Είναι τρελός ο Ιταλός;

Λοιπόν, να εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε. Ούτε τους προπονητές κάνουμε, ούτε τους μετά Χριστόν προφήτες εξάλλου μετά το ματς με τη Σουηδία είπαμε για τα κακώς κείμενα του Αντρέα Τρινκιέρι στον καταρτισμό του ρόστερ και γενικότερα σε πολλά σημεία της διαχείρισης. Χωρίς ίχνος εμπάθειας, άλλωστε δεν υπάρχει λόγος να κατακεραυνώσει κανείς τον άνθρωπο, μας πνίγουν ορισμένα πράγματα που μας έχουν οδηγήσει στον διαφαινόμενο αποκλεισμό από τη συνέχεια του Ευρωμπάσκετ.

Εξάλλου, δε χρειάζεται να είσαι διπλωματούχος για ν΄ αναγνώσεις επιλογές που δημιούργησαν ένα ρόστερ χωρίς ισορροπία. Εκτός και αν υπήρχε σύμβαση με το Θεό πως δεν θα υπάρξει τραυματισμός. Να που χτύπησε ο Μαυροκεφαλίδης και μείναμε μ’ έναν ψηλό, διότι τον νεαρό Καββαδά δεν φάνηκε να τον πιστεύει ούτε ο ίδιος. Ο Καββαδάς έχει όλο το μέλλον μπροστά του, ωστόσο δεν είναι έτοιμος για μια τέτοια διοργάνωση με τόσες απαιτήσεις. Οκτώ λεπτά μέσο όρο είχε στην Α1 με τον Πανιώνιο, με τι εικόνες να μπει για να σώσει την παρτίδα; Άρα, Βουγιούκας 100%.

Δεύτερον, τι διάολο αντιμετώπιση ήταν αυτή στον Φώτση; Ακόμη και με τη Σλοβενία που πάτησε το παρκέ για 22 λεπτά έμεινε έξω σε σημεία που τα ριμπάουντ τα χάναμε κατά κράτος. Στα υπόλοιπα ματς ούτε για τα μόρια της γυμναστικής ακαδημίας δεν έμπαινε.

Τρίτον, όχι ξέχασε αλλά ΞΕΧΑΣΕ τον Μπράμος στα τελευταία λεπτά την ώρα που γινότανε η ύστατη προσπάθεια για την ανατροπή. Ας τον έβαζε να κάνει το πέμπτο φάουλ. Ο καλύτερος αμυντικός του είναι.

Τέταρτον, δεν μπορεί να μπαίνεις στα παπούτσια του αντιπάλου σε τόσα ματς. Με την Ιταλία ακολουθούσαμε τους «ατζούρι», με τους Φινλανδούς το ίδιο, με τους Σλοβένους όχι μόνο το κάναμε αλλά στα 25 πρώτα λεπτά οδηγηθήκαμε σε απερίσκεπτες επιθέσεις χωρίς κανένα πλάνο. Στο τέλος πήγαμε να γυρίσουμε το ματς με τα …τσαρούχια.

Πέμπτον, σε ματς που καίνε οι «κοντοί» είναι αυτοί που κάνουν τη διαφορά. Ο Ζήσης …πέθανε στο παρκέ, ο Σπανούλης είχε εκλάμψεις αλλά στα κρίσιμα λεπτά θόλωσε, αφού η μπάλα πήγαινε αποκλειστικά στα χέρια του, ενώ ο Σλούκας δεν φτάνει για να δώσει το κάτι παραπάνω. Ήταν επιβεβλημένο να υπάρχει ένας «κουμανταδόρος» ακόμη. Εδώ να πούμε για τον Ζήση που πρώτη φορά αναγκάστηκε να πάρει τόσες τραβηγμένες προσπάθειες, ωστόσο, δεν φαίνεται πως υπήρχε άλλο πλάνο και επιλογή.

Έκτον, η άμυνα των Σλοβένων στα τρία πρώτα δεκάλεπτα «έπνιγε» τον Σπανούλη με τους Γιοκσίμοβιτς και Μπλάζιτς να τον κυνηγούν παντού. Άρα, ας μην την κουβαλούσε εκείνος τη μπάλα ή να έπαιρνε μεγαλύτερες βοήθειες. Στον αντίποδα ο Ντράγκιτς έκανε όργια επιβάλλοντας τον δικό του ρυθμό στο παρκέ της Στόζιτσε Αρένα.

Εν κατακλείδι, τώρα περιμένουμε ένα δώρο των Ιταλών που θα είναι αδιάφοροι απέναντι στους Ισπανούς που καίγονται. Παράλληλα, η Ελλάδα να κερδίσει την Κροατία που έχει προκριθεί με τη σειρά της. Χλωμό έως απίθανο, από τη στιγμή που στην πρώτη φάση χύσαμε την καρδάρα με το γάλα με δύο κολλητές ήττες με Φινλανδούς και Ιταλούς και πήγαμε στους «12» με μηδέν στο ταμείο. Δυστυχώς, λοιπόν, παίρνουμε αυτός που μας αξίζει αφού οι αναλαμπές σε δυόμισι (Ρωσία και Τουρκία ήταν για κλάματα ενώ με την Ισπανία ήταν ουσιαστικά το μεγάλο μας μπαμ) παιχνίδια δεν φτάνουν.

Κρίμα να φτάσουμε σε αυτό το σημείο γιατί υπήρχε όρεξη και διάθεση, ωστόσο τα λάθη που ακολούθησαν αυτή την ομάδα ήταν και είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ.