«Τροφή» για σκέψη

Εδώ και αρκετό καιρό παρακολουθούμε όσο πιο διακριτικά μπορούμε το θέμα του Τζέιμς Γκιστ, γνωρίζοντας παράλληλα πως ο Παναθηναϊκός είχε πάρει την απόφαση να τον στηρίξει όσο αυτό θα κρινότανε αναγκαίο. Εξάλλου, επίσημα η ομάδα είχε ανακοινώσει πως του έχει χορηγηθεί ειδική άδεια κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας.

Ούτε αδικαιολογήτως απών ήταν, ούτε άφαντος, ούτε είχε θέμα να λάβει μέρος στη σκληρή δουλειά του Ιβάνοβιτς. Πρέπει επιτέλους σε αυτή τη χώρα να μάθουμε να ξεχωρίζουμε πότε ένα πρόβλημα είναι σοβαρό, πότε είναι για …λαϊκή κατανάλωση και πότε πρέπει ν΄ αφήνουμε τους αρμόδιους να επιλαμβάνονται. Στην προκειμένη περίπτωση ως οικογένεια παίκτης και ομάδα βρήκαν τη λύση. Αλίμονο εάν άκουγαν όλους εμάς να λέμε το μακρύ και το κοντό μας, έξω πάντα από το χορό.

Το άγχος που προκλήθηκε κατά τη χθεσινή ημέρα δεν ήταν μήπως ο Γκιστ εξαφανιστεί, αλλά όταν έχεις να κάνεις με τέτοιες δύσκολες προσωπικές υποθέσεις οφείλεις να εξετάζεις όλες τις παραμέτρους. Άλλος στη θέση του Γκιστ μπορεί να μην ασχολιότανε με το να παίξει μπάσκετ αυτό το διάστημα. Άλλη ομάδα μπορεί να μην δεχότανε να σκύψει πάνω από το πρόβλημα του.

Ο Παναθηναϊκός το γνώριζε από τα τέλη του τελευταίου πρωταθλήματος και έκρινε πως θα κρατήσει αυτή τη στάση. Κάτι που θα αποδειχθεί ακόμη πιο πολύ τις αμέσως επόμενες ημέρες που το ρεπορτάζ θα τρέξει και θ’ απασφαλιστεί, μιας και όλο αυτό το διάστημα ισορροπούσε ανάμεσα στην είδηση και την ανθρωπιά. Αν και δυστυχώς δεν το είδαν όλοι έτσι.

Οι «πράσινοι», λοιπόν, με τον Αμερικάνο στη διάθεση τους ετοιμάζονται για τα πρώτα συμπεράσματα στο τουρνουά της Γαλλίας. Τα προβλήματα είναι αρκετά και ο χρόνος πιέζει ώστε να γίνει το μοντάρισμα όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς αρέσκεται στον δύσκολο και σκληρό τρόπο προπόνησης θέλοντας να παρουσιάσει ένα ανθεκτικό σύνολο που θα βρίσκεται στο παρκέ μια ταχύτητα πάνω από τον αντίπαλο.

Τα προβλήματα των τραυματισμών σαφώς και δεν είναι σύμμαχος του, αναφορικά με τον χρόνο «δεσίματος», οπότε θα πρέπει να δούμε τι έχει στο μυαλό του. Ο Μαυροβούνιος λέει πολύ δύσκολα το «ναι» ειδικά σε θέματα που αφορούν για παράδειγμα την επόμενη κίνηση του. Αυτό να το έχετε στο πίσω μέρος του μυαλού σας. Αναζητά συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που θα του κάνουν το «κλικ». Ειδάλλως, δεν θ΄ ακούσει κανέναν.

Αυτά, λοιπόν, λίγο πριν τα πρώτα δείγματα γραφής που θα λάβει από τους ετοιμοπόλεμους παίκτες του και δεν είναι δυνατόν να τον οδηγήσουν σε ΑΠΟΛΥΤΑ συμπεράσματα. Αυτά για την ιστορία του Τζέιμς Γκιστ και την αλήθεια που έλαμψε με τον Αμερικανό να περιμένει για ώρες τους συμπαίκτες του στο αεροδρόμιο της Ζυρίχης.

ΥΓ: Η περίπτωση του Τζέιμς Γκιστ δίνει το δικαίωμα σε όλους μας να πάρουμε λίγη «τροφή» για σκέψη. Σε όλα τα επίπεδα.