όσο για τους δημοσιογράφους; Οι λίγοι τα κονομάνε χοντρά, οι άλλοι ζουν για να επιβιώσουν και πολλοί δεν επιβιώνουν κι όλας. Πολλοί από αυτούς της πρώτης κατηγορίας μάλιστα δεν ξεκίνησαν από τα χαμηλά και ανέβηκαν σιγά σιγά αλλά "φυτεύτηκαν" στο ρεπορτάζ. Πως επιβιώνουν και πως κερδίζουν; Με τις λυκοφιλίες και τις σχέσεις τους με τα "αφεντικά" αυτού του σάπιου συστήματος. Έτσι λοιπόν δεν σπάει η αλυσίδα ούτε με αυτόν τον τρόπο, την... τέταρτη εξουσία.

Εκλογές και κουραφέξαλα. Και ξανά εκλογές και ξανά εκλογές. Και; Μόνο μία λύση υπάρχει: Να γίνουμε ξανά παιδιά. Όπως τότε που για μας ένα κουτάκι αναψυκτικό ήταν η καλύτερη μουντιαλική μπάλα στον κόσμο και εμείς όταν βάζαμε γκολ ανάμεσα στα μπουφάν μας που είχαμε για δοκάρια νοιώθαμε οι καλύτεροι παίκτες του πλανήτη.