Τα 25ρακια μια μπασκετικής εβδομάδας

Εβδομάδα μπάσκετ είναι η τρέχουσα καθώς ξεκίνησε με τον ομορφότερο τρόπο και θα τελειώσει με τα νέα για τον Πρωταθλητή Ευρώπης του 2013. Οι μπασκετικές μας ημέρες θαμπώθηκαν από το μεγαλείο του Νίκου Γκάλη και της μεγάλης γιορτής που έλαβε χώρα στη Θεσσαλονίκη. «Κάλλιο αργά παρά ποτέ», που είπε και ο ίδιος ο …Θεός, ο οποίος περίμενε καμιά 20ετια για να πάρει ένα μερίδιο από αυτό που του άξιζε, διότι αυτά που προσέφερε στον ελληνικό αθλητισμό, στη χώρα και δη στη Θεσσαλονίκη έχουν ανεκτίμητη αξία. Ως σημείο αναφοράς επίσης θα πρέπει να μείνει το χειροκρότημα στον Μπάνε Πρέλιεβιτς στ’ άντρο του αιώνιου αντιπάλου του.

Αφήνοντας πίσω τα όσα διαδραματίστηκαν στον Βορρά, τα φώτα πέφτουν στο Λονδίνο. Εκεί, που η Ευρωλίγκα θα βγει σε λίγο στους δρόμους για να μοιράσει εισιτήρια, ώστε να μη γίνει ρεζίλι παγκοσμίως. Ένα χρόνο είχε να προετοιμάσει το μεγάλο της ραντεβού και δεν μπορεί να βρει 16.000 φιλάθλους. Δεν πειράζει, όμως, δεν της άρεσε να έχει πράσινο φόντο το Big Ben.

ΤΣΣΚΑ, Ολυμπιακός, Ρεάλ και Μπαρτελόνα, λοιπόν , θα διασταυρώσουν τα ξίφη τους και όσοι μιλούν για φαβορί (τους Ρώσους κατά πρώτο λόγο) είναι φανερό πως θέλουν να βγάλουν την πίεση από πάνω τους. Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή όμως. Πάντα σ΄ ένα final 4 ο κάθε διεκδικητής έχει στα χέρια του ένα 25% στο ξεκίνημα που πασχίζει να το κάνει 50%, μετά το πρώτο ματς.

Ο Ολυμπιακός είναι Πρωταθλητής Ευρώπης και συναντά ξανά την ΤΣΣΚΑ Μόσχας που έχει χειρότερο ρόστερ από το περσινό (έχει χάσει Κιριλένκο, Σβεντ, Σισκάουσκας), ωστόσο, έχει πολύ καλύτερο προπονητή. Οι «ερυθρόλευκοι» από την πλευρά τους έχουν έναν σαφώς πιο άπειρο κόουτς (σε σχέση με τον Ίβκοβιτς), ενώ δεν κατάφεραν να καλύψουν το αμυντικό κενό του Ντόρσει (τους λείπει και ο Ματζαρης). Οι Ρώσοι υπερέχουν μέσα στο ζωγραφιστό με Κρίστιτς, Κάουν, ενώ έχουν στις τάξεις τους ένα από τα μεγαλύτερα όπλα για κάθε προπονητή, τον Κριάπα. Οι «ερυθρόλευκοι» έχουν καλύτερη περιφέρεια και στη θέση «3» ο Παπανικολάου μοιάζει να κερδίζει τις μάχες από τους αντιπάλους του (ακόμη και από τον εκρηκτικό Γουίμς). Κάπως έτσι έχει στα μάτια μας μια γενική εικόνα των πραγμάτων ενός ημιτελικού που δεν θα έχει …παρατράγουδα αφού οι δύο τους θα απολαύσουν κατά τη γνώμη μας ένα διαιτητικό 50-50.

Στο άλλο ζευγάρι Μπαρτσελόνα και Ρεάλ θα παλέψουν με φόντο την πρόκριση και το τεράστιο κίνητρο που δίνει ο ισπανικός εμφύλιος. Οι Καταλανοί είναι ένα σύνολο με αρχές και περισσότερους αυτοματισμούς στο παιχνίδι τους. Μέσα στη ρακέτα υπερτερούν, ενώ Ναβάρο και Γιασικεβίτσιους είναι «μανούλες» σε αυτά τα ματς. Από την άλλη, οι Μαδριλένοι δείχνουν να έχουν την μικρότερη κατεύθυνση από τον πάγκο τους (Λάσο), ωστόσο, είναι η ομάδα που μπορεί να βρει τον πιο υψηλό ρυθμό στο παιχνίδι της. Με σημείο αναφοράς τους Ρούντι, Κάρολ και Μίροτιτς είναι η ομάδα που φαίνεται να της πηγαίνει πιο πολύ το do or die. Μπορεί ν΄ ανοίξει το παιχνίδι και να μην προλάβει ο αντίπαλος ν΄ αντιδράσει. Εδώ τα …σπόρια μπορεί να έχουν καταλανικό χρώμα (αν και δεν μπορείς να πάρεις όρκο στον «εμφύλιο»).