Της σημαίας το… ανάγνωσμα
Της… σημαίας το κάγκελο γίνεται τις τελευταίες τρεις ημέρες στην Ελλάδα. Σε μια φάση που ο κόσμος ψάχνει από κάπου να πιαστεί γεμίζει από ινδάλματα, χάρτινα είδωλα και όρους που τους κατασκευάζουν τα MEDIA έχοντας όμως ξεχάσει τι σημαίνει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΓΑΠΗ.
Γνωρίζω εξ’ αρχής πως πολλοί θα χαλαστείτε με αυτή την άποψη αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό. Αλήθεια, έχετε αγαπήσει ποτέ μια ομάδα; Την έχετε λατρέψει ως ιδέα και όχι ως ένα καλό πικάρισμα στον αντίπαλο σας; Έχετε μεγαλώσει αγαπώντας κάτι; Η’ απλά είστε με αυτόν που κερδίζει και με αυτό που σας σερβίρουν; Το σημερινό κείμενο, λοιπόν, αφορά τους αθεράπευτα ρομαντικούς.
Μετά τη διαφαινόμενη συμφωνία του Βασίλη Σπανούλη με τον Ολυμπιακό βλέπουμε μια εξομοίωση και μια ευκολία στον όρο «σημαία». Εξάλλου, αυτό κολλάει δύο μέρες μετά την ανανέωση του Δημήτρη Διαμαντίδη σε μια χώρα που τα media θέλουν οπωσδήποτε να πουλάνε κάτι στους παναθηναϊκούς και κάτι ανάλογο στους ολυμπιακούς.
Ο Σπανούλης, λοιπόν, είναι ένας τεράστιος παίκτης. Ηγέτης, σκόρερ, εγωιστής και ένα από τα πιο hot ονόματα της αγοράς. Πάει και τελείωσε. Από που και ως που, όμως, έγινε «σημαία»; Ξέρετε εσείς τι σημαίνει αυτό; «Σημαία» είναι αυτός που δεν «πουλάει» ποτέ την ομάδα και την ιδέα της. «Σημαία» είναι αυτός που παραμένει πιστός και κλείνει τ΄ αυτιά του στις προσφορές και τις προτάσεις. «Σημαία» είναι αυτός που ταυτίζεται για χρόνια μ’ έναν σύλλογο. «Σημαία» είναι αυτός που δεν είναι 100% ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ.
«Σημαία» δεν είναι αυτός που πριν τρία χρόνια του βρίζανε τα πάντα του και μετά επειδή είναι παικταράς τους οδήγησε σε τίτλους. Αυτό δεν έχει να κάνει με τον όρο «σημαία», έχει να κάνει με τον όρο «αξία».
Γι' αυτό προσέξτε όταν αναγάγετε κάποιον σε «σημαία», γιατί στον σύγχρονο επαγγελματικό αθλητισμό οι «σημαίες» είναι ελάχιστες και δεν τις δίνουν οι «τίτλοι». «Σημαία» είναι ο Αλβέρτης, έγινε τώρα ο Διαμαντίδης, είναι ο Τότι, είναι ο Ντελ Πιέρο, ήταν ο Μπέρντ, ο Μάτζικ, ο Μπράιαντ, ο Σαν Επιφάνιο κ.α. Ο Λεμπρόν για παράδειγμα είναι «τεράστιος» αλλά δεν θα γίνει ποτέ «σημαία», από την στιγμή που «πρόδωσε». Εξάλλου, μια φορά προδότης, για πάντα προδότης.
Δεν αμφισβητούμε την αγωνιστική αξία κανενός από τους μεγάλους αθλητές, ωστόσο, στεκόμαστε και αμφισβητούμε τον όρο «σημαία». Αυτόν που βιάζουν και θυσιάζουν στον βωμό της εμπορικότητας.
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.