Η Ελλάδα πάνω απ' όλα!

Η αλήθεια είναι πως κινδυνεύουμε να χάσουμε τελείως τον προσανατολισμό μας και να ξεχάσουμε από που και γιατί ξεκινήσαμε. Σαφώς και στην Ελλάδα έχουμε οι περισσότεροι μια ταμπέλα και αυτό αν θέλετε την ταπεινή μου άποψη είναι και πιο τίμιο, ωστόσο σε όλα υπάρχουν όρια. Εξάλλου, πολλές φορές η “αντικειμενικότητα” κρύβει πολλά προσωπεία, άλλες όχι. Η Εθνική δίνει τον αγώνα της στη Σλοβενία και φέτος περισσότερο απο ποτέ έχει χρωματιστεί το συναίσθημα αλλά και οι ...γνώμες.

Η συνεχής αποθέωση ή το συνεχές κράξιμο στην Εθνική είναι κάτι που τείνει να γίνει μόδα και να μπερδέψει και τους τελευταίους που έμειναν να υποστηρίζουν το εθνόσημο, ανεξάρτητα του ποιος το φοράει. Στην τελική ας το δούμε και ως μια περίοδο ...ανακωχής αν το προτιμάτε έτσι. Δεν λέμε να αρχίσει κάποιος τις αγκαλιές και τα φιλιά, αλλά ας μείνουμε στο καθαρά αγωνιστικό και ας αφήσουμε τα μίση για μετά.

Αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα γίνεται κριτική, δεν θα υπάρχουν συμπάθειες και αντιπάθειες αλλά μέχρις εκεί. Δεν είναι δυνατόν να κερδίζει η Ελλάδα και να ρίχνουν δηλητήριο στον Διαμαντίδη ή αν χάνει και να κράζουμε τον Σπανούλη. Δεν μπορεί έτσι να προχωρήσει το κομμάτι που λέγεται ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ.

Από εκεί και πέρα, το γεγονός πως ο Αντρέα Τρινικέρι για παράδειγμα δεν έχει χρησιμοποιήσει τον Αντώνη Φώτση, είναι ένα ξεκάθαρο (κατά την γνώμη μας) προπονητικό λάθος και τίποτε παραπάνω. Όπως μπορεί να είναι για πολλούς ο καταρτισμός της 12αδας μ' ελάχιστα γκαρντ.

Αυτό έχει κάθε δικαίωμα κάποιος να τον επισημάνει χωρίς να βγαίνουν ορισμένοι της “αυλής” ν' απαντούν ποικιλοτρόπως. Το βασικό ζητούμενο θα πρέπει να ξέρουν όλοι πως δεν αλλάζει. Να πάει η Εθνική όσο πιο μακριά γίνεται. Μακριά απο μίση, πάθη και δεύτερες σκέψεις. Ας ολοκληρωθεί το έργο στην τελική και θα κάνουμε το ταμείο. Τι πήγε και τι δεν πήγε καλά.

ΥΓ: Σταματήστε τις μαλ..., γιατί δεν έγραψες για Σπανούλη, γιατί έγραψες για Μπράμος και όλα τα συναφή. Για όλους γράφουμε. Για τον Ζήση, τον Σπανούλη, τον Μπουρούση, τον Μπράμος, τον Φώτση κ.α. Δεν χρειάζεται να κάνουμε και αγαπούλες, όμως.