Μπ(ρ)αμ.. και κάτω!

Η Ελλάδα μετά από μια κατάθεση ψυχής των παικτών της κατάφερε και σημείωσε μια από τις μεγαλύτερες νίκες των τελευταίων ετών. Οι Ισπανοί έπεσαν στο καναβάτσο σ' ένα ματς που η Εθνική έπρεπε να το πάρει με το «έτσι θέλω», για να παραμείνει ζωντανή μετά τις δύο συνεχόμενες ήττες από Ιταλία και Φινλανδία στη... δύση της πρώτης φάσης. Μια ντουζίνα χρόνια περιμέναμε για να ρίξουμε τους «φούριος ρόχας» στο καναβάτσο και επιτέλους το πετύχαμε.

Χρόνος για πανηγύρια δεν υπάρχει καθώς το Σάββατο υπάρχει η αναμέτρηση με τους Σλοβένους, η οποία θα κρίνει και κατά τεράστιο ποσοστό την πρόκριση. Παρόλα αυτά, αν θέλουμε να σταθούμε στο πως η Ελλάδα υπέταξε την Ισπανία θα ρίξουμε το βλέμμα μας στη θέληση και το πείσμα των παικτών. Αυτοί ήταν που βούτηξαν για κάθε μπάλα αυτοί που έβαλαν τα μεγάλα σουτ.

«Τεράστια» η εμφάνιση του Μάικλ Μπράμος που ήταν αυτός που έδεσε όλη την άμυνα, έκλεισε όλες τις τρύπες, σκόραρε μεγάλα σουτ και έδωσε το σύνθημα στους συμπαίκτες του. Ο Σπανούλης όπως είναι λογικό τράβηξε σε πολλά σημεία το επιθετικό κομμάτι, ενώ ο Μπουρούσης κάνει το καλύτερο τουρνουά της καριέρας του. Ο Παπανικολάου ανέβασε στροφές στο δεύτερο μέρος και βοήθησε απίστευτα στην άμυνα, παίρνοντας την σκυτάλη από τον Μπράμος ενώ Πρίντεζης και Καιμακόγλου ήταν καταλυτικοί.

Οι παίκτες ήταν αυτοί, λοιπόν, που απέδειξαν πως όταν πληγώνονται αντιδρούν. Τα έξι λάθη ήταν αριθμός ρεκόρ γι' αυτή την Εθνική και παράγοντας που έδειξε τη συγκέντρωση στον στόχο.

Ο Αντρέα Τρινκιέρι από την πλευρά του σαφώς και αισθάνεται πιο άνετα, αλλά σίγουρα γνωρίζει πως δεν φτάνει η μία νίκη για να προκριθούμε. Μπορεί ο άπειρος Καββαδάς να τα είδε όλα με τον Γκασόλ, μπορεί Φώτσης και Περπέρογλου να μην πάτησαν το παρκέ σ' ένα παιχνίδι που έπαιξε ακόμη και ο τραυματίας Μαυροκεφαλίδης, αλλά η ομάδα νίκησε και την κριτική θα την εκλάβουν κάποιοι σαν εμπάθεια. Μακριά από εμάς, λοιπόν και τα υπόλοιπα μετά από λίγες ώρες. Ευχή μας να κερδίζει η Ελλάδα παντού και πάντα με κάθε τρόπο.