H Ελλάδα (τους) δεν αξίζει τέτοιες επιτυχίες
Ο Νίκος Συρίγος διαβάζει τα συγχαρητήρια του Κράτους στα πιτσιρίκια, βλέπει κάποιες «πανηγυρικές» φωτό και τον πιάνει… ανακατωσούρα.
Δεν πρόφτασαν οι πιτσιρικάδες να φορέσουν το μετάλλιο στο στήθος, να βγάλουν τις φωτογραφίες τους και έτρεξαν όλοι να πάρουν κομμάτι από τη χαρά τους. Ο… δήμαρχος Βόλου, ναι μωρέ ο Μπέος, φόρεσε μέχρι και μετάλλιο. Ναι, το ίδιο ακριβώς μετάλλιο που φόρεσαν ο Χαραλαμπόπουλος, ο Παπαγιάννης, ο Λούντζης, ο Δίπλαρος, ο Σκουλίδας και τα άλλα παιδιά! Ελλάδα… Ο Μπέος έκατσε δίπλα στο βάθρο με τα παιδιά… Ελλάδα… Και μετά ανακοινώσεις! Όλοι έβγαλαν από μία ανακοίνωση. Από τον Πρωθυπουργό μέχρι τον τελευταίο πολιτικό φορέα αυτού του τόπου. Όλοι θεωρούν πως έχουν δικαίωμα να μπουν στο κάδρο. Κι ας μην έχουν κάνει ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ γι’ αυτά τα παιδιά. Ούτε για τα προηγούμενα. Δεν κάνουν το παραμικρό εδώ και χρόνια.
Ο αθλητισμός στην Ελλάδα, στα πρώτα κρίσιμα και αποφασιστικά του στάδια, στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στους γονείς που πληρώνουν από την τσέπη τους για να αθλούνται τα παιδιά τους και ξεχνάνε τη δική τους ζωή για να τρέχουν τα πιτσιρίκια από προπόνηση σε προπόνηση και από αγώνα σε αγώνα.
Ρωτήστε γονείς που τα παιδιά τους κάνουν αθλητισμό να σας πουν πως περνάνε τα Σαββατοκύριακα... Για τις καθημερινές μην ρωτήσετε γιατί θα… κλάψετε. Βρες χρόνο και δύναμη για να πας τον μικρό προπόνηση, έπειτα από ένα 10ώρο στη δουλειά (αν έχεις) και μετά έλα πες μου για υπερβάσεις. Κι όλα αυτά πληρώνοντας.
Οι γονείς πληρώνουν για όλα! Πληρώνουν για να μάθουν τα παιδιά τους μπάσκετ, αγγλικά (παρότι στα σχολειά υπάρχουν μαθήματα αγγλικών αλλά για… διακοσμητικούς λόγους), κιθάρα, ΗΥ ή ότι άλλο επιθυμεί να μάθει το παιδί για να πορευτεί στο μέλλον. Όπως πληρώνουν για την Υγεία του παιδιού τους… Και πολλές φορές ακριβά! Αν δεν βρεθεί δε, κάποιος… τρελός που να επενδύσει στο ταλέντο αυτών των παιδιών και να τους δώσει την ευκαιρία (και συνάμα να τους ανταμείψει οικονομικά) πολλές φορές η προσπάθεια των παιδιών να αθληθούν όχι απλά δεν έχει αντίκρισμα αλλά αποβαίνει και μοιραία για τη ζωή τους, αφού αμελούν (αναγκαστικά) τα μαθήματα και μένουν πίσω. Στις κανονικές χώρες όλα αυτά απλά… δεν υπάρχουν αφού το Κράτος έχει μεριμνήσει και ο Σχολικός Αθλητισμός δεν είναι «κίτρινο γράμμα στο συρτάρι»…
Κυρίως το Κράτος είναι στο πλάι και όχι απέναντι στον Πολίτη και συμμετέχει ενεργά στην προσπάθεια διάκρισης. Εδώ το Κράτος απλά τρέχει να βγάζει φωτογραφίες με τους νικητές και ανακοινώσεις για τους νικητές. Από το 1987 μέχρι σήμερα αυτό έκανε και κάνει… Κι όσο λιγότερο δημοφιλή είναι τα αθλήματα, τόσο χειρότερα είναι τα πράγματα για τους γονείς… Το ότι τα πιτσιρίκια με την κόρνα της λήξης έτρεξαν προς τους γονείς τους για να πανηγυρίσουν μαζί αυτό που κατάφεραν, αποδεικνύει ότι ξέρουν καλά σε ποιον χρωστάνε και τι… Όπως φυσικά δείχνει και τη δύναμη της ελληνικής οικογένειας. Της φαμίλιας. Αυτή που κράτησε την Ελλάδα όρθια για χρόνια και θα την κρατήσει εις τους αιώνες των αιώνων, όσο κι αν κάποιοι θέλουν να τον διαλύσουν… Από τους «μοντέρνους» μέχρι το Κράτος…
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.