Παππά μήπως να πάρουμε …Παππά;

Ο Παναθηναϊκός μετρά τις πληγές του λίγο πριν το «do or die» με τους Τούρκους της Γαλατά στο ΟΑΚΑ. Ένα ματς που πρέπει να καταλάβουν άπαντες πως μπορεί να κρίνει ακόμη και πρόκριση στο τέλος της …ημέρας. Τα προβλήματα προκαλούν αδιανόητο πονοκέφαλο σ΄ εμάς, αλλά όχι και στον Ντούσκο Ιβάνοβιτς που έχει μάθει να ζει με τους ετοιμοπόλεμους και να μην κοιτάζει πίσω του. Ποτέ δεν στέκεται σε απουσίες, ποτέ δεν ψάχνει δικαιολογίες. Το μόνο που ίσως χρειαστεί πλέον να κάνει είναι ν’ ανοίξει κάπως το ροτέισον ώστε να παρθούν οι απαραίτητες ανάσες από παίκτες με μεγάλη και διαρκή επιβάρυνση.

Σαφώς το έργο της Παρασκευής δεν είναι καθόλου εύκολο καθώς μοιάζει τρομερά δύσκολο να …μπαλωθούν τα προβλήματα των Σλότερ και Παππά που αποτελούν τους καλύτερους επιθετικογενείς παίκτες της ομάδας, ωστόσο, η νίκη πρέπει να έρθει πάση θυσία.

Επιστρέφοντας στο κομμάτι των απουσιών δεν μπορείς να μην σταθείς στο Όσκαρ ατυχίας του Νίκου Παππά. Μια γαστρεντερίτιδα, δύο θλάσεις, μια βαριά ίωση με υποτροπή (δύο εβδομάδες), τώρα σκωληκοειδίτιδα! Τι άλλο; Και όλα μετά από επιστροφές. Λες και το έχουν σημαδέψει το παιδί και του κάνουν βουντού. Ο ίδιος όσο και αν στεναχωριέται δεν το βάζει κάτω και εισπράττει την απίστευτη αγάπη και στήριξη φίλων, γνωστών και αγνώστων που θέλουν να του δώσουν δύναμη.

Από την άλλη, η ομάδα τον περιμένει καθώς αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα κεφάλαια της για το μέλλον, ενώ φέτος με τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς φαίνεται πως ετοιμάζεται για την πιο σταθερή απογείωση της καριέρας του. Απλά, μήπως ο Παππάς πρέπει να πάρει έναν παππά για ευχέλαιο;

ΥΓ: Αφήστε τη μεταγραφολογία και ας ασχοληθούμε όλοι με τον αγώνα της Παρασκευής. Ο Παναθηναϊκός πάντα ξέρει τι κάνει, αυτό έχει αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια και τους αξίζει να του δείξουμε εμπιστοσύνη