Λευτεριά στη Βόρεια Μύκονο!
Ο Νίκος Συρίγος γράφει για τη εποχή του μαλ…α και των selfie!
Ο Άδωνις Γεωργιάδης μου είναι τόσο συμπαθής όσο ο Βασίλης Λεβέντης. Η διαφορά του ενός από του άλλου είναι ότι ο Άδωνις ξεκίνησε από το Τηλέ Άστυ αλλά στη συνέχεια εξελίχθηκε σε αγαπημένο παιδί των συστημικών ΜΜΕ, με αποτέλεσμα από απλά γραφικός να γίνει γραφικός υπουργός. Με τα γνωστά αποτελέσματα.
Η επιμονή των media να τον προβάλλουν προφανώς και δεν έχει να κάνει απλά και μόνο με τα νούμερα που φέρνει ένας τύπος σαν τον Άδωνι. Έχει στόχο και την λεγόμενη λαϊκή δεξιά. Δηλαδή πολύ κόσμο. Κάποιοι από αυτούς που ακούνε τις κραυγές του Άδωνι και πέφτουν στα γόνατα να προσευχηθούν όπως οι Μουσουλμάνοι όταν ακούνε τον Ιμάμη, ήταν χθες στο Σύνταγμα. Και οι περισσότεροι δεν αρκέστηκαν μόνο στο να διαδηλώνουν πλάι στο γκουρού τους αλλά έτρεξαν να βγάλουν και μία φωτογραφία μαζί του. Selfie. Είναι οι ίδιοι που ακούγοντας τον Άδωνι να κραυγάζει έβγαλαν τα λεφτά έξω. Πατριώτες της παρέλασης, της σημαίας αλλά… απάτριδες στην τσέπη. Είναι οι ίδιοι που χθες βροντοφώναξαν υπέρ του ευρώ, του Γιούνκερ, του ΔΝΤ και του Σόιμπλε, που αγαπάνε την Ελλάδα περισσότερο από τον Τσίπρα και τον Λαφαζάνη. Λογικό. Είναι προφανώς και οι ίδιοι που δεν άκουσαν ότι το ΔΝΤ εκπαίδευε δημοσιογράφους για να πείσουν τον κόσμο ότι το μνημόνιο είναι ο μοναδικός δρόμος.
Την απορία «γιατί οι δημοσιογράφοι έπρεπε να εκπαιδευτούν για να πείσουν τον κόσμο για το καλό του;», προφανώς την απάντησαν με το «ο κόσμος είναι χαζός». Εγώ πάντως πείστηκα. Πείθομαι εδώ και πέντε χρόνια. Κάθε μέρα. Κι όταν δεν πείθομαι μόνος μου ανοίγω την τηλεόραση. Στις 8 μμ ακριβώς. Κι αν δεν μου φτάνει η πρώτη δόση, παίρνω και δεύτερη. Στις 9 μμ. Και πείθομαι. Πείθομαι πως ζούμε στην εποχή του μαλάκα και των selfie. Λευτεριά στο Βόρεια Μύκονο!
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.