Ένας… ταύρος κυνηγά τους ήρωες άλλων εποχών!
Μολονότι η Εθνική μας ομάδα δεν μας συντροφεύει στις μεγάλες ημέρες του Ευρωμπάσκετ, αυτά που διαδραματίζονται στη Λιουμπλιάνα μας αποζημιώνουν και με το παραπάνω. Είναι τέτοιες οι εναλλαγές, είναι τόσο απρόσμενο το φετινό τουρνουά που στον τελικό θα συναντήσουμε ένα ζευγάρι που ελάχιστοι πίστευαν πως θα φτάσει μια ανάσα από το νήμα! Οι Ισπανοί την πάτησαν από τους Γάλλους, ενώ οι Λιθουανοί, που είδαν τον χάρο με τα μάτια τους στην πρώτη φάση στο ματς με τη Βοσνία, κέρδισαν εύκολα τους Κροάτες.
Η Κυριακή, λοιπόν, μας επιφυλάσσει έναν αγώνα με κομμένη την ανάσα από τους δυο φιναλίστ που αξίζουν και με το παραπάνω τη διεκδίκηση του τροπαίου.
Ρίχνοντας μια ματιά στους δύο ημιτελικούς θα σταθούμε σε συγκεκριμένα σημεία. Ο Γιόνας Ματσιούλις… κατάπιε τους Κροάτες και σε ρόλο… ταύρου οδήγησε τη Λιθουανία στον τελικό. Δεν είναι μόνο οι 23 πόντοι και τα έξι ριμπάουντ αλλά αυτός ο εφιάλτης που ξυπνά σε όλους τους αντιπάλους όταν αρχίζει ο Γιόνας να βάζει τα σουτ. Τότε, άλλωστε, έχουν να κάνουν μ’ έναν παίκτη που με απίστευτη φυσική δύναμη τους ποστάρει μέσα στο ζωγραφιστό και σε κάθε ευκαιρία τους… σκοτώνει από μακριά. Αν συνυπολογίσουμε και το «ξύλο» στην άμυνα, τότε δικαίως ο Ματσιούλις μοιάζει μ΄ εφιάλτη για τους αντιπάλους του. Χωρίς να έχει την καλύτερη τεχνική κατάρτιση και την πλαστικότητα στις κινήσεις του, ανήκει στην κατηγορία των αθλητών που αλλάζουν τη ζωή της ομάδας τους. Κάπως έτσι μπορούν να χαμογελούν και οι φίλοι του Παναθηναϊκού για το δώρο της παραμονής του στο «τριφύλλι».
Στον δεύτερο ημιτελικό οι καρδιές έφυγαν και ξανάρθαν! Οι «ήρωες» από τη Γαλλία βγαλμένοι από τις εποχές του ενάμιση πρωταγωνιστή και των πολλών …εργατών κατάφεραν κάτι που στο ημίχρονο φαινότανε ακατόρθωτο. Ο Παρκέρ μπορεί να είναι το σημείο αναφοράς, ωστόσο, στο σύγχρονο μπάσκετ φαντάζει τρομερά δύσκολο η ομάδα ενός πρωταγωνιστή να κάνει την υπέρβαση.
Οι «τρικολόρ» αν και πήγαν να βγάλουν στο τέλος ξανά τις κακές τους συνήθειες (2005) τελικά έφυγαν με την τεράστια πρόκριση χάρη στην αμυντική κατάθεση ψυχής. Βούτηξαν για όλες τις μπάλες και πήραν το 101% από τον δικό τους τίμιο γίγαντα (Αζενκά) και από τον κλασσικό ρολίστα (Ντιό). Είδαν παράλληλα τον Πιετρούς να παίζει για δύο και όλοι μαζί …έδειραν ανηλεώς τους Ισπανούς. Κάπως έτσι πήραν ένα εισιτήριο που αξίζουν στο ακέραιο καθώς δείχνουν τεράστια συνέπεια στα μεγάλα ραντεβού.
Από την άλλη, η μακράν πιο ποιοτική ομάδα (παρά τις απουσίες) Ισπανία πάτησε τη μπανανόφλουδα. Ο προπονητής της ...αποκοιμήθηκε και δεν πίστεψε το… come back των Γάλλων, που με τη σειρά τους είδαν τον δικό τους καπετάνιο να παρεμβαίνει στο ματς με πολλές αλλαγές στη δική του τακτική. Έτσι τα κομπιουτεράκια των Σέρχιο Ροντρίγκεζ (συγκλονιστικός άσος κατά την ταπεινή μας άποψη), Ρίκι Ρούμπιο και Χοσέ Καλντερόν (ο καλύτερος Ευρωπαίος πλέι μέικερ) βραχυκύκλωσαν και έτσι η παρέα του μεγαλύτερου δουλευταρά και βελτιωμένου παίκτη στην Ευρώπη τα τελευταία 15 χρόνια, Μάρκ Γκασόλ, είδε το… τρένο του τίτλου να σφυρίζει χωρίς αυτήν.
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.