Τον φόβο σου, Έλληνα, ΤΩΡΑ πρέπει να τον νικήσεις!
Ο Νίκος Συρίγος αναρωτιέται αν τώρα που δεν… βολεύει κανέναν να βγαίνει ο κόσμος στους δρόμους, θα αρχίσει να βρέχει (ξανά) μολότοφ;
Είμαι πια πολύ μεγάλος για να φοβάμαι τους δράκους των παραμυθιών και πολύ μικρός για να καθηλωθώ στον καναπέ μου. Και η αλήθεια είναι πως μετά το μεγαλειώδες από κάθε άποψη συλλαλητήριο εκείνη την Παρασκευή στο Σύνταγμα, πολύς κόσμος- όπως εγώ- ξαναβρήκε τη διάθεση του να βγει στο δρόμο. Βλέπετε, οι… μπαχαλάκηδες είχαν πάρει ρεπό και όσοι άλλοι είχαν διάθεση να εκμεταλλευτούν την περίσταση για να παίξουν «ινδιάνοι και καουμπόυδες» με τα ΜΑΤ, θα είχαν απέναντι τους τον πολύ κόσμο… Και ξέρετε, οι πολλοί δεν νικιούνται με τίποτα από τους λίγους. Αυτό προς γνώση και συμμόρφωση γενικά αλλά όχι αόριστα…
Ο κόσμος λοιπόν, αυτός ο ίδιος κόσμος που πήρε πάνω του το δημοψήφισμα και κόντρα σε όλους και σε όλα, είπε περήφανα «ΟΧΙ» στα αρπακτικά, είναι πλέον προφανές πως δεν βολεύει πια κανέναν να ξαναβγεί στους δρόμους… Δεν βολεύει πια κανέναν να θυμάται, έστω που και που, ότι μπορεί να αντιστέκεται, μπορεί να λέει «ΟΧΙ», μπορεί να διεκδικεί, μπορεί να πηγαίνει κόντρα… Κι όταν λέω κανέναν, εννοώ κανέναν!
Ούτε καν όλους αυτούς που τον επικαλούνται ακόμη… Κατά σύμπτωση, στη συγκέντρωση κατά της ψήφισης του νέου μνημονίου, έπειτα από καιρό, ξανάβρεξε μολότοφ… Η Αθήνα παραδόθηκε για μία ακόμη φορά στις φλόγες και το συνταγματικό δικαίωμα του καθενός από εμάς να διαδηλώσει… κάηκε στη φωτιά που άναψαν οι «γνωστοί-άγνωστοι». Όλοι αυτοί που εδώ και χρόνια, κάθε φορά που ο απλός κόσμος προσπαθούσε να περάσει το δικό του μήνυμα αντίστασης, άλλοτε δειλά κι άλλοτε χωρίς φόβο αλλά με πάθος, μπούκαραν στις διαδηλώσεις και ουσιαστικά τις διέλυαν, καλύτερα και κυρίως ταχύτερα κι από τα ΜΑΤ.
Το πώς η Κυβέρνηση θα διασφαλίσει στο μέλλον το δικαίωμα του πολίτη να διαμαρτύρεται θα το μάθουμε στην επόμενη διαδήλωση. Πίστεψε με όμως πατριώτη, το θέμα δεν είναι τι θα κάνει η Εξουσία αλλά ΕΣΥ. Τώρα είναι που πρέπει να νικήσεις το φόβο σου. Τώρα είναι που πρέπει να υπερασπιστείς μέχρι τέλους όχι το δικαίωμα αλλά την υποχρέωση σου να φωνάξεις… Τώρα που βρήκες το δρόμο για το… δρόμο. Τώρα που είδες ότι μπορείς να φοβίσεις το θεριό, αν όχι να το νικήσεις… Κανένας πόλεμος δεν κρίθηκε από μία μάχη… Ακόμη κι αν πια δεν ξέρεις ποιοι είναι οι δικοί σου και ποιοι οι εχθροί… Αρκεί ότι τους φόβισες… Ήταν, αυτό που λέμε, μια καλή αρχή…
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.