Η πράσινη σημαία μας ψηλά!

Η 20η Μαρτίου ήταν μία από τις πιο σημαντικές ημέρες για τον μεγαλύτερο σύλλογο της Ευρώπης. Η επιστροφή του δικού μας Ζέλικο Ομπράντοβιτς στο σπίτι του ήταν το γεγονός που σήμανε συναγερμό στην καρδιά και τη ψυχή μας. Η στιγμή που οι Παύλος, Θανάσης και Δημήτρης Γιαννακόπουλος μας γέμισαν συγκίνηση και έκαναν τον Ζοτς να μιλήσει δακρυσμένος στα ελληνικά θα μας συντροφεύει για πολύ καιρό. Το: «σας αγαπάω πάρα, πάρα, πάρα πολύ», ηχεί συνέχεια στ΄ αυτιά μας και αναζωπυρώνει τη φλόγα!

Η 20η Μαρτίου, λοιπόν, απέδειξε ακόμη μια φορά περίτρανα πως αυτός ο σύλλογος έχει κάτι το ξεχωριστό. Ξέρει να τιμά, ξέρει ν’ αναγνωρίζει, μα πάνω απ’ όλα ξέρει ν’ αγαπά. Χωρίς ιδιοτέλεια, αλλά με συναίσθημα. Αυτό δεν θα πούμε πως ήταν μια απάντηση στους υβριστές που τόλμησαν πέρσι το καλοκαίρι να πουν πως ο νέος Παναθηναϊκός θα πετάξει λάσπη. Γιατί, ιστορικά ο Παναθηναϊκός έχει αποδείξει πως έχει οικογενειακές αρχές. Ειδικά, σ’ έναν ζωντανό θρύλο του συλλόγου.  

Από την άλλη, υπήρχε και αγώνας. 20.000 κόσμου κατέκλυσαν το ΟΑΚΑ για να δουν τον Ζοτς, αλλά θέλοντας παράλληλα να σπρώξουν την ομάδα σε μια νίκη – χρυσάφι. Ήρθαν για να φωνάξουν «Φραγκίσκος Αλβέρτης» και να δουν τον «καπιτάνο» να οδηγεί το «τριφύλλι» στο κατώφλι της οκτάδας.

Οι «πράσινοι» άρτια διαβασμένοι μπλόκαραν τη Φενέρ, την οδήγησαν εκεί που ήθελαν και ακόμη και όταν έχασαν τη συγκέντρωση τους βγήκαν τον τρόπο να ορίσουν αυτοί την τύχη τους. Η άμυνα ήταν ο βασικός μοχλός, ενώ στην επίθεση είναι πεντακάθαρη η βούληση της ομάδας να τρέξει σε κάθε ευκαιρία.

Παράλληλα, ο Φράγκι γνωρίζοντας καλύτερα από τον καθένα τη ψυχολογία του «παίκτη» κέρδισε παίκτες. Τρανό παράδειγμα ο Μάικ Μπατίστ που κατάφερε να παίξει 17.48 λεπτά, να μαζέψει εφτά ριμπάουντ και να παίξει «μεγάλες» άμυνες. Σαφώς και στην επίθεση δεν θα είναι ποτέ ξανά ο ίδιος, ωστόσο, ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να ξεζουμίσει την εμπειρία του.

Ο Μπράμος ήταν ο «serial killer» που θα θυμούνται για καιρό οι Τούρκοι, ο αντιεμπορικός τύπος που ίσως είναι μέσα στα τρία καλύτερα φόργουορντ της Ευρώπης. Ο Φώτσης ήταν συγκλονιστικός παίζοντας και για τον Γκιστ, ενώ ο Διαμαντίδης ήταν ο άνθρωπος που μόλις η μπάλα πήρε φωτιά ανέλαβε να κερδίσει για όλους! Εξαιρετικός και ο Ράιτ που αλλάζει ταχύτητα όλη την ομάδα!

Νίκη, λοιπόν, με εννέα πόντους και το σημαντικότερο  ξέρετε ποιο είναι; Ο Παναθηναϊκός κέρδισε με τον Λάσμε σε άλλο γήπεδο, τους Γκιστ, Κάρι εκτός μάχης και τον Μαυροκεφαλίδη λαβωμένο. Άρα, ο Αλβέρτης πιστώνεται τη διαχείριση και την εικόνα του Μπατίστ. 100% δικό του επίτευγμα.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, ότι και αν έγραψε το ταμπλό, όσο και αν συγκινηθήκαμε ένα είναι το σίγουρο. Η «πράσινη σημαία» μας κυμάτισε ακόμη μια βραδιά τόσο ψηλά!   

ΥΓ: Μεγάλη περηφάνια για αυτόν τον σύλλογο. Η ιδέα ήταν, είναι και θα είναι πάνω απ’ όλα.