Ο ταλαντούχος, κος Κατσουράνης

... αυτός που δικαίως παίρνει πάνω του όλα τα φώτα της δημοσιότητας και κρατά το ενδιαφέρον στο πρωτάθλημα. Όμως, σ’αυτό το διάστημα που Παναθηναϊκός δείχνει να βελτιώνεται, σημαντικό ρόλο έχει ο Κατσουράνης. Μετά την ήττα από τον Ολυμπιακό Βόλου στο “Σπύρος Λούης”, ο Παναθηναϊκός πήρε τρεις νίκες, χωρίς να δεχθεί γκολ. Δεν εντυπωσίασε, δεν ήταν δυνατόν να συμβεί κάτι τέτοιο. Μικρές βελτιώσεις, μικρά, αλλά σταθερά βήματα προς τα μπροστά. Άλλωστε ήταν τέτοια τα χάλια που είχε φέρει την ομάδα ο Νιόπλιας, που βελτίωση θα υπήρχε ακόμα κι αν άλλαζαν πέντε συνεχόμενες πάσες. Στην πρώτη νίκη, στην Ξάνθη, ο Κατσουράνης έκανε εύκολο το παιχνίδι με τη σέντρα. Ο Παναθηναϊκός πήγε στα Πηγάδια με την πλάτη στον τοίχο, αλλά η πάσα του διεθνή μέσου στον Σίσε άλλαξε τη μορφή του αγώνα πριν καν αυτός ξεκινήσει. Με το 0-1 ο Παναθηναϊκός δεν χρειαζόταν να αποδείξει πως μπορεί να πιέσει και να ανοίξει άμυνα εκτός έδρας, απλώς διαχειρίστηκε το σκορ. Ο Κατσουράνης ήταν εκεί και στο φινάλε, αυτός δίνει την ασίστ στον Χριστοδουλόπουλο για το 0-2. http://www.youtube.com/watch?v=aHpLXiVf7yo Με τον Άρη εντός δεν είχε συμμετοχή στο γκολ του Νίνη, ούτε σκόραρε. Έκανε όμως ένα καλό παιχνίδι, εκμεταλλεύτηκε την έλλειψη σκληράδας του κέντρου του Άρη κι έδειξε φρέσκος. Στον αγώνα με την Καβάλα, ο Κατσουράνης έκανε πολλά. Πρώτα, ισοφάρισε με ένα γκολ που μόνο αυτός μπορεί να πετύχει και μετά έδωσε την ασίστ στον Σισέ για να γίνει γρήγορα η ανατροπή. Τέλος, αυτός έκανε την κάθετη που έφερε το πέναλτι στον Νίνη, άσχετα αν δεν ήταν. http://www.youtube.com/watch?v=_fxHcajlKkQ http://www.youtube.com/watch?v=_9skgZ5JdQs Αυτά τα ξέρετε όλοι, τα είδατε και μόνοι σας, τα διαβάσατε και στις εφημερίδες. Πάμε και στα αρνητικά τώρα. Τελευταίες στιγμές του αγώνα απέναντι στον Άρη. Ο Κατσουράνης κάνει λάθος πάσα, ο Χαβίτο κλέβει και εφορμά προς την εστία. Ο μέσος του Παναθηναϊκού, αρχικά συνεχίζει να περπατάει, παρότι βλέπει πως η πάσα του προς τον Μαρίνο είναι κακή. Όταν ο Χαβίτο γίνεται κάτοχος, ο Κατσουράνης πρώτα αποδοκιμάζει με το χέρι τον Μαρίνο και μετά αποφασίζει να κυνηγήσει νωχελικά. Ο Χαβίτο σουτάρει ανενόχλητος, ο Τζόρβας σώζει και καταλαβαίνετε γιατί βρίζει αμέσως μετά. Δείτε το: http://www.youtube.com/watch?v=Gtsbd2YFpDM Επόμενο ματς, αυτό με την Καβάλα. Πρώτα λεπτά της αναμέτρησης, μετά από αλλαγή παιχνιδιού, ο Αμπντούν γίνεται κάτοχός της στην γωνία της μεγάλης περιοχής. Δεν πάει προς τα δεξιά του Βύντρα, συγκλίνει με την μπάλα στο δεξί, πάει στους μέσους. Ο μέσος που παίζει στην πλευρά είναι ο Κατσουράνης, ο οποίος δεν κάνει καμία προσπάθεια να μαρκάρει. Δεν “κλείνει” όταν ο Αμπνούν γίνεται κάτοχος, ούτε σπεύδει την ώρα που ο αλγερινός έχει ήδη ξεκινήσει την προσπάθειά του. Δείτε το: http://www.youtube.com/watch?v=kH69d-GUXJM Στο ματς με τον Άρη μπορεί να σταθεί το ελαφρυντικό της κούρασης, χωρίς βέβαια να δικαιολογεί την αδιαφορία ή την αντίδραση προς τον Μαρίνο. Απέναντι στην Καβάλα, η φάση γίνεται στο 3ο λεπτό του αγώνα. Ούτε κούραση υπάρχει, ούτε κάποιο σπριντ που δεν μπορεί να γίνει στην ηλικία που είναι ο Κατσουράνης. Απλή θέληση χρειαζόταν, απλό ενδιαφέρον. Δεν υπήρχε. Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που έχει ο Κατσουράνης είναι απαραίτητα στον Παναθηναϊκό. Κι έτσι το τρυφύλλι πρέπει να συνεχίσει να τα καρπώνεται στον αγωνιστικό χώρο και να κάνει τα στραβά μάτια όσον αφορά τα τρεξίματά του. Άλλο είναι, όμως, να δικαιολογείς το βαρύ κορμί ενός ποδοσφαιριστή προκειμένου να σου δώσει τα προσόντα του, κι άλλο αυτός να εκμεταλλεύεται το πόσο τον χρειάζεσαι και να κάνει ο,τι γουστάρει. Γιατί στις φάσεις που είδατε στα βίντεο, ο Κατσουράνης δεν αδυνατεί να βοηθήσει επειδή είναι μεγάλος, δεν έχει τρεξίματα, δεν μπορεί να κλείσει χώρους. Ο Κατσουράνης δεν βοηθάει (και μάλιστα βάζει και χέρι στον Μαρίνο) γιατί αυτό επιλέγει. Επιλέγει να αδιαφορήσει, γιατί ξέρει πως τα επιθετικά προσόντα του αυτή τη στιγμή είναι υπερ-απαραίτητα. Όσοι επιλέξετε να σχολιάσετε δημόσια, σκεφτείτε πως αντικείμενο σχολιασμού δεν πρέπει να είναι μόνο ο παίκτης, αλλά (πάντα) και ο προπονητής.