Αυστηρώς Παναθηναϊκό

Ο Παναθηναϊκός είναι σαφώς ανέτοιμος και θα είναι ακόμη κι αν κερδίσει. Μια απόλυτα νέα ομάδα, η οποία χρειάζεται τον χρόνο της να «δέσει» και όταν γίνει αυτό, τότε θ’ αναγκάσει κόσμο σε αλλαγή στάσης. Ένα σύνολο που βλέπει τον Χίλτον Άρμστρονγκ να καθυστερεί (ίσως και δικαιολογημένα) να αφομοιώσει έστω και στο ελάχιστο τις πολλές πληροφορίες που δέχεται, ενώ έχει ένα από τα βασικά του όπλα, τον Στεφάν Λάσμε μόλις λίγες μέρες στην Αθήνα. Δηλαδή, ουσιαστικά προετοιμάζεται με μείον δύο ξένους.

Ο Ολυμπιακός έχασε με 26 πόντους στην Τουρκία, ωστόσο, στα μάτια μου είναι μαγική εικόνα. Καταρχήν, από ένα σημείο και μετά ο Μπαρτζώκας δεν είχε κανένα λόγο να χτυπήσει τον αγώνα περισσότερο, προκειμένου να ρίξει τη διαφορά. Άλλωστε, στις τελευταίες του προπονήσεις μπορούσε να χρησιμοποιήσει πολύ καλύτερα ένα ηλεκτροσόκ μια τόσο ευρείας ήττας, παρά μίας αξιοπρεπούς αποτυχίας. Και να θυμάστε οι ομάδες ατσαλώνονται μετά από τέτοια αποτελέσματα. Τώρα, αν έρθει δεύτερο συνεχόμενο …ράπισμα το συζητάμε ξανά. Αυτά, αναφορικά με την προετοιμασία των δύο ομάδων σε αγωνιστικό επίπεδο.

Είναι πασιφανές πως το καλοκαίρι που μας πέρασε είχε σαρωτικές αλλαγές. Άλλοι τις έχουν δεχτεί, διότι δεν μπορεί να γίνει αλλιώς, άλλοι ακόμη ταλανίζονται στο μεταίχμιο του «ναι μεν, αλλά», άλλοι προσπαθούν να συνηθίσουν τα νέα πρόσωπα και άλλοι στέκονται απέναντι για τους δικούς του λόγους.

Ξέρετε όμως κάτι; Όλους τους παραπάνω μας ενώνει κάτι. Ο Παναθηναϊκός. Τους αντιπάλους στον αντίποδα τους στοιχειώνει κάτι. Ξέρετε τι; Ο Παναθηναϊκός. Από το 1996 που ράφτηκε το πρώτο αστέρι, έχουν αρχίσει να κουνιούνται με νευρικότητα στην πολυθρόνα (με εξαίρεση το 1997 και το 2012) τους. Κάθε χρόνος που περνούσε ολοένα και …έσκυβαν το κεφάλι, ολοένα και ένιωθαν πως δεν θα τα καταφέρουν. Οι γενιές άλλαξαν και ο Παναθηναϊκός ήταν πάντα ΠΡΩΤΟΣ. Πέρασε δύσκολες στιγμές, χάρες, λύπες, αλλά ομάδα και κόσμος έβρισκαν πάντα τον τρόπο.

Ε, αυτό θα γίνει τώρα. Όλοι μαζί θα κρατήσουμε ψηλά τον Παναθηναϊκό. Σαφώς θα υπάρξουν τριγμοί, σαφώς θα είναι μεταβατικό το στάδιο. Ας ξέρουμε, όμως, πως ο καθένας έδωσε αυτό που μπορούσε για την ιδέα του Καλαφάτη. Δεν είναι εύκολο και το ξέρει και ο πλέον αδαής και δεν είναι εύκολο συναισθηματικά.  Πάνω απ’ όλα, ωστόσο, είναι και θα είναι ο Παναθηναϊκός.

Το γεμάτο ΟΑΚΑ δεν μπορεί να το νικήσει κανείς. Το «παλιά μας κράτησες εσύ, τώρα θα σε κρατήσουμε εμείς», δεν μπορεί να το δει καμιά μπασκετική ομάδα στην Ελλάδα. Λεμονόκουπες, κορνέδες και καρέκλες είχε και θα έχει το μενού τους. Το «αμέτρητες οι κούπες σου Παναθηναϊκέ», δεν θα μπορέσουν να το τραγουδήσουν ΠΟΤΕ. Άλλωστε, μπασκετικό κοινό με αντίληψη σε τέτοιο μέγεθος δεν έχει κανείς. Τέτοια σχέση δεν θα ζήσουν ούτε σε 200 χρόνια.   

Αυτή η Δευτέρα είναι μια ευκαιρία για παίκτες που πέρασαν για πρώτη φορά το κατώφλι του συλλόγου, ν’ ανατριχιάσουν με το ΟΑΚΑ, όλοι μπαίνουν στις μηχανές αναζήτησης και παρακολουθούν με ανοικτό το στόμα τα βιντεάκια, άλλοι το έχουν δει ως αντίπαλοι. Τώρα θα το ζήσουν στο πετσί τους και θα καταλάβουν. Είτε θέλουν κάποιοι, είτε όχι ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ θα μείνει ψηλά, όσο δύσβατο κι αν είναι το μονοπάτι του.

Και κάτι τελευταίο. Στο ΟΑΚΑ θα έρθουν και δύο πρώην παίκτες. Σπανούλης και Περπέρογλου. Ειλικρινά ποιος νοιάζεται, ρε μάγκες; Επαγγελματίες είναι, δεν υπάρχει ούτε …μισός λόγος ν’ ασχοληθεί κανείς μαζί τους. Ήταν μήπως παναθηναϊκοί; Έκλαψαν ποτέ για την ομάδα; Έτρεξαν για πάρτι της; Κατέστρεψαν τη φωνή τους; Πήγαν να δουν βόλεϊ, πόλο, γυναικείο; Αν τα έκαναν έστω και μια φορά όλα αυτά, τότε ναι, τους αξίζει να ασχοληθεί έστω και ένας μαζί τους. Ειδάλλως, δεν πρέπει να «υπάρχουν». Αυτό που πρέπει να υπάρχει μονάχα είναι φωνή και ατμόσφαιρά, τίποτε άλλο…

Ακολουθούν τρία βιντεάκια από τις φορές που ξεχνιόμαστε και …κλέβουμε από τη δουλειά για ν΄ απολαύσουμε μοναδικές στιγμές.  Και επειδή στις χαρές και τις λύπες μαζί, το ένα είναι από το Ελληνικό και τ΄ άλλα από τον μικρό τελικό της Ευρωλίγκας. Ας βρει κάποιος ένα τέτοιο ντοκουμέντο μετά από ήττα στον ημιτελικό.