Από Σούλης …Καρπασούλης και από Μαυροειδής …Ασπροειδής

Οι τελευταίες ημέρες έχουν έντονο ενδιαφέρον κυρίως σε ότι έχει να κάνει με τα τεκταινόμενα στον Ολυμπιακό. Η ήττα στην Κηφισιά «έγραψε» κάποιες νέες ιστορίες και «πρόλαβε» κάποιες άλλες. Από τη μία ο Σούλης Μαρκόπουλος φαίνεται πως δεν θα καταφέρει να πάρει για μια φορά στην καριέρα του αυτό που του αξίζει, από την άλλη μήπως είναι και καλύτερα; Ένας άνθρωπος 65 ετών που αποτελεί υπόδειγμα και παράδειγμα με την πορεία που έχει διανύσει μετά από τόσα χρόνια ως …σκαπανέας με προσπάθειες ηρωικές θα έπρεπε να έχει το απόλυτο δικαίωμα επιλογής ώστε να γευτεί και ένα ταξίδι στο υψηλότερο επίπεδο. Αυτό σε αυτόν τον άνθρωπο δεν έχει δικαίωμα να το στερήσει ΚΑΝΕΙΣ!

Η άλλη όψη του νομίσματος λέει πως ένας άνθρωπος με χαρακτηριστικά του κύριου Μαρκόπουλου ίσως και να μη χρειάζεται να …τσαλακωθεί τόσο έντονα. Τι θέλουμε να πούμε; Όλο αυτό το κλίμα που επικρατεί στους «ερυθρόλευκους» με την ασταμάτητη γκρίνια και το κυνήγι μαγισσών έναν προπονητή (ειδικά Έλληνα) τον οδηγεί σε  ακραίες αντιδράσεις. Και τι γίνεται μετά; Αρχίζουν τα υποκοριστικά και οι …βαφτίσεις. Από μεγάλος Σούλης μπορείς να γίνεις …Καρπασούλης και να σκέφτεσαι τι διάολο κάνω εγώ εδώ πέρα. Απλές σκέψεις καταγράφουμε εμείς για έναν από τους πλέον αξιόλογους ανθρώπους του χώρου.

Επιστρέφοντας στα της Κηφισιάς χωρίς να προχωρήσουμε σε περαιτέρω αναλύσεις ο αγώνας έμοιαζε με μια μεγάλη δικαίωση. Είναι κοινό μυστικό ανάμεσα στους μπασκετικούς κύκλους τι Γολγοθά έχει ανέβει ο Δημήτρης Μαυροειδής. Ο Έλληνας σέντερ έφτασε να θεωρείται «τελειωμένος» χωρίς ελπίδα επιστροφής και με πολλά παρελκόμενα. Τελικά (ούτε φίλος μας είναι, ούτε γνωστός μας) ο Μαυροειδής δεν τρελάθηκε να γίνει …Ασπροειδής και στο Ζηρίνειο προκάλεσε το χαμόγελο με την αγωνιστική ανάσταση και τη δικαίωση του. Το γεγονός πως αυτό έγινε κόντρα στον Ολυμπιακό; Μπορεί να σημαίνει πολλά, μπορεί και τίποτα.