Είμαστε ακόμη …ζωντανοί

Στο μεν κλειστό των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων η στιγμή του ψήφου εμπιστοσύνης στην ομάδα (κατά την παρουσίαση), από τους φιλάθλους που έδωσαν το παρών στις εξέδρες και η αποθέωση τόσο κατά τη διάρκεια και μετά τη λήξη του αγώνα, ήταν μία από τις πιο ωραίες στιγμές.

Γιατί, προσωπικά, θα κρατήσω ως ομορφότερη, την είσοδο του 15χρονου Βασίλη Χαραλαμπόπουλου στο παρκέ και το κάρφωμα του 35δεύτερα αργότερα, φάση που ξεσήκωσε τους συμπαίκτες, τους προπονητές και τους φιλάθλους. Μια στιγμή γεμάτη όραμα και φιλοδοξία για αυτό που χτίζει ο Παναθηναϊκός.

Επίσης, πρέπει να σταθούμε και στην αντιμετώπιση στον Σοφοκλή Σχορτσανίτη. Ο «Σόφο» όταν υπέγραφε είχε πει πως δεν ξέρει τι να περιμένει και πως θα προσπαθήσει να πείσει με την απόδοση του τον κόσμο να τον αγαπήσει. Χθες, λοιπόν, πήρε μια γεύση για το τι εστί ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ, καθώς έζησε μια από τις ομορφότερες και τις πιο ξεχωριστές ημέρες της καριέρας του.

Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, ο Παναθηναϊκός πήρε μια εύκολη όπως εξελίχθηκε πρόκριση. Φυσικά, υπάρχουν πάρα πολλά περιθώρια βελτίωσης, κάτι που είναι λογικό δεδομένου πως αυτό ήταν το πρώτο επίσημο ματς. Ο Αργύρης Πεδουλάκης χρησιμοποίησε όλους τους παίκτες που είχε στη διάθεση του, ενώ έδειξε το …μονοπάτι που θα πορευτεί. Πολύ πικ εν ρολ, μεγάλη πίεση στην άμυνα και παιχνίδι στο ζωγραφιστό.

Κέρδος είναι η παρουσία των Σκορδίλη και Γιαννόπουλου. Αμφότεροι, μπήκαν στο παρκέ γνωρίζοντας καλά τον ρόλο τους. Ο πρώτος να κάνει καλό σκρην και να κόψει στο καλάθι, να …δείρει στην άμυνα και να χρησιμοποιήσει καλά το κορμί του. Ο δεύτερος να είναι ακροβολισμένος στην επίθεση, ώστε να αξιοποιήσει το εξαιρετικό του τρίποντο και να είναι συνεπής στην άμυνα. Γιατί από τους Ούκιτς, Σόφο, Μήτσο, Πάνκο, Ματσιούλις, Μπράμος ξέρεις τα να περιμένεις, από τα παιδιά του πάγκου όμως, θες στα τρία – πέντε – εφτά λεπτά να μπουν και να είναι πανέτοιμοι να βοηθήσουν.

Φανερά ανέτοιμος ο Άρμστρονγκ, έδειξε πως χρειάζεται πολύ περισσότερο χρόνο για να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις του μπάσκετ, που δεν στηρίζεται μονάχα στο ένστικτο και τα αθλητικά προσόντα.

Αυτά για το μπάσκετ, γιατί η συνέχεια μεταφέρθηκε λίγα μέτρα παραπέτα και στη μάχη του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού με την Τότεναμ. Ο κόσμος, ίσως και δίκαια, δεν πλημμύρισε το Στάδιο, αν και αν είχε αφήσει τον καναπέ θα είχε ζήσει μια πολύ όμορφη βραδιά. Ο οργανωμένοι δεν σταμάτησαν δευτερόλεπτο να τραγουδούν (η παρουσία του Ντόκεν σε συνδυασμό με την τρέλα του Άγλλου βοήθησαν σε αυτό), οι υπόλοιποι είχαν υπομονή και έτσι η ομάδα έδειξε να λύνεται, μα πάνω απ’ όλα έβγαλε υγεία και είχε …σφυγμό. Ευχή όλων να σηκώσει κεφάλι και να έχει ανάλογη συνέχεια…