Προσέχει για να έχει… Μήτσο!

Οι αγωνιστικές υποχρεώσεις έχουν ξεκινήσει για τα καλά και σιγά, σιγά μπορούμε να πούμε πως αρχίζουμε να σχηματίζουμε μια εικόνα για τον τρόπο και τον δρόμο που θέλει να χαράξει ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς. Ο Παναθηναϊκός «παίρνει» ακόμη πολλή βελτίωση αλλά είναι δεδομένο πως μέρα με τη μέρα γίνεται καλύτερος. Επίσης, δεδομένο πρέπει να θεωρείται πως ακόμη δεν έχουμε δει ένα βασικό κομμάτι του σχεδιασμού του. Την ομάδα δηλαδή να παίζει με τον βασικό της πόιντ γκαρντ, τον Ντε Μάρκους Νέλσον.

Αυτό, ωστόσο, που μπορούμε να διαγνώσουμε πλέον είναι πως ο Ιβάνοβιτς δεν κάνει …εκπτώσεις σε αυτά που έχει στο μυαλό του. Δηλαδή, παρά τις πολλές δυσκολίες και τους τραυματισμούς έχει αποφασίσει να διαχειριστεί ορισμένα πρόσωπα και καταστάσεις με συγκεκριμένο τρόπο. Προσέχει για να έχει.

Αν στρέψουμε το βλέμμα μας στη χρησιμοποίηση του Δημήτρη Διαμαντίδη τότε θα καταλάβουμε πολλά. Ο μέσος όρος του Μήτσου στο παρκέ αγγίζει τα 22 λεπτά μετά από τρία παιχνίδια Πρωταθλήματος, δύο Ευρωλίγκας και ένα για το Κύπελλο, ενώ την περισσότερη ώρα στο παρκέ έμεινε στον αγώνα με την Κηφισιά λόγω της απουσίας και του Νίκου Παππά. Από εκεί και πέρα σε κανένα ματς (ακόμη και σε αυτό με τον Ολυμπιακό έπαιξε περίπου 28 λεπτά) δεν έφτασε καν στο 30λεπτο. Παράλληλα, σε αναμετρήσεις  όπως αυτή με την ΑΕΚ (έπαιξε για 8.22) ή με την Τουρόβ (15.34) ο προπονητής έχει αποφασίσει να «αναγκάσει» τους νεότερους να καθαρίζουν τη μπουγάδα χωρίς να επιβαρύνεται ο αρχηγός του.

Με αυτόν τον τρόπο ο Παναθηναϊκός βρίσκει πολλούς και καινούργιους πρωταγωνιστές, ενώ θα μπορούσαμε να πούμε πως δεν …φοβάται να χάσει. Γιατί πάντα σε μια τέτοια περίοδο πληρώνεις και το τίμημα. Το βέβαιο είναι πάντως πως ο Μαυροβούνιος τεχνικός έχει γεμίσει αυτοπεποίθηση τους παίκτες του στην επίθεση. Είναι διακριτό πως υπάρχουν μεγάλες ελευθερίες στις επιθετικές επιλογές όλων κάτι που αποτυπώνεται από τους αριθμούς τους. Αυτό, όμως, έρχεται σε αντιδιαστολή με το ειδικό βάρος και την αυστηρότητα του προπονητή που δεν επιτρέπουν σε κανέναν να «ξεφύγει». Κάπως έτσι πορεύεται, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός στο πρώτο κομμάτι της φετινής περιόδου παίζοντας ένα γρήγορο μπάσκετ δομημένο σε αρκετά ισπανικά δεδομένα. Οι «μικροί» του (Γιάνκοβιτς, Παππάς, Μποχωρίδης, Χαραλαμπόπουλος) μεγαλώνουν και παίρνουν την ευθύνη και το μεγάλο στοίχημα πλέον ακούει στο όνομα του Τζούλιαν Ράιτ τη βοήθεια του οποίου χρειάζεται ο Παναθηναϊκός, όπως φυσικά και στην επιστροφή του Λουκά Μαυροκεφαλίδη που ακόμη δεν έχει ξεδιπλώσει τις αρετές του στην εποχή Ιβάνοβιτς, καθώς έμεινε στα πιτς για περισσότερο από έναν μήνα.

ΥΓ: Όσες φορές και αν πατήσει το πόδι του στο ΟΑΚΑ θα ραγίσουν καρδιές. Ο Ζοτς έρχεται για δεύτερη φορά με τη Φενέρ για να καθίσει στον απέναντι πάγκο και αυτό είναι κάτι πολύ μα πολύ δύσκολο.  

ΥΓ1: Η μεγάλη καταπόνηση του Μήτσου (σε συνάρτηση με την ηλικία του) έχει ξεκινήσει από τη σεζόν 2011-12 και κορυφώθηκε στη συνέχεια και ίσως σε κάποιες στιγμές να ήταν αναπόφευκτη.