Με σύστημα Λερναίας Ύδρας!

Τώρα δεν ξέρουμε τι είναι πιο φρόνιμο. Ν’ ασχοληθούμε εμείς με τις αδυναμίες του «τριφυλλιού» που θα διορθωθούν με τον καιρό ή να προσπαθήσουμε να μπούμε στα παπούτσια των αντιπάλων του Παναθηναϊκού; Αυτών, δηλαδή που θα κληθούν ν’ αντιμετωπίσουν μια μπασκετική Λερναία Ύδρα σε άμυνα και επίθεση.

Στα μετόπισθεν οι διαρκείς αλλαγές μπλοκάρουν κάθε προσπάθεια του αντιπάλου αφού οι «πράσινοι» διαθέτουν πολλά μεγάλα κορμιά και παίκτες πασπαρτού σε δύο και τρεις θέσεις (Γκιστ, Ματσιούλις, Διαμαντίδη, Φώτση, Γιάνκοβιτς) που έχουν τη δυνατότητα να κάνουν αλλαγές σε όλα τα σκρην και να πιέζουν ασφυκτικά τον αντίπαλο.

Επιθετικά, ο Παναθηναϊκός διαθέτει ένα σπάνιο πλουραλισμό καθώς οι πολλαπλές απειλές δεν αφήνουν περιθώρια ρίσκου στον αντίπαλο προπονητή. Ακόμη και οι νέοι παίκτες που ήρθαν το καλοκαίρι στην ομάδα (Παππάς, Γιάνκοβιτς ειδικά ο πρώτος) είναι αθλητές που έχουν επιθετικά χαρακτηριστικά που απελευθερώνουν πολλές φορές τους συμπαίκτες τους και αποφορτίζουν τον Διαμαντίδη. Κι όλα αυτά πριν μπουν Μαυροκεφαλίδης και Ούκιτς.

Οι 23 ασίστ είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα προόδου στις συνεργασίες της ομάδας, ωστόσο, το σήμα κατατεθέν της νίκης ήταν η άμυνα, κυρίως στο τρίτο δεκάλεπτο (9-24), μια λειτουργία που όταν αφομοιωθεί απ΄ όλους θα βελτιώσει ακόμη περισσότερο τους «πράσινους» που ούτως ή άλλως έχουν ανέβει ένα επιθετικό σκαλί σε σχέση με την περσινή χρονιά.

Σε γενικές γραμμές ο Παναθηναϊκός πήρε αυτό που ήθελε με σχετική ευκολία (52-83), έχοντας πετάξει πολλά σουτ στα… σκουπίδια (8/31τρ.) και δείχνοντας κάποιες αμυντικές αδυναμίες στην περιφέρεια στο πρώτο ημίχρονο. Από εκεί και πέρα, όμως, η εικόνα άλλαξε άρδην, η μάχη των ριμπάουντ ούτως ή άλλως είχε κερδηθεί και οι συνεργασίες έβγαλαν αρκετά θετικά στοιχεία στο παρκέ. Ακολουθεί ένα τελείως διαφορετικό ματς με τον Ολυμπιακό με τους «πράσινους» να έχουν αρκετές ημέρες μπροστά τους για να σχεδιάσουν το πλάνο διαφυγής από το ΣΕΦ!