Τα λεπτά να είναι… 40!
Τα όσα ζήσαμε το βράδυ της Τρίτης στο ΟΑΚΑ είναι εικόνες που θα γουστάραμε να μας συντροφεύουν για χρόνια. Έλα, όμως, που δεν προλαβαίνουμε και οφείλουμε να κάνουμε delete εν ριπή οφθαλμού, καθώς τα καλύτερα έρχονται με τον Παναθηναϊκό να κρατά την τύχη στα χέρια του. Το μόνο που ευχόμαστε από καρδιάς είναι να δούμε ακόμη 40 το πολύ 45 λεπτά μπάσκετ στα πλέι οφ (όσο αφορά το «τριφύλλι»). Τίποτε παραπάνω. Χορτάσαμε θέαμα, χορτάσαμε υπογλώσσια. Φτάνει τώρα.
Ένα ματς ακόμη μπορεί ν’ αντέξει η καρδιά μας. Αυτό της Πέμπτης. Το κερδίζει ο Παναθηναϊκός και την έκανε γι’ άλλες πολιτείες. Αγγλικές. Εδώ που τα λέμε, μόνο εύκολη δεν θα είναι η αποστολή του. Σάμπως θα είναι για τη Μπαρτσελόνα; Αυτή και αν παίζει με την πλάτη στον τοίχο. Αν το σκεφτούν, ωστόσο, έτσι οι «πράσινοι» και πειραχτεί η συγκέντρωση τους, το πιθανότερο είναι να επιστρέψουν στη Βαρκελώνη, όπου οι Καταλανοί θα έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο.
Άρα τι κάνεις; Μπαίνεις στο γήπεδο λες και κυνηγάς το …break (δεν είναι εύκολο αλλά πρέπει να γίνει) ώστε να βάζεις κάθε λεπτό που περνά και μεγαλύτερη πίεση στον Πασκουάλ και τους παίκτες του. Σάρας και Ναβάρο θα πρέπει να πιεστούν στην άμυνα πέντε φορές πιο πολύ σε σχέση με τα προηγούμενα ματς καθώς είναι μεγάλες προσωπικότητες που θα στην …κάνουν. Θα το βάλουν το μεγάλο σουτ και θα σε… σκοτώσουν. Ο Σάρας έχασε δύο από αυτά τα προηγούμενα ματς. Γι’ αυτό μπορεί να βάλει το τρίτο. Εξάλλου, ποιος δεν αναγνωρίζει πως ζει και αναπνέει για τέτοιες μάχες.
Το ζήτημα είναι η ψυχραιμία και η συγκέντρωση. Είδατε την Τρίτη. Για πότε γύρισαν από το -15 οι Ισπανοί και προσπέρασαν κιόλας. Όλα θα κριθούν στις λεπτομέρειες.
Άλλωστε, το να βλέπεις μια σειρά πλέι οφ να πηγαίνει έτσι γνωρίζεις πως θα σπάσουν καρδιές. 201-200 είναι το συνολικό σκορ στα τρία ματς, κάτι που σπάνια έως καθόλου συμβαίνει συνεχόμενα. Ένα σουτ, μια λάθος πάσα, μία βολή. Οι «πράσινοι» παίρνουν το ρίσκο για παράδειγμα ν’ αφήσουν τα σουτ του Σάδα. Αν τα βάλει; Κι όμως έτσι γίνεται. Κάτι δίνεις και κάτι παίρνεις σε αυτή τη ζωή. Αν δεν ρισκάρεις, αν δεν τολμήσεις δεν πας πουθενά. Παίζεις με τις πιθανότητες, προτιμάς από τον Διαμαντίδη να είναι λίμπερο και να διαβάζει όλη την αντίπαλη επίθεση από το να τρέχει σαν «Βέγγος» κυνηγώντας τον Ναβάρο ή τον Χουέρτας.
Και κάτι ακόμη. Ας καταλάβουν όλοι όσοι μπουν το βράδυ στο ΟΑΚΑ. Τα «μάτια» της Ευρωλίγκα είναι εκεί και δεν θα διστάσουν να προχωρήσουν σε βαριά καμπάνα. Πιο βαριά από αυτό που φαντάζεστε. Οπότε, φωνή, τρέλα, παλμός και χειροκρότημα για να πάμε ήσυχοι στο σπίτι μας και ίσως στο Λονδίνο!
ΥΓ: Η Ρεάλ πέρασε, ο Παναθηναϊκός μπορεί να το κάνει απόψε. Δύσκολο να δούμε πέμπτα ματς καθώς Ολυμπιακός και ΤΣΣΚΑ είναι σαφώς καλύτερες ομάδες από τους αντιπάλους τους.
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.