Πάντα γελαστοί και γελασμένοι…

Στα 19 χρόνια που έχουν μεσολαβήσει, από εκείνον, τον μαύρο Αύγουστο του 1996, όταν ο Τάσος Ισαάκ και ο Σολωμός Σολωμού, έπεφταν νεκροί από τους Τούρκους, έχουν συμβεί πολλά. Από ζεϊμπεκιές ανάμεσα στους κυβερνώντες της Ελλάδας και της Τουρκίας μέχρι συναυλίες και… σχέδια Ανάν. Αυτό που παραμένει αναλλοίωτο είναι ο πόνος των οικογενειών των δύο παιδιών που χάθηκαν και η πρόκληση, να μένουν ελεύθεροι οι δολοφόνοι. Μάλιστα, πριν από έξι χρόνια, ο Κενάν Ακίν, αυτός δηλαδή που σε… ζωντανή σύνδεση σήκωσε το πιστόλι, σημάδεψε και σκότωσε τον Σολωμό Σολωμού, όχι μόνο έδωσε συνέντευξη ως… ήρωας αλλά δήλωσε αμετανόητος, ξεκαθαρίζοντας πως θα ξαναπυροβολούσε το παλικάρι. Φαντάζομαι ότι στην Ευρώπη του σήμερα, στον καιρό της Παγκοσμιοποίησης, στη νέα τάξη πραγμάτων, άνθρωποι σαν τον Ισάακ και τον Σολωμού, που σκοτώθηκαν για ιδέες όπως πατρίδα, ελευθερία και κυρίως δικαιοσύνη, δεν βολεύει να τους θυμάσαι. Ποσώ μάλλον δε να τους τιμάς… Χαλάνε τη συνταγή της κρεατομηχανής, στην οποία επιδιώκουν να βάλουν τους λαούς, ώστε να εξελιχθούν σε πανομοιότυπα κομμάτια, με μοναδική σημαία το χρήμα. Ευρώ, δολάριο ή ότι άλλο επιλέξει ο αφέντης. Κι εδώ που τα λέμε ίσως να είναι καλύτερα που το Κράτος δεν ασχολείται με αυτά τα παλικάρια, επιδιώκοντας έστω με κάθε τρόπο τη σύλληψη των δολοφόνων τους. Θα «μπαστάρδευε» τα κίνητρα τους κατά το δοκούν και για κομματικά οφέλη, ανάλογα με το ποιος θα τους… τιμούσε κάθε φορά. Για όλους εμάς που στα πρόσωπα των δύο αυτών παιδιών είδαμε ότι υπάρχουν ακόμη ήρωες μας αρκούν οι στίχοι του Άλκη Αλκαίου, που έντυσε με μελωδία ο Θάνος Μικρούτσικος και τραγούδησε η πιο αρσενική φωνή όλων των εποχών, ο Δημήτρης Μητροπάνος...

Όσοι με το Χάρο γίναν φίλοι

με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη

στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι

πάντα γελαστοί, πάντα γελαστοί

πάντα γελαστοί και γελασμένοι

Ακολούθησε τον Νίκο Συρίγο στο Instagram