Με Dj τον …Παπαγιάννη και μαέστρο τον Μήτσο!

Τώρα αν πεις πως δεν ανηφορίζεις με βαριά καρδιά σ’ ένα μεσημεριανό παιχνίδι κεκλεισμένων των θυρών θα σε πουν και ψεύτη. Από την άλλη, αν δεν παραδεχτείς πως δεν έφυγες απόλυτα γεμάτος από το γήπεδο θα σε πουν ξανά ψεύτη, αλλά και διχασμένη προσωπικότητα. Έλα, όμως, που είδαμε πράγματα που γουστάραμε και μας έδωσαν τροφή για σκέψη και κουβέντα. Φεύγεις, λοιπόν, από το ΟΑΚΑ και έχεις δει τον Μήτσο να κάνει ρεκόρ με 13 ασίστ, τους Κούπερ και Μόργκαν να βγάζουν στο παρκέ τα στοιχεία για τα οποία αποκτήθηκαν και έναν Παπαγιάννη να βροντοφωνάζει πως τέτοιο πράγμα το Ελληνικό μπάσκετ δεν έχει «ξαναγεννήσει».

Πάμε, όμως, να τα πάρουμε από την αρχή. Ο Διαμαντίδης έδωσε 13 …τελικές πάσες στους συμπαίκτες του έχοντας ένα πολύ σημαντικό πλεονέκτημα σε σχέση με τα προηγούμενα ματς. Τον Ντι Τζέι Κούπερ στο πλευρό του. Ο Αμερικάνος …έστρωσε όλο το παιχνίδι, απελευθέρωσε τον αρχηγό και όποτε έμεινε ελεύθερος «πυροβόλησε» (3/5 τρίποντα). Μοναδικό πρόβλημα για τον Μανωλόπουλο θα είναι να βρει τρόπους να τον καλύψει σε κάποια αμυντικά κομμάτια που έχει αδυναμία.

Πάμε στον Ρεϊμάρ Μόργκαν ο οποίος έχει τη δυνατότητα να χαμηλώνει και να παίζει τ’ αντίπαλα γκαρντ άμυνα (αυτό έλειπε μετά την απώλεια του Γκιστ), ενώ επιθετικά βάζει τη μπάλα στο καλάθι μ’ ευκολία (12π.). Δεν ζητάς κάτι περισσότερο.

Αφήσαμε για το τέλος την πιο ευχάριστη και ελπιδοφόρα εικόνα του Παναθηναϊκού και του ελληνικού μπάσκετ. Ο Γιώργος Παπαγιάννης ξεδίπλωσε κάποια ψήγματα του αστείρευτου ταλέντου του. Με 14 πόντους και τρεις εφιαλτικές τάπες απέδειξε πως σε τέτοιου τύπου ματς είναι από …χθες έτοιμος να παίρνει «ωφέλιμο» χρόνο. Τι θέλουμε να πούμε; Ο Μανωλόπουλος από την πρώτη μέρα που πήρε το τιμόνι τον ρίχνει στο παρκέ όταν το ματς «παίζεται» και όχι όταν η μπίλια έχει κάτσει στους 30. Το να παίζει ένας πιτσιρικάς με τα απίστευτα προσόντα του Παπαγιάννη σαφώς και εμπεριέχει και κάποιο ρίσκο για το αποτέλεσμα, ωστόσο, είναι αδιανόητο ένα τόσο σπάνιο ταλέντο να μην αγωνίζεται. Δεν είναι μομφή για τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς αυτό, αλλά μια πραγματικότητα. Τώρα για το μέλλον; Του ανήκει, αρκεί να παραμείνει ταπεινός και να κάνει σωστές επιλογές. Βήμα, βήμα χτίζονται οι καριέρες.

ΥΓ: Μια χώρα που έχει συνεχή παρουσία στην κορυφή της Ευρώπης δεν μπορεί να τιμά κανέναν δεύτερο. Μπορεί να τον παραδέχεται αλλά μέχρι εκεί. Εκτός και αν καταφέρει να το κάνει ο Κόροιβος ή ο Κολοσσός. Τότε θα είναι θαύμα. «Χορτάσαμε» image makers!

ΥΓ1: Το να ζητάει συγγνώμη ένας άνθρωπος αν μη τι άλλο είναι αντρίκειο.