Πρώτη και φαρμακερή αλλά όχι καταστροφική

Η Ελλάδα γνώρισε την πρώτη της ήττα στο Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας καθώς δεν άντεξε απέναντι στους αήττητους Ιταλούς, που θα είναι αυτοί οι οποίοι θα κόψουν πρώτοι το νήμα στην κούρσα του τέταρτου ομίλου. Το αποτέλεσμα του παιχνιδιού έχει πολλαπλές αναγνώσεις, ωστόσο δεν υπάρχει χρόνος καθώς σε λίγες ώρες θα πρέπει ν' αντιδράσουμε ώστε να μην πέσουμε στην παγίδα της Φινλανδίας. Για τους προληπτικούς το τρένο έπρεπε να κάνει μια στάση νωρίς πριν πάμε στα νοκ άουτ και ίσως να είναι καλό που έγινε τώρα. Για τους ρεαλιστές η ανάγνωση αλλάζει λίγο καθώς την ήττα απο τους Ιταλούς θα την κουβαλήσουμε στην επόμενη φάση των “12”, όπου ξεκινάμε με μειονέκτημα στο κυνήγι του καλύτερου πλασαρίσματος πριν τα “χιαστί”.

Άρα, η ήττα πονάει αλλά δεν καταστρέφει από την στιγμή που η Εθνική έχει πετύχει τον πρώτο της στόχο που δεν είναι άλλος από την πρόκριση. Αν κάτσουμε να δούμε τα αίτια που μας στέρησαν τη νίκη θα σταθούμε στον βιαστικό τρόπο που πήγαμε να γυρίσουμε και να πάρουμε το ματς, αφού σε κρίσιμα σημεία δεν υπήρξε υπομονή στο παιχνίδι. Κάτι που είναι λογικό από την στιγμή που ο συγκλονιστικός για δεύτερο σερί αγώνα, Νίκος Ζήσης, ...έσκασε. Εδώ έρχεται να προστεθεί η επιλογή του Αντρέα Τρινκιέρι να πάει στο Ευρωμπάσκετ με τρία μόλις γκαρντ. Ακόμη και να μην είχε τραυματιστεί ο Σπανούλης πάλι λίγοι ποσοτικά είναι. Το παραπάνω δεν αποτελεί επ' ουδενί μομφή για τον Ιταλό που έχει κάνει εξαιρετική δουλειά στα τέσσερα πρώτα ματς, ωστόσο θα μπορούσε να έχει κάνει τη δική του ζωή πιο εύκολη.

Άλλωστε, όταν το παιχνίδι οδεύει στην κόψη του ξυραφιού αυτό που ψάχνουν όλοι είναι δύο πιο σίγουρα χέρια να οδηγήσουν και να στήσουν σωστά την ομάδα. Κάπως έτσι ακολουθήσαμε τον ρυθμό των Ιταλών, οι οποίοι χωρίς πλάνο (ελέω Πιανιτζιάνι) και με προσωπικές ενέργειες των Μπελινέλι και Ντατόμε μας ...σκότωσαν, αλλά με τέτοια φιλοσοφία είναι ερωτηματικό το που μπορούν να φτάσουν όταν τα παιχνίδια πάνε σε σετ ρυθμό.