Σημαίνει πολλά και τίποτα…

Η Ελλάδα έκανε μια μεγάλη ανατροπή απέναντι στους οικοδεσπότες Κροάτες και πήρε μια νίκη που σφραγίζει εν πολλοίς την πρόκριση της στην επόμενη φάση. Αν μάλιστα αποφύγουμε τις …αυτοκτονίες τότε πάμε καρφί για την πρωτιά του ομίλου μας έχοντας να παίξουμε ακόμη με Γεωργία, Σλοβενία και Ολλανδία. Μέχρι εδώ όμως καθώς το τουρνουά ξεκινά πάντοτε στα χιαστί παιχνίδια.

Για να πάμε εκεί και να παρουσιαστούμε έτοιμοι για μεγαλύτερα βήματα υπάρχουν κάποια προαπαιτούμενα. Δεν αρκεί η καρδιά και οι μικρές εκρήξεις αλλά χρειάζεται βοήθεια από περισσότερους παίκτες και καλύτερη αφομοίωση των ρόλων.

Σαφώς και είναι σημαντικό για την αυτοπεποίθηση όλων το γεγονός πως ήρθε η νίκη απέναντι σ’ έναν πολύ δυνατό αντίπαλο, αλλά η ιστορία μας έχει διδάξει πως όποιος πανηγυρίζει νίκες στον όμιλο χάνει τα καλάθια στα νοκ άουτ.

Η Ελλάδα θα ψάξει στα επόμενα ματς να βρει έναν σταθερό ρυθμό. Να βρει ωφέλιμο χώρο για περισσότερους παίκτες και ουσιαστική βοήθεια από άλλους. Έχει ανάγκη από έναν καλύτερο Καλάθη, έναν πιο μεστό Κουφό, έναν «κανονικό» Παπανικολάου, έναν Περπέρογλου και έναν πιο σκεπτόμενο Αντετοκούνμπο (τον χρειάζεται περισσότερη ώρα στο παρκέ η ομάδα).

Σε αυτή την προσπάθεια δεν μπορεί να περισσεύει κανείς. Θα πρέπει να δοθεί εμπιστοσύνη σε όλους. Καϊμάκογλου και Μάντζαρης μπορούν να κάνουν βρώμικες δουλειές, κάτι που έδειξαν (κυρίως ο Κάϊ) όσο πάτησαν πάνω στο παρκέ.

Ο Σπανούλης στο πρώτο μέρος τα βρήκε σκούρα με τον Ούκιτς, ο οποίος σεληνιάζεται από 16 ετών απέναντι στον Θεσσαλό, αλλά στο δεύτερο ημίχρονο ήταν καταλυτικός για τη νίκη, όπως θετικότατη ήταν η παρουσία των Ζήση, Μπουρούση και Πρίντεζη ενώ ο μέτριος Σλούκας «μίλησε» στο δύσκολο κομμάτι.

Για τους γηπεδούχους ήταν πασιφανές πως μόλις ο Σίμον θα σιωπούσε και ο Χεζόνια θ’ αστοχούσε θα αντιμετώπιζαν μεγάλο πρόβλημα. Ο πρώτος μπορεί να έχει ένα αντιτουριστικό σουλούπι αλλά είναι ένας από τους πιο χρήσιμους παίκτες στην Ευρώπη κάνοντας πάρα πολλές δουλειές στο γήπεδο.

Εν κατακλείδι, η Εθνική μας θα πρέπει να δουλέψει στα βραχυκυκλώματα της απέναντι στη ζώνη (δεν είναι μόνο η αστοχία), να βρει περισσότερους ρόλους και λύσεις ώστε να κάνει το βήμα παραπάνω. Από την άλλη, έδειξε σε όλους τους αντιπάλους της πως έχει μέταλλο, χαρακτήρα και αστείρευτο ταλέντο. Βλέποντας, τα δύο πρώτα παιχνίδια καταλαβαίνεις πως ακόμη δεν είναι ούτε στο 60% και αυτό είναι το πιο θετικό μήνυμα. Κανείς δεν μπορεί να προδικάσει το ταβάνι αυτής της ομάδας.

ΥΓ: Κάτι καλό σχεδίασε ο Σάλε στην τελευταία επίθεση της Σερβίας.

ΥΓ1: Άσχετο αλλά λέτε να γίνει «μόδα» το στυλ Παπασταθόπουλου; Κάτι τέτοιο διαφαίνεται.

YΓ2: Το να μην παίζεις και να πανηγυρίζεις έτσι στον πάγκο είναι άκρως θετικό (Παπανικολάου).