Φαν Ντε Φέλντε: «Θα με στοιχειώνει σε όλη μου τη ζωή, έκανα λάθος»

Το 2016 ο Στίβεν Φαν Ντε Φέλντε καταδικάστηκε για τον βιασμό ενός 12χρονου κοριτσιού δύο χρόνια νωρίτερα, όταν ο ίδιος ήταν 19 ετών. Ο Ολλανδός εξέτισε μέρος της ποινής σε Βρετανική φυλακή, πριν εκδοθεί στην πατρίδα του. Παρ’ όλα αυτά, απ’ το 2017 επέστρεψε στην αθλητική του δραστηριότητα ως παίκτης του beach volley.

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες 2024 συμμετείχε κανονικά, παρά τις πολλές αντιδράσεις που υπήρξαν. Μάλιστα, δεν έμεινε στο Ολυμπιακό χωριό με τους υπόλοιπους αθλητές, ενώ του απαγορεύτηκε να μιλά στα ΜΜΕ. Παράλληλα, σε κάθε αγώνα του οι αποδοκιμασίες ήταν έντονες.

Με το τέλος των Αγώνων, έκανε δηλώσεις για πρώτη φορά σε Ολλανδικό Μέσο. Εκεί έδειξε να καταλαβαίνει τις αντιδράσεις απέναντί του, αλλά παράλληλα προσπάθησε να θυματοποιηθεί για να κερδίσει μέρος της κοινής γνώμης προφανώς, όσο αυτό μπορεί να είναι δυνατό.

Χαρακτηριστικά δήλωσε:

«Ήμουν αρκετά πληγωμένος νωρίτερα κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά δεν ήθελα να αφήσω άλλους να με εκφοβίσουν ή να με κάνουν να εγκαταλείψω τους Αγώνες. Είναι κρίμα αυτό που συνέβη. Έχουν περάσει δέκα χρόνια από τότε και έχω παίξει περισσότερα από 100 τουρνουά. Αλλά καταλαβαίνω ότι οι άνθρωποι εξακολουθούν να αναρωτιούνται αν κάποιος με τέτοιο παρελθόν μπορεί να επιτραπεί να ανταγωνιστεί.

Θα υπάρξουν άνθρωποι που θα με δείχνουν πάντα με το δάχτυλο για αυτό που συνέβη. Δεν πειράζει, είναι δικαίωμά τους, αλλά προσπαθώ να μην με επηρεάσει. Ξέρω ότι αυτό θα με στοιχειώνει σε όλη μου τη ζωή και πρέπει να το αποδεχτώ γιατί έκανα λάθος. Κοιμήθηκα και έξω από το Ολυμπιακό Χωριό γιατί ήθελα ηρεμία για μένα και για τους υπόλοιπους αθλητές.

Δεν είμαι πια αυτός ο έφηβος, τώρα είμαι 30 χρονών, είμαι παντρεμένος, έχω έναν γιο και μια πολύ όμορφη ζωή. Δεν με νοιάζει τι λένε οι άλλοι άνθρωποι ή τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ωστόσο, είχε αντίκτυπο όταν παίξαμε. Το συζήτησα με τη γυναίκα μου ενώ είχα όμως και πολλά μηνύματα συμπαράστασης.

Κάθε παιχνίδι άκουγα περισσότερες αποδοκιμασίες και ένιωθα πιο στενοχωρημένος και σκέφτηκα ότι δεν είχε νόημα να συνεχίσω να παίζω. Ρώτησα τον εαυτό μου “γιατί το κάνω αυτό;”. Και αυτό με έκανε πιο δυνατό ως άνθρωπο και με έκανε να εστιάσω περισσότερο. Αλλά ξέρω ότι ήταν δύσκολο για τον Μάθιου, την οικογένειά μου, τους φίλους μου... ήταν και αυτοί θύματα και αυτό δεν ήταν διασκεδαστικό.

Νομίζω ότι η Ολυμπιακή επιτροπή της Ολλανδίας με στήριξε πολύ. Πήραν ρίσκο, με κράτησαν μακριά από τα ΜΜΕ και με στήριξαν πολύ, το έκαναν καλά. Αλλά αυτοί οι Αγώνες ήταν μια πολύ δύσκολη εμπειρία που δεν ξέρω ακόμα και αναρωτιέμαι αν πραγματικά αξίζει τον κόπο».