Στο μπάσκετ έχεις Βασιλακόπουλο και στο ποδόσφαιρο τον … Λαμογιόπουλο
Ο Νίκος Συρίγος γράφει για την Εθνική Ποδοσφαίρου που αντί να γίνει σημείο αναφοράς απλά ήταν μόδα που πέρασε και βυθίζεται στην ανυποληψία.
Θυμάμαι πριν από μερικά χρόνια, μεθυσμένοι ακόμη όλοι από το Euro 2004, θεωρούσαμε ότι είχαμε αποκτήσει μια Εθνική που θα έμενε σε υψηλό επίπεδο για πάντα. Παρά το μεθύσι, ο Σοφοκλής Πιλάβιος, ο μόνος ίσως κανονικός πρόεδρος που πέρασε από την ΕΠΟ τα τελευταία 20 χρόνια, ομολογούσε σε συνέντευξη του στον υπογράφοντα- για το περιοδικό ALL STAR BASKET- ότι δυστυχώς το ποδόσφαιρο δεν αξιοποίησε το δικό του Euro όπως το 1987 το ελληνικό μπάσκετ. Τότε που σε κάθε γειτονιά ξεφύτρωσε μια μπασκέτα (αν όχι δύο).
Κυρίως όμως μπήκε σε λειτουργία ένας σπουδαίος μηχανισμός παραγωγής, που μετέτρεπε σχεδόν κάθε ομάδα σε «εργοστάσιο» δημιουργίας και ανάδειξης ταλαντούχων παικτών. Αλλά πραγματικά ταλαντούχων. Όχι δήθεν. Όλο αυτό το πρόγραμμα που κατάρτισε η ΕΟΚ και συγκεκριμένα ο Γιώργος Βασιλακόπουλος και οι άνθρωποι του σε συνδυασμό με τους σπουδαίους προπονητές που έχουμε αλλά και φυσικά με τις επενδύσεις της οικογένειας Γιαννακόπουλου στον Παναθηναϊκό, του Σωκράτη Κόκκαλη και των αδελφών Αγγελόπουλων στον Ολυμπιακό αλλά και όλων των υπόλοιπων ισχυρών παραγόντων που πέρασαν από το μπάσκετ, κρατάει ακόμη το άθλημα σε υψηλό επίπεδο.
Κι όλα αυτά 28 χρόνια μετά το έπος του 1987 και την κούπα που σήκωσαν σαν σήμερα ο Γκάλης και η παρέα του. Αντίθετα, το ποδόσφαιρο μόλις 11 χρόνια μετά το Euro βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, χάνει από τα ψαροχώρια, μπαινοβγαίνει στις αίθουσες των Εισαγγελέων, χτίζει «παράγκες» και έχει επικεφαλής της ομοσπονδίας ανθρώπους που δεν θα τους εμπιστευόσουν ούτε να βγάλουν βόλτα το σκύλο σου. Τόσο ανεπαρκείς, λίγοι, κουτοπόνηροι και (κάποιοι από αυτούς) λαμόγια. Το ελληνικό ποδόσφαιρο των κλαρινογαμπρών, της ντόλτσε βίτα, της Μυκόνου και του πουλ μουρ, δεν αξίζει παιδιά σαν τον Καραγκούνη και προπονητές σαν τον Μαρκαριάν… Θέλει προπονητές-«πόρνες» που θα βάζουν στην ομάδα αυτούς που τους λένε οι μάνατζερ και το μεγάλο αφεντικό. Όπως δηλαδή λειτουργούσε η Εθνική μέχρι πριν λίγο καιρό με αποτέλεσμα να φτάσουμε μέχρι εδώ. Αλλά μην φοβάστε, έχει και παρακάτω… Δεν πιάσαμε ακόμη πάτο.
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.