Θα το βρει μόνος του…

Μια ήττα πάντα πονάει, μία ήττα ποτέ δεν είναι ευχάριστη, αλλά αν την αφήσεις να σε πάρει από κάτω, την έκατσες την βάρκα. Ο Παναθηναϊκός σαφώς και δεν πρόκειται να το επιτρέψει να γίνει και όλοι εμείς αν καθίσουμε να κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα της Κρήτης τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Ο Παναθηναϊκός αν θέλουμε να λέμε τα πράγματα με τ΄ όνομα τους έχασε απόλυτα δίκαια από την Λοκομοτιβ Κούμπαν. Οι Ρώσοι ήταν καλύτεροι καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα και στο τέλος ο Θεός του μπάσκετ τους έδωσε αυτό που πήγε να τους πάρει ο Διαμαντίδης μ’ ένα ακόμη απίθανο τρίποντο.

Το θέμα είναι για τους «πράσινους» γιατί φτάνουν στο σημείο «μηδέν» να κυνηγούν λυσσαλέα τους Ρώσους στην τελευταία περίοδο και να προσπαθούν να νικήσουν τον χρόνο. Το θέμα είναι πως σε αυτό το ματς δεν πήγε τίποτε καλά.

Αν καθίσουμε να κοιτάξουμε τις μικρές λεπτομέρειες, έχω την αίσθηση πως θα χάσουμε το δάσος. Προσωπικά δεν γουστάρω το κρυφτούλι και θα το πω ευθαρσώς. Ναι, πάντα έχει ο προπονητής ευθύνη σε κάθε ήττα οποιασδήποτε ομάδας, ωστόσο στην προκειμένη περίπτωση δεν νομίζω πως ο Αργύρης Πεδουλάκης έχει …συναινέσει και τόσο στην κακή εμφάνιση. Να κάτσουμε να μετρήσουμε τους χρόνους των παικτών; Μάταιο.

Τι να κάνει όταν όλα τα σουτ πάνε στο σίδερο; Τι να κάνει όταν βάζει το σχήμα που ρολάρει με τον Ματσιούλις στο «4» και ο Λάσμε παθαίνει μπλακ άουτ και αναιρεί μοναχός του όλη του την προσπάθεια τρεις ολόκληρες φορές. Μία με το αντιαθλητικό, μετά με το χαμένο λει απ και τέλος με τα «πόδια» στην τελευταία επίθεση της Κούμπαν στα έξι δεύτερα πριν την ολοκλήρωση της, χαρίζοντας έτσι τα τελευταία 14 στον αντίπαλο. Τι να κάνει όταν ο Μήτσος έχει 1/5 και δεν του βγαίνει τίποτε μέχρι να βάλει το μεγάλο σουτ ή ο Μπράμος μετρά 0/6 μέχρι να βάλει το πρώτο. Ακόμη και ο συγκλονιστικός Ματσιούλις με τα 2/7 είχε 0/5 έως το 36. Αλλά τι να του πεις του Λιθουανού (100 κιλά καρύδια βγάζει στο παρκέ). Ο Γκιστ; Εξαιρετικός στην επίθεση, αλλά στην άμυνα έκανε και αυτός με τη σειρά του σε κάποιες κομβικές φάσεις λάθη. Κέρδος; Ο Παππάς για δεύτερο σερί ματς έδειξε πως έχει τα φόντα να κολυμπήσει στα βαθιά. Αλλά ούτε αυτό έφτασε στο Ηράκλειο. Ο Φώτσης δεν έχει βρει ακόμη τον ρυθμό του, αλλά όλοι ξέρουν πως ξαφνικά θα γυρίσει το τσιπάκι και θα «ξεκινήσει». Ο Μαυροκεφαλίδης είναι θετική παρουσία και ίσως εκεί να έπρεπε να επιμείνει ακόμη περισσότερο ο «Άρτζι», αν και δεν έκανε καλό ξεκίνημα ο Λουκάς στο δεύτερο μέρος, που μπήκε για πρώτη φορά.

Με αυτά και με αυτά φτάσαμε να έχει τελειώσει η τέταρτη αγωνιστική και ο όμιλος να έχει γίνει ροντέο. Μετά ειδικά και το διπλό του Ερυθρού Αστέρα μέσα στη Βιτόρια όλα είναι ρευστά. Ο Παναθηναϊκός πλέον πάει στο Τελ Αβιβ για να πάρει το διπλό απέναντι στη Μάκαμπι που έχει ανέβει επικίνδυνα με δύο σερί διπλά σε Ρωσία και Λιθουανία.

Όπως και να ‘χει όποιος διαβάζει αυτές εδώ τις γραμμές ας θυμηθεί τα παρακάτω. Οι «πράσινοι» θα το βρουν μόνοι τους το μονοπάτι, αυτοί και μόνο αυτοί ορίζουν την τύχη τους. Δικαιολογίες σαφώς και υπάρχουν αφού ο Κάρι αν και ήρθε δεν μπόρεσε να αγωνιστεί περισσότερο από ένα λεπτό, ο Ούκιτς τώρα αρχίζει να πατά καλά τα πόδια του, ενώ η τιμωρία έχει αναγκάσει τον Παναθηναϊκό να ζει μέσα σ’ ένα αεροπλάνο. Μπράμος και Ματσιούλις ταλαιπωρούνται από ιώσεις, ωστόσο, οι δικαιολογίες είναι για τους αδύναμους και εδώ δεν ΠΑΙΖΟΥΝ. Εδώ θα καθίσουν όλοι μαζί και θα βρουν την άκρη τους. Γι’ αυτό όσοι πρόλαβαν να ξεμυτίσουν, να τους πούμε πως στο τέλος σερβίρεται ξύδι.

ΥΓ: Μπράβο στα παιδιά της Κρήτης που έδωσαν και τη ψυχή τους για να γυρίσει η ομάδα το ματς και την χειροκρότησαν μετά τη λήξη.

ΥΓ1: Είπαμε για αυτούς και αυτές που χαίρονται, θα γελάσει καλύτερα αυτός που θα το κάνει τελευταίος. Εκεί μάλλον δεν θα ασχολείστε πάλι με το άθλημα. Κλασσικά.