Στην Κρήτη για το πρώτο ο Παντοκράτορας!

Η ώρα της πρώτης κούπας της χρονιάς έφτασε για τον Παναθηναϊκό. Οι «πράσινοι» ετοιμάζονται να σηκώσουν το Κύπελλο Ελλάδος στο Ηράκλειο της Κρήτης απέναντι στον διψασμένο και μακριά δέκα χρόνια απο έναν τίτλο Άρη. Στα χαρτιά μπορεί να μιλούν πολλοί για φαβορί, ωστόσο, απο την στιγμή που θα μπεις στο παρκέ τα πάντα σβήνουν και πέντε εναντίον πέντε μοχθούν για 40 λεπτά. Κανείς δεν αναιρεί πως ο Παναθηναϊκός είναι και ποιοτικότερος και πληρέστερος απο τον αντίπαλο του, αλλά θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός απέναντι στη δίψα και την σπάνια ευκαιρία που έχουν οι «κιτρινόμαυροι».

Σαφώς και ρυθμιστής του αγώνα θα είναι ο Παναθηναϊκός αν και εφόσον παρουσιαστεί απο το πρώτο δευτερόλεπτο συγκεντρωμένος (δεν ισχύει το τετριμμένο του πράγματος) και χωρίς καμία διάθεση για αστεία. Αν το «τριφύλλι» πιάσει καλή απόδοση, τότε η κούπα θα χρωματιστεί απο νωρίς στα πράσινα, αν δώσει δικαίωμα στην ελπίδα στον Άρη, τότε ποτέ δεν ξέρεις πως μπορεί να εξελιχθεί ένας τελικός.
Οι «πράσινοι» στην Κρήτη θέλουν να συνεχίσουν την Παντοκρατορία τους στο μπάσκετ γράφοντας ακόμη μια χρυσή σελίδα στην ιστορία τους. Στο παρκέ του κλειστού «Δύο Αοράκια» θα απλωθούν 75 μπασκετικοί τίτλοι που απο τη μία τονίζουν τις βαριές φανέλες των δύο συλλόγων, από την άλλη όμως αποδεικνύουν περίτρανα το ποιος είναι ο Παντοκράτορας.

Ο Παναθηναϊκός μετρά 54 τίτλους έναντι 21 του Άρη, ο οποίος τελευταία φορά ανέβηκε στο βάθρο το 2004 στη Λαμία με αντίπαλο τον Ολυμπιακό. Οι δύο τους άλλωστε σφάζονται για το ποιος θα βρίσκεται στη δεύτερη θέση της τροπαιοθήκης. Οι «ερυθρόλευκοι» μετρούν στο μπάσκετ 22 τίτλους, έναν παραπάνω απο τους Θεσσαλονικείς. Όπως και να 'χει μαζί έχουν 11 λιγότερους απο τον Παναθηναϊκό, απόσταση και διαφορά που αποδεικνύει και στα πιο δύσπιστα μυαλά πως οι «πράσινοι» έχουν ξεφύγει έτη φωτός από τους διώκτες τους.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, η ιστορία και τα στατιστικά δεν παίζουν μπάσκετ την Κυριακή στις 7.45μμ στο Ηράκλειο. Αυτά τα παιχνίδια πέραν της σημαντικότητας τους, αποτελούν μια μεγάλη ευκαιρία για όποιον πατήσει το παρκέ να κερδίσει «πόντους» εμπιστοσύνης, αυτοπεποίθησης και ψυχολογίας, κάτι που έχουν ανάγκη οι “πράσινοι” απο τους παίκτες που έρχονται απο τον πάγκο. Τους λείπουν σταθερές λύσεις.

Το γεγονός πως ο Άρτζι ρίχνει στη μάχη των ελληνικών αγώνων πολλές φορές τα πρώτα του βιολιά είναι κάτι που βγαίνει μέσα απο τις προπονήσεις και την παρουσία παικτών σε προηγούμενα ματς. Ούτε τρελός είναι, ούτε θέλει να λιώνει για παράδειγμα τον Διαμαντίδη. Από την άλλη θα πει κανείς, είναι καθαρά θέμα επιλογής το πως θα αντιμετωπίσεις την κανονική περίοδο όταν είσαι τρεις βαθμούς μπροστά απο τον μεγάλο σου αντίπαλο. Σε κάθε περίπτωση όλα σε αυτή τη ζωή είναι επιλογές.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα αν θέλετε την άποψη μας που έχει να λύσει ο Έλληνας τεχνικός είναι η κατάσταση του Ρόκο Ούκιτς. Ο Κροάτης δεν έχει καταφέρει να επανέρθει στην περσινή του κατάσταση μετά το χαντάκωμα στο Ευρωμπάσκετ απο τους συμπατριώτες του, κάτι που πληρώνει τόσο ο παίκτης, όσο και ο Παναθηναϊκός.

Όλα αυτά τα στοιχεία στριφογυρίζουν στο μυαλό μας πριν τον μεγάλο τελικό του Κυπέλλου, πριν μοιραστούμε έναν μικρό προβληματισμό μαζί σας. Οι ιθύνοντες αποφάσισαν να τραβήξουν έναν διαφορετικό τρόπο διεξαγωγής του τελικού φέτος. Μακάρι να βγει σε καλό, μακάρι να μην ζήσουμε ροκ καταστάσεις. Πάντως, στην Ελλάδα που ζούμε το ρίσκο είναι μεγάλο. Οι ομάδες δεν έχουν καμία ανάμειξη στο ποιοι θα βρεθούν στο γήπεδο, οπότε το μπαλάκι πέφτει πάνω στις Αρχές και τους διοργανωτές.

Μακάρι επίσης να μην διαβάσουμε ποτέ ξανά σε αυτή τη χώρα πως δεν επιτρέπεται σε έναν τελικό οι φίλαθλοι να φέρουν διακριτικά των αγαπημένων τους ομάδων. Τι να πεις στον πιτσιρικά από την Κρήτη που περιμένει σαν τρελός μια μεγάλη στιγμή; Τι να πεις στον άρρωστο Παναθηναϊκό (με την καλή έννοια) που στηρίζει την ομάδα του σε κάθε γωνιά του πλανήτη; Τι να πεις στον Αρειανό που περιμένει μία στα δέκα χρόνια να δει έναν τελικό; Όλα αυτά κάποτε θα πρέπει να πάψουν να μας απασχολούν το κεφάλι...