Χωρίς …πόδια, χωρίς δημιουργία και χωρίς ανάσα

Έχουν περάσει λίγες ώρες από την ήττα στο Μιλάνο και προσπαθώντας να δούμε πιο ψύχραιμα τι οδήγησε σε αυτή στεκόμαστε σε κάποιους τομείς που ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε κατά κράτος. Στεκόμαστε επίσης στο γεγονός πως αν και ο όμιλος έχει πάρα πολύ δρόμο θα πρέπει να πάρουμε απόφαση πως θα μας βγει η ψυχή μέχρι να τελειώσει το ΤΟΡ-16. Δεν ξέρω κιόλας αν στο τέλος της ημέρας βάλουμε όλα τα σενάρια περί μάχης Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού για τη δεύτερη θέση, …ξέρετε που. Μην τους δούμε τελικά να παλεύουν για μια θέση στον ήλιο, εκεί που μιλούσαμε για πλεονεκτήματα. Αλλά καθίστε να δούμε τι έχει και το μενού στην Πόλη.

Πάμε, λοιπόν, να δούμε μερικά πράγματα στα οποία υστέρησε το «τριφύλλι» στο Μιλάνο. Βασικό ΠΡΟΒΛΗΜΑ της ομάδας είναι στις προσωπικές άμυνες στην περιφέρεια. Ο Παναθηναϊκός ομαδικά λειτουργεί καλά με αντιπάλους που δεν διαθέτουν παίκτες που αρέσκονται να πηγαίνουν συνέχεια στο 1 vs 1. Δεν είναι η πρώτη φορά που χάνει φέτος ο Παναθηναϊκός πληρώνοντας αυτό το κομμάτι (κάπως έτσι ξεκίνησε η χρονιά στη Λιέτουβος, όπως στη Μάλαγα και τη Βιτόρια) που οι αντίπαλοι «κοντοί» ταλαιπωρούν πολύ την ομάδα.

Η Αρμάνι έχει στις τάξεις της μια τετράδα παικτών που οδηγούν το ματς σε προσωπικές μονομαχίες. Λάνγκφορντ, Χάκετ, Τζεντίλε, Τζέρελς έχουν στα …πόδια τους πράσινους. Παράλληλα, σε αυτό το ματς ήταν εξαιρετικοί στη δημιουργία κάνοντας τον Σάμουελς …ήρωα. Την τετράδα που προαναφέραμε, λοιπόν, δεν κατάφερε να την κυνηγήσει ο Παναθηναϊκός. Ο Μήτσος δεν πρέπει και δεν μπορεί να το κάνει αυτό, πλέον, καθώς είναι άλλος ο ρόλος του, ο Ούκιτς είναι μία από τα ίδια με τα πόδια του, ο Παππάς δεν έχει στο παλμαρέ του ακόμη άμυνες υψηλού επιπέδου, οπότε μας μένει ο Ράιτ των έξι ημερών στην ομάδα, ο Κάρι που ήταν στην Αθήνα και ο Μπράμος. Δεν βάζω τον Γκιστ στην εξίσωση διότι με τον τρόπο που παίζει η Μιλάνο δεν γίνεται να βγει αυτό που κάνει ο Παναθηναϊκός στον Ολυμπιακό για παράδειγμα.

Από την στιγμή, λοιπόν, που βρήκαν ρυθμό στο γήπεδο τους και ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να απαντήσει φτάσαμε στο σημείο μηδέν. Στο -18, δηλαδή, με το «τριφύλλι» να μην μπορεί να δημιουργήσει, καθώς ο Μήτσος ήταν σε μέτριο βράδυ και ο Μπάνκι άλλαζε συνέχεια πάνω του …βασανιστή. Τον τύπο δηλαδή που θα τον κυνηγά και θα τον δέρνει σε όλα τα μήκη και πλάτη. Την ίδια ώρα που ο Ρόκο ήταν κάτω του μετρίου και σύσσωμη η ομάδα στο πρώτο ημίχρονο ήταν για κλάματα. Την πήρε η κατηφόρα και μετά έτρεχε.

Στο δεύτερο ημίχρονο συναντάμε τη μεγάλη διαφορά του Παναθηναϊκού με τις άλλες ομάδες. Εκεί που άλλοι θα κινδύνευαν με διασυρμό, οι «πράσινοι» συγκεντρώθηκαν, συνέλεξαν τα κομμάτια τους και με έναν καταπληκτικό Ζακ Ράιτ πήγαν να κάνουν ένα μίνι θαύμα (όπως πήγαινε το ματς). Στο τσακ δεν έκαναν τη ζημιά με τον νεοφερμένο Αμερικανό να δείχνει πως μπορεί να δώσει πολλά στοιχεία που λείπουν, ιδίως αν παίξει μαζί με τον Κάρι (τα σουτ του τα πήρε στο ξεκίνημα από το «2» ο Ούκιτς 0/4). Ο Γκιστ από τη μεριά του έκανε ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό για να βοηθήσει αλλά στο τέλος νερό από τη βρύση της επιτυχίας ήπιαν οι Ιταλοί.

Θα σταθούμε στην έλευση του Ράιτ λίγο περισσότερο διότι ο Παναθηναϊκός βρήκε από αυτόν 17 πόντους με 7/10 δίποντα προσωπικής δημιουργίας, πέντε ριμπάουντ και τρεις ασίστ. Κάπως έτσι σκόραρε 75 πόντους με τον Μήτσο να έχει 0/5 τρίποντα και τον Μπράμος 1/6!

Πλέον, δεν υπάρχει περιθώριο ούτε για ανάσα καθώς πρέπει να βρεθεί μια μεγάλη νίκη. Αυτή τη μεγάλη νίκη (εξαιρούμε τις αναμετρήσεις με τον Ολυμπιακό και μιλάμε για ένα διπλό στην Ευρώπη) θα χρειαστεί η ομάδα για να αναπνεύσει. Ειδάλλως, μπλέξαμε.

Το πρώτο μέρος είναι και αυτό που έχει τρελάνει τον Αργύρη Πεδουλάκη που είχε, έχει και θα έχει ακόμη περισσότερα να πει στους παίκτες του για ένα 20λεπτο απαράδεκτο από κάθε άποψη.

Εν κατακλείδι, το να γυρνάς από την κόλαση και να χτυπάς την πόρτα του παραδείσου απέναντι σε μια ομάδα που αν βρει ρυθμό σε σκότωσε (81-51 τον Ολυμπιακό στην έδρα της) είναι κάτι που πιστώνεται ο Παναθηναϊκός. Το ότι, όμως, δεν νικάς είναι αυτό που μένει στο τέλος της ημέρας και θα πρέπει να βρει τρόπους να λύσει ο Άρτζι με τους συνεργάτες του.

ΥΓ: Συγκλονιστική η παρουσία των οπαδών του Παναθηναϊκού που ταξίδεψαν κυρίως από τη Γερμανία και έβγαλαν τα λαρύγγια τους στο Μιλάνο, αλλά και των μεμονωμένων που ήρθαν από την Αθήνα.

ΥΓ1: Ούτε …σπόρι δεν παίρνει ο Παναθηναϊκός κύριε Ρήγα.

ΥΓ2: Το παραπάνω μην το κάνετε σημαία, αν στεκόμασταν στη διαιτησία θα το διαβάζατε στο κείμενο, κανείς δεν ψάχνει δικαιολογίες αλλά δεν είμαστε μαλάκ…, βλέπουμε.

ΥΓ3: Όπως είπε ένας φίλος, μην βιάζεστε. Στην Ευρωλίγκα δύο νίκες σου αλλάζουν όλη την ιστορία. Ψυχραιμία και πίστη.