Της… Ελλάδος του, της… τύχης του και του... αύριο

Το μπασκετικό απόγευμα της Δευτέρας λίγοι το είδαν και πολλοί λιγότεροι θα το θυμούνται (όπως τα περισσότερα ματς της κανονικής διάρκειας), καθώς η αναμέτρηση του Παναθηναϊκού με τον Ίκαρο Χαλκίδας ήταν ένα γλυκανάλατο πιάτο στο παγωμένο ΟΑΚΑ.

Το πρώτο μέρος θύμισε αγγαρεία (κάκιστο θέαμα), ενώ το τρίτο δεκάλεπτο ήταν το μοναδικό που ο Παναθηναϊκός έβγαλε λίγες από τις αρετές του. Από εδώ και στο εξής, όλη η προσοχή στρέφεται στον αγώνα της Παρασκευής με την Λοκομοτίβ Κούμπαν στο Κρασνοντάρ, με την ομάδα ν΄ αναχωρεί την Τετάρτη και να διανυκτερεύει στη Βιέννη, καθώς η ρωσική πόλη δεν είναι και από τους ιδανικότερους προορισμούς στην Ευρωλίγκα (από πλευράς ανταπόκρισης πτήσεων).

Εκεί, το «τριφύλλι» θα ορίσει την τύχη του καθώς με νίκη θα βρίσκεται μι’ ανάσα από το ξεκόλλημα από την τέταρτη θέση του ομίλου, ενώ σε αντίθετη περίπτωση οδεύει ολοταχώς για «εμφύλιο» στο ΤΟΡ-16, αφού ο όμιλος του Ολυμπιακού, αλλά και της Φενέρ, θα περιμένουν το «τριφύλλι» για μια θέση στα πλέι οφ της διοργάνωσης.

Επιστρέφοντας στα όσα διαδραματίστηκαν στο παρκέ του ΟΑΚΑ στεκόμαστε στο «αύριο» του Παναθηναϊκού. Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος έμεινε στο παρκέ για δέκα λεπτά και στα 16 του χρόνια έδειξε ξανά πως οι «πράσινοι» μπορούν να περιμένουν ένα δικό τους παιδί να «βγει» και να μας απασχολήσει αρκετά στο μέλλον.

Για την ώρα κρατάμε το χαμηλό του προφίλ, τα λίγα λόγια και την αμηχανία του όταν κλήθηκε να σχολιάσει τον αγώνα στη συνέντευξη Τύπου. Το «κοκκίνισμα» και το χαμηλό βλέμμα ίσως είναι και μεγαλύτερο προσόν από όλα τα υπόλοιπα που τον έχουν αναγάγει στον κορυφαίο Έλληνα μπασκετμπολίστα στην ηλικία του.

Αυτά είναι η παρακαταθήκη για ένα λαμπρό μέλλον. Όσο τα κρατάει, τόσο θα προχωράει.