Ξαναγίνεται ΕΠΙΣΗΜΗ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ!
Ο Νίκος Συρίγος γράφει για τις νίκες, όπως αυτή με την Κροατία, που φτιάχνουν χαρακτήρα ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ και σε ξανακάνουν ομάδα… μεταλλίου.
Είχαμε καιρό να πάρουμε μια τέτοια νίκη. Να γυρίσουμε το ματς, να… τα δείξουμε βρε αδερφέ, μέσα στην έδρα του αντιπάλου και να γουστάρουμε. Τόσο καιρό που η επίσημη αγαπημένη, η Εθνική Μπάσκετ, είχε αρχίσει να χάνει την ταυτότητα της.
Ακόμη κι αν το αποτέλεσμα, κόντρα στους Κροάτες, δεν μας εξασφαλίζει καμιά διάκριση, είναι από αυτές που φτιάχνουν χαρακτήρα και σε κάνουν να πιστεύεις ότι θα φτάσεις στο βάθρο. Οι 13 πόντοι που πέτυχαν με αίμα στο τελευταίο δεκάλεπτο οι οικοδεσπότες του ομίλου, με αποτέλεσμα να γυρίσει το ματσάκι και εν τέλει να το πάρουμε, αποδεικνύει ότι η Εθνική θα πάει σε αυτό το τουρνουά βασιζόμενη στα ιερά και στα όσια της. Δηλαδή την άμυνα. Και ναι, ο Βασίλης Σπανούλης έβαλε την υπογραφή του στη νίκη, με τα σπουδαία καλάθια που έβαλε στην τελευταία περίοδο αλλά θαρρώ πως ένα μπράβο αξίζει και στον Κώστα Καϊμακόγλου.
Ο ξενιτεμένος φόργουορντ, μπήκε στη μάχη και δένοντας την άμυνα, τόσο σε προσωπικό όσο και σε ομαδικό επίπεδο, ήταν αυτός που ουσιαστικά έδωσε το σύνθημα στους υπόλοιπους να πιστέψουν ότι οι Κροάτες δεν μπορούν να τα βάζουν όλα… όλο το βράδυ. Από τη στιγμή που το πίστεψαν άπαντες και πίεσαν περισσότερο, δεν ήθελαν και πολύ οι τρελό-Κροάτες, ώστε να βγάλουν όλα τα… κακά της μπασκετικής φυλής τους πάνω στο παρκέ. Τρέλα κι άγιος ο θεός.
Το αντίθετο δηλαδή από εμάς, που εδώ και χρόνια πάντα το μυαλό προηγείται του σώματος. Γι’αυτό και νικάμε πολύ πιο ταλαντούχες ομάδες. Όσο συνεχίζουμε έτσι, δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα.
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.