Κανάκη, την άλλη φορά να ρωτήσεις την κυρά-Δάφνη…
Ο Νίκος Συρίγος γράφει για όλους αυτούς που ψάχνουν τα 15’ δημοσιότητας.
Έγραψε λοιπόν ο Κανάκης ένα βιβλίο για τον πατέρα του. Στη μνήμη του. Έτσι γούσταρε, έτσι έκανε. Φαντάζομαι ότι στις μέσα σελίδες του βιβλίου δεν προσβάλλει κανέναν. Φαντάζομαι δε ότι όποιος δεν γουστάρει τον Κανάκη και το βιβλίο του, πολύ απλά δεν το αγοράζει. Βιβλία υπάρχουν πολλά.
Όπως και τύπισσες σαν την Δάφνη Χρονοπούλου, που φοράνε τα λαμέ τους, φορτώνουν 2-3 νούμερα παραπάνω βυζί και τρέχουν στην... μακρινή και αντιστασιακή Μύκονο για να πουλήσουν κουλτούρα.
Α, δηλώνουν και συγγραφείς. Προφανώς για να μπορούν να απαγορεύουν στον κάθε Κανάκη να γράψει ένα βιβλίο. Μην τους φάει και τη δουλειά ο «τηλετέτοιος»… Ποια δουλειά θα μου πεις, αφού διαβάζοντας τους τίτλους των βιβλίων της Δάφνης Χρονοπούλου, δεν λες και «πω ρε φίλε, αυτή έχει γράψει τούτο εδώ το αριστούργημα;». Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Καλά κάνει και γράφει η κυρία, αφού έτσι νιώθει. Και καλά κάνουν και όσοι αγοράζουν τα βιβλία της, αφού έτσι τη βρίσκουν.
Προφανώς για την κ. Χρονοπούλου κάθε φορά που κάποιος, ο οποίος δεν είναι συγγραφέας, γράψει από μια σελίδα μέχρι ένα βιβλίο για την μάνα του, τον πατέρα του, το σκύλο του ή το καναρίνι του, πρέπει να ζητάει την άδεια της… Ας ελπίσουμε ότι αφού πήρε και η λεγάμενη τα 15’ δημοσιότητας της, χώνοντας τα στον Κανάκη, θα ηρεμήσει και θα μας αφήσει στην ησυχία μας… Κι εσύ ρε Αντώνη, μα να γράψεις για τον πατέρα σου χωρίς να έχεις πάρει ένα τηλέφωνο την κυρά-Δάφνη να σου πει αν στο επιτρέπει; Πάρε ένα τηλέφωνο ρε παλικάρι μου να μην τραβάει ζόρια η γυναίκα.
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.