Ένας πόλεμος γεμάτος… μπάσκετ!

Η κλεψύδρα πριν από το μεγάλο ντέρμπι με τη Μπαρτσελόνα αδειάζει και η μάχη με τους Καταλανούς στο ΟΑΚΑ πλησιάζει. Ο Παναθηναϊκός υποδέχεται τους «μπλαουγκράνα» σ’ ένα παιχνίδι που η νίκη έχει πολλαπλά οφέλη, η ήττα έως και αναιρεί το ότι έχει γίνει μέχρι σήμερα, ενώ μην σας ξενίσει και η πιθανότητα να μην επηρεάσει ιδιαίτερα την τελική κατάταξη, καθώς σε αυτόν τον όμιλο θα έχουμε πολλές εναλλαγές και …σπασίματα εδρών και αντιπάλων.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, θα ήταν ψέμα αν δεν μοιραζόμασταν μαζί σας πως περιμένουμε με τεράστια αγωνία αυτή την μπασκετική πανδαισία της Παρασκευής. Χωρίς το μυαλό στους εμφυλίους και στην κουραστικά βαρετή γκρίνια του Ολυμπιακού, δίχως την συναισθηματική φόρτιση από το ραντεβού με τον Ζοτς, απερίσπαστοι μπορούμε να απολαύσουμε το μπασκετάκι.

Κατά την ταπεινή μας άποψη έρχεται στο ΟΑΚΑ η καλύτερη ομάδα της Ευρωλίγκας. Το σύνολο που μπορεί να βάλει τα περισσότερα προβλήματα στον Παναθηναϊκό και έχει ξεκινήσει με το εμφατικό 4-0 στο ΤΟΡ-16 με διπλά σε ΣΕΦ και σε Πόλη (Φενέρ).

Η Μπαρτσελόνα είναι η ομάδα με τα περισσότερα συστήματα στη διοργάνωση. Καμιά 50αρια στριφογυρίζουν στο μυαλό των παικτών του Πασκουάλ (χωρίς να βάλουμε δεύτερες και τρίτες επιλογές), ενώ ακόμη και όταν σταματά το σύστημα εμφανίζεται ο Ναβάρο. Ο αντιπαθέστατος παικταράς που έχει τη δυνατότητα να διαλύσει κάθε αμυντικό πλάνο εξόντωσης του, ξεκινώντας για παράδειγμα μπάσιμο από τα οκτώ μέτρα και πατώντας έξω από το τρίποντο, να σουτάρει μετά από σκρην, να δημιουργήσει για τον εαυτό του και να εκθέσει όποιον τον πλησιάσει.

Ο μπασκετικός γρίφος γίνεται ακόμη πιο δισεπίλυτος όταν θα πρέπει να βρεις τρόπο ν’ αντιμετωπίσεις Τόμιτς και Λόρμπεκ. Αμφότεροι έχουν στη φαρέτρα τους, πέραν του χαμηλού πόστ, δημιουργία από την κορυφή για τους συμπαίκτες τους, κάτι που κάνει το ρίσκο ακόμη μεγαλύτερο.

Και όλα αυτά βγάζοντας από την εξίσωση τους Παπανικολάου, Όλεσον, Νάχμπαρ, Αμπρίνες που είναι μεν μεγάλα όπλα αλλά ξέρεις πως θα σε …σκοτώσουν (είναι πιο εύκολοι στο διάβασμα). Αντίθετα, μπορούν να σου χαλάσουν πιο εύκολα την βραδιά Χουέρτας (πολλές φορές εμφανίζεται και γυρίζει τις καταστάσεις) και Σάδα που αποτελεί τον «εξολοθρευτή» των Καταλανών, ενώ ο Ντόρσεϊ καλύπτει αλά Λάσμε πολλές αμυντικές τρύπες.

Όλα τα παραπάνω στοιχεία συνθέτουν την …ορχήστρα της Μπαρτσελόνα που σταματά σε περισσότερους από 81 πόντους ανά παιχνίδι, αλλά θα βρει απέναντι της τον Παναθηναϊκό που δεν δέχεται κατά μέσο όρο περισσότερους από 65,5. Παράλληλα, στην άκρη του πάγκου κάθεται ο Άρτζι που λατρεύει την τακτική και την εξόντωση του αντιπάλου.

Αν τώρα συνυπολογίσουμε πως είναι σαφής η αμυντική φιλοσοφία των Ισπανών να αφήνουν πάρα πολλά μακρινά σουτ (τρίποντα) στον αντίπαλο, καταλαβαίνουμε που είναι πιθανό να κριθεί το παιχνίδι. Είναι ξεκάθαρο πως ο Πασκουάλ δεν πιστεύει πως θα …πεθάνει πολλές φορές κατά τη διάρκεια της χρονιάς από τα τρίποντα του αντιπάλου και εν πολλοίς δικαιώνεται.

Ο Ολυμπιακός σούταρε 23, η Φενέρ 20, η Μάλαγα 32 και κάπως έτσι έπεσαν στο καναβάτσο, ενώ στις τρεις ήττες που μετρά στη διοργάνωση όλως τυχαίως η ΤΣΣΚΑ είχε 5/15, η Φενέρ (πρώτη φάση) 6/18 και η Ναντέρ (8/18). Άρα, τι σημαίνει αυτό; Να σουτάρεις συνετά και με καλό ποσοστό.

Όλες αυτές τις παραμέτρους εξετάζουν και προετοιμάζουν ο Αργύρης Πεδουλάκης και οι συνεργάτες του, λοιπόν, θέλοντας να βραχυκυκλώσουν την αήττητη Μπάρτσα, σ’ ένα ΟΑΚΑ με 18.000 κόσμου αρωγό και φύλακα – άγγελο στην προσπάθεια τους.

Τρωτά σημεία σαφώς και υπάρχουν, ενώ ο Άρτζι ξέρει πως μπορεί να πατήσει πάνω στις εμμονές του Πασκουάλ. Ο Ισπανός είναι καλός προπονητής (έχει φοβερό υλικό), αλλά πολλές φορές εγκλωβίζεται σε ότι λέει το μπλοκάκι και το βιβλίο. Και αν σε εκείνο το σημείο δεν καταφέρει να «μιλήσει» ο Ναβάρο, τότε υπάρχει πρόβλημα.

ΥΓ: Δεν μπορεί «μπασκετικός» να μην επικροτεί την παρουσία της Ελλάδας στο Παγκόσμιο με όποιον τρόπο και ας γίνεται αυτό. Εξάλλου, όταν το παιχνίδι παίζεται με κάποιους όρους και είσαι ΕΛΛΑΔΑ και όχι Γερμανία, Βέλγιο, Αυστρία ή ότι άλλο θες οφείλεις να είσαι ΠΑΡΩΝ.