Γι΄ αυτό περνά την Παρασκευή

Έχουμε πει δεκάδες φορές πως ελάχιστοι ίσως και κανένας πριν λίγων τρελών και όλων όσων κατοικοεδρεύουν στο ΟΑΚΑ δεν περίμεναν να μιλάμε για πρόκριση από τις 20 Νοεμβρίου. Τότε, δηλαδή, που ο Παναθηναϊκός πέρασε άνετα από την έδρα της Τουρόβ και έβαλε τα πράγματα σε μια εξαιρετική, για αυτόν,  σειρά. Την Παρασκευή οι «πράσινοι» περιμένουν στην έδρα τους τη Μπάγερν Μονάχου και με μισό – μηδέν παίρνουν το εισιτήριο για το ΤΟΡ-16. Έτσι στα εναπομείναντα παιχνίδια με Φενέρ στην Τουρκία, Αρμάνι στο Μιλάνο και Μπαρτσελόνα στην Αθήνα θ’ αγωνιστούν με στόχο το καλύτερο και βολικότερο πλασάρισμα, το γόητρο και την ιστορία τους.  

Αν ψάξουμε για τους λόγους που «επέτρεψαν» στον Παναθηναϊκό να δει τόσο νωρίς το φως της πρόκρισης στο δυσκολότερο όμιλο της διοργάνωσης, τότε θα σταθούμε σ’ έναν. Τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς. Παρά τις μεγάλες δυσκολίες, παρά την τυραννική φήμη που τον ακολουθούσε, ο Μαυροβούνιος τεχνικός κάθισε στον πάγκο, έκλεισε τις πόρτες και δούλεψε σκληρά με τους παίκτες του. Ουδέποτε στάθηκε σε απουσίες, ποτέ δεν φοβήθηκε να παίξει με τους «μικρούς», λες και δεν τον ένοιαζε αν θα έρθει κάποια ήττα.

Το αίσθημα σιγουριάς και αυτοπεποίθησης γέμισε το «κεφάλι» των παικτών που έμαθαν να ζουν χωρίς καμία δικαιολογία. Παράλληλα, το ισπανικό εμβατήριο που αρέσει στον Ιβάνοβιτς έχει αναγάγει τον Παναθηναϊκό σε μια από τις πιο επιθετικές και γρήγορες ομάδες της διοργάνωσης. Ένα σύνολο που σκοράρει 81,3 πόντους ανά παιχνίδι διαθέτοντας μια από τις καλύτερες επιθέσεις. Δέχεται 73,5 στην άμυνα έχοντας τον τέταρτο καλύτερο συντελεστή άμυνας – επίθεσης (+47) μετά από Ρεάλ Μαδρίτης, ΤΣΣΚΑ  Μόσχας και Μπαρτσελόνα. Και όλα αυτά στον μακράν και δίχως αμφιβολία δυσκολότερο όμιλο της διοργάνωσης.
Μάλιστα, θα πρέπει να τονίσουμε πως ο Παναθηναϊκός άργησε να βρει τα αμυντικά του πατήματα βελτιώνοντας αυτό το κομμάτι παιχνίδι με το παιχνίδι.

Παράλληλα, έχει μετατρέψει το ΟΑΚΑ σε άντρο «βασανιστηρίων» καθώς μόνο η Τουρόβ την «έβγαλε» πιο χαλαρά στην πρεμιέρα χάνοντας με εφτά πόντους (84-77). Από εκεί και πέρα η Φενέρ υποτάχθηκε με το εντυπωσιακό 91-73 και η Αρμάνι με το ακόμη πιο εμφατικό 90-63!

Έτσι, αρκούσε ένα διπλό για να φέρει τόσο κοντά την πρόκριση στο ΤΟΡ-16, κάτι που ήταν ο πρώτος και βασικός στόχος πριν την έναρξη των υποχρεώσεων.

Ο Ιβάνοβιτς έχει κερδίσει τους παίκτες του και τους έχει ρίξει χωρίς δεύτερη σκέψη στα βαθιά με χαρακτηριστικότερα παραδείγματα αυτά των Σλότερ, Παππά, Γιάνκοβιτς, Μποχωρίδη. Είναι ένας ευγενέστατος άνθρωπος που δεν «αλλάζει» από την νίκη στην ήττα, δεν έχει ξεσπάσματα αλλά θέτει κανόνες, τους οποίους δεν μπορεί να διανοηθεί κανείς να παραβεί.

Όλα όσα που περιγράφουμε πραγματοποιήθηκαν δίχως την παρουσία του Ντε Μάρκους Νέλσον, ο οποίος υποτίθεται πως ήταν ίσως και η βασικότερη μεταγραφή της ομάδας. Ο Αμερικάνος μπορεί και να επιστρέψει πριν δύσει το 2014 αλλάζοντας εκ νέου τις ισορροπίες. Στην επίθεση δίνει εξαιρετική δημιουργία τόσο μετά από πικ εν ρολ, όσο και σε προσωπικές φάσεις καθώς με τη δύναμη και τις αρετές του έχει μεγάλη ευχέρεια στο ντράιβ και τη διάσπαση της αντίπαλης άμυνας. Τρέχει το γήπεδο όσο λίγοι, οπότε θ’ ανοίξει ακόμη περισσότερο τον ρυθμό του Παναθηναϊκού, ενώ οργανωτικά είναι παίκτης που φτιάχνει τους συμπαίκτες του, κατευθύνει και παίρνει βάρος από τον Μήτσο.

Εκεί, ωστόσο, που αλλάζει επίπεδο όλη την ομάδα είναι στην άμυνα. Μπορεί να μαρκάρει με την ίδια ευχέρεια «1», «2» και «3» και είναι ίσως ο καλύτερος αμυντικός της Ευρωλίγκας στην πίεση πάνω στη μπάλα κάνοντας εξαιρετικά δυσχερές το κατέβασμα της από τον αντίπαλο γκαρντ. Τα σωματικά του προσόντα σε συνάρτηση με τη δύναμη και την ταχύτητα του θα χαρίσουν μια απίστευτα τονωτική ένεση στην περιφέρεια κάνοντας τον Παναθηναϊκό ακόμη πιο επικίνδυνο για τους αντιπάλους του.

Για όλους αυτούς τους λόγους το «τριφύλλι» παρουσιάζει μια εξαιρετική εικόνα μέχρι «σήμερα» και σκορπά ελπίδα πως μπορεί να βελτιωθεί ακόμη πιο πολύ «αύριο». Γι’ αυτό την Παρασκευή θέλει και του αξίζει ένα γεμάτο ΟΑΚΑ σ’ ένα ματς που ανοίγει την πόρτα του ΤΟΡ-16.

ΥΓ: Να ευχηθούμε περαστικά στον Κώστα Χαραλαμπίδη. Ένας ΑΘΛΗΤΗΣ που στα 38 του εξακολουθεί να γράφει ιστορία και να αποτελεί φωτεινό παράδειγμα για όλους μας.