«Ατομική μου» ενέργεια (;)

Άφησα να περάσει λίγη ώρα επιστρέφοντας από το γήπεδο της ΤΣΣΚΑ θέλοντας να σκεφτώ πόσο απλά είναι τα πράγματα μπροστά μας και πόσο κάποιοι θέλουν να ψάχνουν για να βρουν τους …κρυφούς λόγους που οδήγησαν στην ήττα με 86-69. Στα μάτια μου το πράγμα είναι πάρα, μα πάρα πολύ απλό. Ο Παναθηναϊκός είχε τεράστια έλλειψη ατομικής ενέργειας των παικτών του. Περισσότερο με ματς προετοιμασίας έμοιαζε παρά μ’ ένα παιχνίδι κόντρα σ’ ένα από τα μεγάλα φαβορί της διοργάνωσης.

Το μάτι των παικτών δεν γυάλιζε κι αν εξαιρέσουμε το δεύτερο δεκάλεπτο, το οποίο ουσιαστικά οι «πράσινοι» πέταξαν εν συνεχεία στα σκουπίδια, τίποτε άλλο δεν μπορούμε να κρατήσουμε. Στο πρώτο μέρος ο Παναθηναϊκός είχε 11 περισσότερες κατοχές από τη ΤΣΣΚΑ, αλλά βρέθηκε να χάνει και με τέσσερις πόντους.

Αστοχία, επιπολαιότητα στις γρήγορες επιθέσεις και σαφώς καθαρή υπεροπλία των Ρώσων στο ζωγραφιστό ήταν η αιτία. Αυτό, παράλληλα με το «ξύλο» της αρκούδας σε πολλές φάσεις της άμυνας (δεδομένα θα το άφηναν με 4-2 στη βαθμολογία), συνέθεσαν πολλά κομμάτια του αγώνα.

Η κυριαρχία στα ριμπάουντ πήγε στράφι, ενώ οι 6/12 βολές (50%) ανέδειξαν ξανά ένα πρόβλημα της ομάδας, η οποία πετά πολλά …πέναλτι στον κάλαθο των αχρήστων. Οι εφτά τάπες της ΤΣΣΚΑ επίσης έμοιαζαν με λογική εξέλιξη, όταν πας να πέσεις πάνω στον Κάουν ή, τον Κρίστιτς. Ειδικά, ο πρώτος έκανε ένα από τα καλύτερα του παιχνίδια, έχοντας περισσότερα λεπτά συμμετοχής λόγω της απουσίας του Κριάπα και αποδεικνύοντας πως εδώ και χρόνια δίκαια θεωρείται ένας τίμιος εργάτης που θωρακίζει στην άμυνα και μπορεί να παίξει μετά το πικ εν ρολ.

Επιμέρους κριτική δεν χρειάζεται να κάνουμε. Αν και τετριμμένο πολλοί παίκτες του Παναθηναϊκού …έμειναν στο Ελληνικό, ενώ το μεγάλο πρόβλημα εξακολουθεί να είναι, τα μη ποιοτικά λεπτά του Μπανκς στο παρκέ. Αυτό όταν «δένει» με κακή επιθετική μέρα του Καπόνο (στην άμυνα ούτως ή άλλως …πάσχει), έρχεται να βάλει ένα μεγάλο πρόβλημα στον Πεδουλάκη.

Από την άλλη, πριν βιαστείτε να κρίνετε για το συγκεκριμένο ματς, απλά να πω το εξής: Αν ο Πεδουλάκης έβγαζε πιο γρήγορα τον Μπανκς, πολλοί θα έλεγαν πως του …κόβει τα φτερά, ενώ παράλληλα (κι αυτό είναι το πιο σημαντικό) ο ίδιος ο προπονητής δεν θα είχε δώσει την ευκαιρία που ήθελε στον παίκτη του, καθώς αν μετά τον Ούκιτς έβλεπε και από τον Μπανκς …ορίζοντα τότε θα ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα.

Ο Γκιστ συνολικά ίσως ήταν ο πιο χρήσιμος παίκτης της ομάδας, ενώ ο Ματσιούλις του δεύτερου μέρους έδωσε ίσως τα μοναδικά χαμόγελα. Ο Τεόντοσιτς από την άλλη έκανε ένα εξαιρετικό παιχνίδι, ωστόσο δε νομίζω πως είναι ο παίκτης που μπορεί να οδηγήσει την ΤΣΣΚΑ στην κορυφή. Για τον Κάουν τα είπαμε, ενώ ο Γουίμς με απλά λόγια είναι ό,τι πιο γρήγορο κινείται στην Ευρωλίγκα. Σε γενικές γραμμές οι Ρώσοι δεν είναι ανίκητοι και έχουν πολλά τρωτά σημεία. Το θέμα είναι, όμως, πως όλες οι ομάδες σιγοβράζουν σχεδόν στο ίδιο καζάνι, οπότε μπορεί να τους φτάνει μια καλή μέρα για να κόψουν πρώτοι το νήμα.    

ΥΓ: Όταν παίζεις με δύο «κοντούς», βάζεις τον Καπόνο, …τραβά ο Ματσιούλις στο δεύτερο, μπορεί να σου μείνει αμανάτι ο Μπράμος. Δεν είναι παράλογο.

ΥΓ1: Την άλλη εβδομάδα στο Κάουνας είναι ένας ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ τελικός για τον Παναθηναϊκό.