Μεγάλο «αντίο» και… unfair αντίο…
Σήμερα θα ήταν φρόνιμο ν’ ασχοληθούμε μονάχα με την τεράστια κίνηση σεβασμού του Παναθηναϊκού να αγωνισθεί για πρώτη φορά στην ιστορία του με μαύρες φανέλες, προκειμένου να τιμήσει τη μνήμη του αείμνηστου Γιώργου Κολοκυθά. Ενός ανθρώπου που για εμάς τους νεότερους αποτέλεσε ένα από τα πρώτα μπασκετικά… κεφάλαια που διδαχθήκαμε. Ενός αθλητή που για πολλούς ήταν ότι καλύτερο είχε αναδείξει το μπάσκετ. Ενός αθλητή που ίσως αποτέλεσε τον άξονα της μπασκετικής ιστορίας μαζί με τον Νίκο Γκάλη και τον Δημήτρη Διαμαντίδη.
Οι «πράσινοι», λοιπόν, στην αναμέτρηση με τον ΚΑΟΔ έδειξαν το πόσο σέβονται και τιμούν ανθρώπους που έχουν σημαδέψει την ιστορία, όχι μονάχα του συλλόγου, αλλά ευρύτερα του ελληνικού αθλητισμού. Η μαύρη φανέλα τα είπε όλα για το «αντίο» ενός μεγάλου, όπως και η μαζική παρουσία του τμήματος στην νεκρώσιμη ακολουθία, πλην του προέδρου της ΚΑΕ Δημήτρη Γιαννακόπολου που απουσιάζει στο εξωτερικό, ωστόσο είναι σε διαρκή επικοινωνία με τους συνεργάτες του προκειμένου να τιμηθεί με τον δέοντα σεβασμό η μνήμη του Γιώργου Κολοκυθά.
Δυστυχώς, όμως, δεν μπορούμε να μείνουμε μόνο σε αυτό, καθώς οι εξελίξεις με την αποχώρηση του Τζέισον Καπόνο… έτρεξαν και σηματοδότησαν ένα διαφορετικού τύπου… αντίο. Ο Αμερικάνος μπόμπερ, λοιπόν, ενημέρωσε τη διοίκηση πως αποχωρεί από την ομάδα λόγω του χρόνου συμμετοχής του, ο οποίος δεν κάλυπτε τις απαιτήσεις του.
Για την δική του ιστορία απλά να τονίσουμε πως στην Ευρώπη ο Καπόνο πατούσε το παρκέ για 15.29 λεπτά και στην Ελλάδα για 19.02! Ε, δεν τα λες και λίγα τα λεπτά του. Τώρα αν το παράπονο του ήταν τα 5.36 που έπαιξε στο Κάουνας και η μη συμμετοχή του με την Εφές, ας μας συγχωρέσει αλλά η ομάδα κέρδισε, παίζοντας τα δύο καλύτερα εφετινά της παιχνίδια και επειδή αυτό είναι πάνω απ’ όλα, είναι αδικαιολόγητος. Αν ήταν ο τρόπος που τον χρησιμοποιούσε ο προπονητής του, πάλι σε αυτό το επίπεδο δεν φεύγεις έτσι. Δεν λύνονται έτσι τα προβλήματα, εκτός αν ξέρετε εσείς ομάδες που και οι 12 παίκτες είναι απόλυτα ευχαριστημένοι με τη χρησιμοποίηση τους.
Προσωπικά τον γούσταρα πολύ γιατί παίκτες που την βάζουν με τόση ευκολία πίσω από τη γραμμή σπανίζουν. Από την άλλη, όμως, αθλητικά ήταν φανερά πιο πίσω από τους υπόλοιπους. Τα πόδια του ήταν αργά και μέσω της προπόνησης υποτίθεται πως θ’ ανέβαινε. Άλλωστε και ο ίδιος το είχε πει.
Από την στιγμή που… πήδηξε από το τρένο με αυτόν τον τρόπο, όμως, να πάει στο καλό. Δεν αφήνεις την ομάδα έτσι, δεν το κάνεις δέκα ημέρες μετά το πέρας την πραγματοποίησης των μεταγραφών και τις στερείς το δικαίωμα ν΄ αντιδράσει. Στην τελική δεν είναι επαγγελματικό, όποιος δεν συμφωνεί με τον χρόνο συμμετοχής του να σηκώνεται να φεύγει.
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.