Στη χώρα των… θαυμάτων!

Ο Παναθηναϊκός προετοιμάζεται για μια εκ των σημαντικότερων μαχών που έχει να δώσει φέτος στον μαραθώνιο της Ευρωλίγκας. Ως εκ τούτου είναι λογικό να έχουν άπαντες την προσοχή τους στραμμένη στην αναμέτρηση με τη Μπαρτσελόνα, στην Καταλονία. Ξεκινώντας λίγο ανάποδα θέλουμε να βάλουμε κάποια πράγματα στη φυσική τους θέση. Συμφωνούμε πως οι «πράσινοι» ταξιδεύουν στη χώρα των …θαυμάτων (μια πόλη που η ομάδα έχει γράψει μεγάλες επιτυχίες), αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να δεχτούμε πως νίκη επί της Μπάρτσα συνιστά ένα θαύμα! Όταν μιλάμε για τον μπασκετικό Παναθηναϊκό η λέξη θαύμα είναι έως και απαγορευμένη.

Οι Καταλανοί δίχως αμφιβολία και δεύτερη σκέψη είναι το πιο φορμαρισμένο σύνολο της διοργάνωσης. Έχουν ξεκάθαρο στόχο να τους …σκοτώσουν όλους στο ΤΟΡ-16, να μην χαριστούν σε κανέναν και να αποδείξουν πως φέτος είναι το πρώτο φαβορί για την κούπα. Αυτό, όμως, δεν αναιρεί πως απέναντι τους έχουν έναν αντίπαλο που άλλοτε τους κοιτάζει στα μάτια και άλλοτε τους τα βγάζει! Άρα, ας αποκαταστήσουμε τις θεωρίες των θαυμάτων.

Αγωνιστικά η Μπαρτσελόνα διαθέτει το πιο καλά δομημένο ρόστερ στην Ευρωλίγκα. Με παίκτες «δολοφόνους» στην επίθεση όπως οι Ναβάρο, Τόμιτς και με «killer» στην άμυνα όπως οι Σάδα και Ντόρσει. Με δημιουργούς και παράλληλα εκτελεστές που χαλάν όλες τις άμυνες, όπως ο Χουέρτας από τον άσο και ο Λόρμπεκ από το «4» και «5» που μετατρέπεται σε πλέι μέικερ. Με όπλα που βγάζουν τεράστια ενέργεια στο παρκέ όπως ο Παπανικολάου, με νεανικό ενθουσιασμό και διαρκή βελτίωση (Αμπρίνες) και κάποιους που έμοιαζαν …παροπλισμένοι αλλά τελικά το λέει ακόμη η καρδούλα τους όπως ο Νάχμπαρ («σκότωσε» τη Μάλαγα την περασμένη εβδομάδα). Αν σε αυτούς προσθέσουμε τον Όλεσον που θα συμβάλλει γύρω στους δέκα πόντους στην ομάδα του (λιγότερο τον Πούλεν), τότε βλέπουμε γιατί ο Τσάβι Πασκουάλ κοιμάται ήσυχος τα βράδια.

Μήπως ήρθε η ώρα να του χαλάσει κάποιος τον ύπνο; Αν αυτό το καταφέρει ο Παναθηναϊκός τότε κακά τα ψέματα θα έχει πάρει αγκαλιά το εισιτήριο για τους «8». Ειδάλλως, θα ψάξει για το δύο στα δύο με Μάλαγα και Ολυμπιακό και θα συνεχίσει να πληρώνει την αδιανόητη γκέλα με τη Λαμποράλ στο ΟΑΚΑ.

Οι επιστροφές των Γκιστ και Κάρι (έπαιξε και στη Χαλκίδα) είναι δύο στοιχεία που αλλάζουν την ισορροπία του παιχνιδιού των «πράσινων». Ο μεν Γκιστ «δένει» όλη την άμυνα και πηγαίνει καρφί και στους περιφερειακούς των «μπλαουγκράνα», χρησιμοποιείται σε όλες τις αμυντικές αλλαγές και περιστροφές και δίνει μεγάλη βοήθεια στον Λάσμε (δεν είναι σε φόρμα). Ο Κάρι από την άλλη δίνει αυτό που λείπει στο σκοράρισμα και θεωρητικά κουμπώνει με τον Ράιτ, για τον οποίο ο Παναθηναϊκός φροντίζει να καλύπτει την αδυναμία του στο σουτ. Δεν τον αφήνει ξεκρέμαστο δηλαδή στην περιφέρεια με τον αμυντικό του να περιμένει στα δύο μέτρα, αλλά τον οδηγεί κοντά στο καλάθι χωρίς τη μπάλα θέλοντας να εκμεταλλευτεί τη δύναμη του.

Η Μπαρτσελόνα, λοιπόν, είναι μια ομάδα που σκοράρει περί τους 80 πόντους ανά παιχνίδι. Βασικός στόχος είναι να κρατηθεί χαμηλότερα, αλλά και να μπορέσει το «τριφύλλι» να βρει δικές του επιθετικές λύσεις. Στον πρώτο γύρο για παράδειγμα οι Καταλανοί έμειναν στους 63, αλλά το 56 των «πράσινων» (τη φοβήθηκαν περισσότερο από όσο πρέπει) ήταν ισχνό για να δώσει κάτι παραπάνω.

Ακρογωνιαίος λίθος της φετινής Μπαρτσελόνα είναι ο Χουέρτας που της δίνει ρυθμό και έχει απαντήσεις ως προς τους τρόπους αντιμετώπισης του. Αν ρισκάρεις μπορεί να σε «σκοτώσει» (17π. στο πρώτο ματς), αν τον κλείσεις μπορεί να βρει τη δημιουργία για τους συμπαίκτες του. Σε κάθε περίπτωση ο Παναθηναϊκός προετοιμάζεται για να δώσει ό,τι έχει και δεν έχει ώστε να φτάσει στο χρυσό διπλό. Χωρίς φόβο αλλά με πάθος, με την καλύτερη δυνατή ψυχολογία και τον Φράγκι που ξέρει καλύτερα από τον καθένα τη διαχείριση του παίκτη. Λέτε να ήρθε η ώρα να σπάσει αυτό το …εκκωφαντικό 11-0 των Καταλανών; Ίδωμεν…

ΥΓ: Πολλά συγχαρητήρια στις μαχητικές ψυχές των εφήβων και όλων όσοι δουλεύουν νύχτα – μέρα για αυτή την ομάδα.