Το αντίο, οι αιτίες και η επόμενη μέρα

Ο Αργύρης Πεδουλάκης αποτελεί πλέον παρελθόν από τον πάγκο του Παναθηναϊκού, που θα συνεχίσει με άλλον οδηγό στο τιμόνι του. Ένα τιμόνι που θα συναντήσει φουρτούνες, θα έχει χαρές, λύπες, ωστόσο, στο τέλος της ημέρας θα δούμε το πώς θα εξελιχθεί το μέλλον. Από την ώρα που έγινε γνωστό το διαζύγιο με τον Άρτζι είναι λογικό να έχουν προκληθεί δεκάδες κουβέντες. Άλλες απόλυτα λογικές, άλλες παντελώς ξεκούδουνες και άλλες με κάθε καλή πρόθεση. Δηλαδή, βλέπουμε ανθρώπους που τον έστηναν στον τοίχο να τον αποθεώνουν και άλλους που τον υποστήριζαν να κάνουν το αντίθετο. Αν μπούμε σε αυτή τη λογική θα τρελαθεί ο εγκέφαλος μας, καθώς όλα αυτά είναι αμιγώς ελληνικά χαρακτηριστικά και ΚΟΥΡΑΖΟΥΝ!  

Πάμε, λοιπόν, στα δεδομένα που οδήγησαν σε αυτή την απόφαση, αλλά και στο «αύριο». Ο Αργύρης Πεδουλάκης ανέλαβε πέρσι μια θέση που ελάχιστοι θα είχαν τα κότσια να ρισκάρουν. Ν’ αντικαταστήσει τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, δηλαδή και να καταφέρει να πάρει το νταμπλ στην Ελλάδα, κάνοντας παράλληλα μια αξιοπρεπή ευρωπαϊκή πορεία. Απόλυτα επιτυχημένος την περσινή σεζόν και ένας άνθρωπος που άντεξε πολλά και βγήκε νικητής.

Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος που ο Παναθηναϊκός τον επέλεξε για να χτίσει το «τριφύλλι» του μέλλοντος βάσει του πλάνου που είχε συμφωνηθεί το καλοκαίρι. Γι’ αυτό τον λόγο ανανέωσε για τρία χρόνια το συμβόλαιο του με τους «πράσινους». Για να πατήσει σε μια συγκεκριμένη φιλοσοφία και να προχωρήσει η ομάδα κάνοντας βήματα προόδου.

Καλώς ή κακώς, η φετινή πορεία του Παναθηναϊκού ήταν φθίνουσα. Πολλοί λόγοι οδήγησαν σε αυτό, αλλά το απόσταγμα ήταν πως οι «πράσινοι» αγκομαχούσαν αγωνιστικά και δεν έβρισκαν ένα πλάνο… διαφυγής από τα προβλήματα τους. Παράλληλα (και αυτό είναι το κυριότερο) φάνηκε μεγάλη διαφορά στη φιλοσοφία και στον τρόπο που θα δημιουργούνταν ο νέος Παναθηναϊκός. Αυτό ήταν κάτι που είχε αρχίσει να φαίνεται εδώ και αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα.

Η ήττα από τη Λαμποράλ μπορεί να πει κανείς πως ήταν μια σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, ωστόσο, δεν είναι ο λόγος της απομάκρυνσης. Αυτός έχει να κάνει με το γεγονός πως ο Παναθηναϊκός δεν βάδιζε εκεί που τον είχαν οραματιστεί το καλοκαίρι όταν κάθισαν στο τραπέζι για να βάλουν κάτω τα πλάνα του μέλλοντος. Παρέκκλινε της πορείας του και έτσι ήρθε η λύση της συνεργασίας.

Από εδώ και στο εξής και μέχρι το τέλος της χρονιάς ο Παναθηναϊκός θα επιχειρήσει να σηκώσει το ανάστημα του ενδοοικογενειακά. Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης πλαισιωμένος από έμπειρους συνεργάτες θα επιχειρήσει να βρει τα χνάρια που είχαν οριοθετηθεί από το καλοκαίρι.

Σαφώς και το εγχείρημα είναι δύσκολο, σίγουρα οι «πράσινοι» διαλέγουν να ψάξουν για το δύσκολο χαρτί, αλλά σε κάθε περίπτωση η θέση του προπονητή του Παναθηναϊκού είναι τόσο ιερή που δεν μπορεί να κάτσει όποιος να ‘ναι με ελαφριά την καρδία. Πρώτα απ’ όλα οφείλει να ξέρει τι σημαίνει ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ! Ο Άρτζι το ήξερε γι’ αυτό και επιλέχθηκε και ο Φράγκι το ξέρει όσο ελάχιστοι. Τελεία και παύλα. Στην τελική ουδέποτε οι «πράσινοι» δεν βάδισαν στον δρόμο της ξύλινης λογικής και γι’ αυτό όλα αυτά τα χρόνια έχουν κάνει τη διαφορά.

Όλα τα παραπάνω δεν αναιρούν πως και οι παίκτες φέρουν μεγάλη ευθύνη για την αγωνιστική εικόνα του «τριφυλλιού». Και αυτοί θα πρέπει ν’ αναθεωρήσουν και να είναι πιο σοβαροί και συγκεντρωμένοι φορώντας την πιο βαριά φανέλα της Ευρώπης.

ΥΓ: Μετά τη φυγή του Ζοτς έχει δημιουργηθεί ένα πολύ ιδιαίτερο στάτους στην προπονητική καρέκλα του Παναθηναϊκού. Αυτός που θα κάθεται θα πρέπει πρωτίστως να ξέρει που κάθεται.

ΥΓ1: Ανεξάρτητα από τη φετινή φθίνουσα πορεία της ομάδας αξίζουν πολλά μπράβο στον Άρτζι. Άντεξε πολλά, βοήθησε πολύ και με τα καλά και τα κακά του απέδειξε πως είναι ένας ωραίος Παναθηναϊκός μάγκας. Στην τελική αποφάσισε να «πεθάνει» πατώντας πάνω στις αρχές του.   

ΥΓ2: Είναι αδιανόητος ο τρόπος προσέγγισης των γεγονότων που αφορούν τον Παναθηναϊκό. Ευτυχώς η μειοψηφία γκρινιάζει, αναθεματίζει και ξεχνάει. Το 90% του κόσμου παραμένει απόλυτα υγιές μπασκετικό κομμάτι που θα κρατήσει την ομάδα ψηλά. Σαφώς και οι Παναθηναϊκοί δεν είναι πρόβατα και πάντα μα πάντα θα ασκούν κριτική. Άλλα, καλόπιστη.

ΥΓ3: Θυμάστε τι είπε ο Φράγκι όταν πετούσε τη φόρμα του αθλητή; Στις χαρές και τις λύπες μαζί.