Το «κακό» είναι πως μόλις αρχίζουμε!

Οι κούπες είναι αμέτρητες Παναθηναϊκέ! Ο μεγαλύτερος σύλλογος αυτής της χώρας κατέκτησε ίσως τον πιο μαγκιώρικο τίτλο της ιστορίας του μετά από ένα ματς που σημαδεύτηκε από δύο στοιχεία. Την απίστευτη και πεντακάθαρη ανωτερότητα του πάνω στο παρκέ, με την κατά κράτος νίκη σε όλα τα επίπεδα. Και φυσικά τα όσα συνέβησαν και οδήγησαν στην εκκένωση του Ελληνικού. Κάτι που ήταν θέμα χρόνου να συμβεί στο Κύπελλο, ωστόσο αδίκησε ξεκάθαρα τους οπαδούς του «τριφυλλιού» που αποχώρησαν κι αυτοί την ώρα που οι «ερυθρόλευκοι» τα έσπαγαν απέναντι. Παρόλα αυτά εκκένωση μονάχα από τη μία πλευρά δεν θα μπορούσε να γίνει, οπότε πήγαμε στο άδικο «και οι δύο».

Γυρνώντας στα του παρκέ πριν το ματς σας είχα πει πως η αίσθηση μου ήταν πως ο Ρόκο Λένι Ούκιτς θα είναι καταλυτικός και έτσι συνέβη. Ο Κροάτης είναι μεγάλος παίκτης που δεν τον έχει βοηθήσει το ξεκίνημα του στους «πράσινους». Στο Ελληνικό αν μη τι άλλο έδωσε την ευκαιρία στους φίλους της ομάδας, κάνοντας τα πάντα για να φτάσει η ομάδα στην κατάκτηση του Κυπέλλου. Ο Στεφάν Λάσμε από την άλλη ακόμη …ταπώνει και ο Δημήτρης Διαμαντίδης απλά απέδειξε γιατί είναι ο μεγαλύτερος παίκτης στην Ευρώπη (19π. 8ρ., 7ας.), την ώρα που ο Σπανούλης αγνοούσε τους συμπαίκτες του προσπαθώντας πάση θυσία να βάλει εκείνος το τρίποντο προσπέρασης κι ας υπήρχαν ελεύθεροι συμπαίκτες (δεν μιλάω για το τελευταίο σουτ).

Ο Παναθηναϊκός ήταν άρτια στημένος στο παρκέ και από το πρώτο λεπτό επέβαλλε το δικό του ρυθμό. Τα γρήγορα φάουλ του Λάσμε (αδικήθηκε στη φάση με τον Άντιτς που δέχτηκε και την τεχνική ποινή) στοίχησαν, όπως και ο τραυματισμός του Μπράμος (δεν θα σχολιάσω αν ήταν μαχαίρι ή πέτρα). Σχορτσανίτης και Καπόνο ήταν «κλειδιά» σε καίρια σημεία, όπως φυσικά και ο Γκιτς που βοήθησε σε άμυνα και επίθεση.

Στον αντίποδα ο Σπανούλης περιορίστηκε απίστευτα από την άμυνα του Παναθηναϊκού, ο Περπέρογλου εξαφανίστηκε, ενώ ο Λο απέδειξε γιατί είναι κατά την ταπεινή μου άποψη ο καλύτερος παίκτης του Ολυμπιακού. Όσο για τον Άντιτς; Απλά έκανε το ματς της ζωής του και τίποτε παραπάνω. Όσα δίνει, άλλα τόσα μπορεί να χάνει σ’ ένα παιχνίδι.

Πλέον, η ιστορία έγραψε πως ο νέος Παναθηναϊκός συνεχίσει από εκεί που παρέλαβε την σκυτάλη! Με κούπες, τίτλους, τρέλα και φυσικά διακρίσεις (φοβερή στιγμή όταν ο Διαμαντίδης φώναξε Δημήτρη και Θανάση Γιαννακόπουλο να σηκώσουν μαζί την κούπα). Το πρόβλημα για τους άλλους ξέρετε ποιο είναι; Πως τώρα αρχίζουμε!

ΥΓ: Ο Πεδουλάκης κέρδισε σε όλα μα σε όλα τα επίπεδα τον Μπαρτζώκα και αυτό πρέπει να του πιστωθεί, όπως και το «Ναι ρε Πανάθα» με το που έληξε το ματς.