Τα πράγματα στην πραγματική τους θέση

Από πού ν’ αρχίσουμε τώρα; Από τις υπερβολές, από τις μαλακ…, από τους ξερολισμούς, από τι; Πάμε ένα, ένα να τα βάζουμε σε μια σειρά , γιατί τις τελευταίες ημέρες γίνεται …ροντέο. Ο Ολυμπιακός κέρδισε επάξια την Ευρωλίγκα και μετά από αυτό είδαμε ξανά ένα ρεσιτάλ εφήμερης αγάπης από αρκετό κόσμο. Είτε επαγγελματίες, είτε χομπίστες απέδειξαν πως σε αυτή τη χώρα το μεγαλύτερο ποσοστό ζει για τις επιτυχίες και κάνει την …παλαβή στις αποτυχίες. Τεράστιο μάθημα. Υπάρχουν πάντως και αυτοί που παρέμειναν πιστοί πολλά χρόνια, ωστόσο είναι απελπιστικά μικρό το ποσοστό τους. Το άθλημα που «παίζεται με τα χέρια» έγινε μπασκετάρα, οι πρώην έγιναν πιο φανατικοί από τους νυν και όλοι έτρεχαν κλασσικά για να πουν «ήμουν και εγώ εκεί».

Τώρα βέβαια έχουμε βρει άλλο παιχνίδι, έχουμε κάνει «σκοινί – κορδόνι» την τελευταία διορθωτική κίνηση που θέλουν να κάνουν οι «πράσινοι» και ακόμη δεν ξέρουμε τι κι αν θα γίνει. Το ζήτημα για την ομάδα ήταν εξ’ αρχής ν’ αποκτήσει έναν γκαρντ που θα μπορούσε να βοηθήσει στην περιφέρεια, στο σκοράρισμα και να δώσει ανάσες σε Διαμαντίδη, Ούκιτς από την στιγμή που ο Μπανκς δεν κατάφερε να βρει ποτέ σταθερό ρυθμό και να δώσει αξιόπιστες λύσεις. Το κενό καλύφτηκε με την μεταγραφή του Ραμέλ Κάρι, ο οποίος έχει δείξει πως μπορεί να δώσει στο «τριφύλλι» κάποια στοιχεία που του έλειπαν.

Εν συνεχεία, οι «πράσινοι» έκριναν πως θα ήταν καλό να προχωρήσουν σε μια τελευταία προσθετική κίνηση, αν και εφόσον έβρισκαν έναν παίκτη στη θέση «4» που θα πληρούσε συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Να σουτάρει καλά από μακρινή απόσταση, να πηγαίνει στα ριμπάουντ και να έχει παίξει …μπάσκετ. Κατελίνας, Γκουίν και ακόμη μία περίπτωση είχαν προκριθεί ως οι πιο κοντινές με αυτά τα χαρακτηριστικά. Ο Λιθουανός είχε «τύχη βουνό» χτυπώντας λίγες ώρες πριν μπει στο αεροπλάνο, ενώ το θέμα Γκουίν βρίσκεται ακόμη ανοικτό. Όπως ανοικτό παραμένει το αν θα γίνει κάποια κίνηση.

Είναι μέγα λάθος, ωστόσο, να διογκώνεται έτσι μια προσθετική κίνηση και να μιλάμε για έναν παίκτη που θα έρθει να σηκώσει μόνος του την κούπα του Πρωταθλήματος. Σιγά, τότε αυτοί που έφτασαν μέχρι εδώ θα πρέπει να φύγουν. Σε όλες τις ομάδες του κόσμου αν καθίσεις να συζητήσεις πάντα θα υπάρχουν θέσεις και σημεία που σηκώνουν βελτίωση.

Καλό είναι, λοιπόν, αν έχεις όρεξη και διάθεση να διορθώνεις μικρά κομμάτια του παζλ, όχι όμως να βαφτίζουμε «μεσσίες» παίκτες που έρχονται τον Μάη για συγκεκριμένο ρόλο και χρόνο. Αυτό είναι κάτι τελείως διαφορετικό και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Ο κάθε προπονητής έχει στο μυαλό του συγκεκριμένα πράγματα που θέλει να κάνει. Μπορεί για παράδειγμα να του λείπει στο rotation ένα γρανάζι για συγκεκριμένα πράγματα και χρόνο πάνω στο παρκέ.

Για να μην παρεξηγηθούμε δε λέμε πως οι προαναφερθέντες δεν κάνουν γι’ αυτές τις δουλειές (αλλιώς δεν θα είχαν …προκριθεί), αλλά αυτό απέχει παρασάγγας από τους βαφτίσουμε ως τους απόλυτους πρωταγωνιστές.

ΥΓ: Η καζούρα είναι πάντα θεμιτή και αναγκαία πολλές φορές, η κακοήθεια είναι χαρακτηριστικό των καταπιεσμένων, ανοργασμικών και όλων όσων έχουν πολλά χρόνια να δουν χαρά στα σκέλια τους.

ΥΓ1: Ελάχιστοι είναι οι παίκτες με τους οποίους μπορεί να δεθεί πραγματικά (συναισθηματικά) ο φίλαθλος. Οι άνθρωποι είναι επαγγελματίες και καλά κάνουν. Ένα κολάζ φωτογραφιών από το παρελθόν αρκεί. Γι’ αυτό χαλαρώστε και μη δίνετε τόσο βάση σε όσα βλέπετε στις τηλεοράσεις και τα γήπεδα. Μέρος του «παιχνιδιού» είναι.

ΥΓ2: Κάτι τελευταίο. Προθεσμία για μεταγραφή έχουν οι ομάδες μέχρι την ΤΡΙΤΗ (24ώρες πριν τα πλέι οφ) όχι την Παρασκευή!!